Selamkee!!
Oruç nasıl gidio?? Benimki gitmiyo, kedimi yemek niyetine yiyebilirim her an.
Bir de yeni bir abiler kurgusu yayınlamış olabilirim, haber verem dedim. İçimden bir his onun bundan daha güzel olacağını söylüyor nedense.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorem, keyifli okumalar minnoşlar 💙
🐾
|SOLITUDE|
→Bölüm 18
Biraz önce çıkarttığım ayakkabılarımı topuklarına basarak yarım yamalak giydikten sonra kendimi dışarı attım.
Ayaz'ın ayak seslerini arkamda duyarken etrafa baktım. Arabaya binmek üzere olan Necip abiyi görünce yanına koşturdum.
"Abi!" Beni fark ettiğinde başını kaldırdı. Yanına vardığımda birşey demeden arka koltuğa oturdum, "Abimin olduğu hastaneyi biliyor musun?" Başını salladığında kapıyı kapatmayıp Ayaz'ın binmesini bekledim, "Gidebilir miyiz?"
🐾
Hiçbirinin telefonu açmamasının da verdiği korku ile resepsiyona yöneldim.
Nolur birşey olmasın
Mutluluğumun süresi bu kadar olmasın, cehennem yine doğmasın
"Aras Karan hangi odada?" Kadın başını kaldırdı, "Vurulan asker mi?" Korkuyla başımı salladım, "4. kat 473 numaralı oda."
Ayazla birlikte önü hafif dolu asansöre koşmaya başladık, o da benim kadar endişeliydi.
Koşarken geriye sendelediğimde başımı kaldırdım, "Afedersiniz." Diye mırıldandım ağzımın içinden çarptığım çocuğa, belli belirsiz başını salladı, halsiz gözüküyordu ve sanırım biraz sert çarpmıştım, gözleri dolar gibi olmuştu.
Çocuk titrek bir nefes alıp, neredeyse sıfır olan saçlarından elini geçirip gittiğinde Ayaz'ın bindiği asansöre attım kendimi.
"Bir şey olmamıştır değil mi?" Yanımızdaki insanları umursamadan başımı kaldırıp Ayaz'ın dolu dolu olan gözlerine baktım, "Olmamıştır tabiki," Elini yüzüme uzattı, "Neden ağlıyorsun o zaman?" Akan bir damlayı silip gözlerini tekrar gözlerime çıkardı, "Sen neden ağlıyorsun?" Dudağını büküp omuz silkti.
Açılan kapı ile ikimizde hızla dışarı çıkıp oda numaralarına bakmaya başladık. "Burada" Ayaz'ın gösterdiği kapıya koştum onun gibi, çalmadan kapıyı açıp girdiğinde herkesin bakışı bize döndü.
"Çocuklar?"
Annemler ayağa kalktığında yatakta oturan abime baktım, bakışlarını Ayaz'da oyalayıp bana getirdiğinde rahat bir nefes aldım.
"Abi!"
"Abi!"
🐾
Annemle babam da odadan çıktığında odada sadece abim ve ben kalmıştık.
"Ağrın var mı?" Muhtemelen yüzüncü kez sorduğum için göz devirdi, "Yok abicim ağrım."
YOU ARE READING
SOLITUDE (Tamamlandı)
ChickLit|Yeni aile, abiler kurgusu| "Yıllarca sahip olmak istediğim şeyler her çocuğun istediği şeyler değildi. Her çocuğun sahip olduğu şeyler, benim isteğimdi.." "Hayatın bana getirdiği herşeyi kabul etmek zorunda değildim. Kabul ettirmekte ısrarcı olan h...
