Leara Donneman
We we're running in the night. Running for our lives.
My husband was killed, and me and my kids we're injured.
Iyak ng iyak si E habang karga-karga ko at, hinang-hina na si V sa natamong sugat nito. Hawak niya ang aking kamay as we ran for our lives, trying to hide. Trying to blend in the with the forest to heighten our chances of survival.
"Hang in there V..." sabi ko sa anak kong, malapit nang bumigay sa kakatakbo.
Tumango lamang ito sa akin. Hinang-hina na ito na kahit ay magsalita ay hindi na kaya.
I understand how my baby V feels. As same as him, napagod na rin ako sa kakatakbo. Gusto ko nang magpahinga. But I know na kapag huminto kami, sooner or later ay makukuha kami ng aking mga anak.
And I cannot let that happen. NEVER!
My babies... Oh how i wish to end your struggles.
I look at my baby E. Iyak pa rin ito ng iyak. "Shh... My baby E. Everthings gonna be alright. Nandito lang si mimi." I quiet her down para hindi kami mahanap ng mga taong, kanina pa naming tinatakasan.
I guess my baby understood because she quiet down after a minute or so of calming her down.
Good girl baby E...
We are still running. Hindi ko na alam kung saan na ito parte ng gubat ang kinatatayuan namin ngayon.
But I don't care kung saan kami mapadpad. As long as it is safe, doon ko ipapapunta ang aking mga anak. I will prioritize their safety before mine.
As long as they are safe, my heart will be at ease.
As we ran in this unknown forest, the trees are getting narrow. It also became darker dahil natatakpan na ng mga dahon ng puno ang sinag ng buwan. It became hard for me and V para tumakbo ng mabilis. But I know taking this path ay may malaking porsyento rin na babagal ang mga taong tumutugis sa amin. So we proceeded. With no luck of turning back.
"Mi... Tired." rinig kong bulong ng aking anak na kalunos lunos na ang estado. Puno na ito ng mga malilit na sugat at scratches dulot ng mga malilit na tangkay ng puno.
I also looked at Baby E to see if she was ok. She was sleeping. Marami na rin itong gasgas, ngunit nagpapasalamat ako na hindi masyado kalala ang mga natamo niya. Hindi tulad ng sa akin at ni V, na puno na ng mga malalalim na sugat at maraming pasa at gasgas.
Bumalik ulit ang tingin ko sa aking anak na malakas na humihinga. Pagod na ito. Pagod na pagod na ito.
"Please my baby V. Please... Hang on." I trembled. Kahit sa kabila ng pagod at lungkot ay lakad takbo ang aming ginagawa.
We we're very exhausted to the point of being unconscious, pero hindi namin 'yon alintana, dahil mas importante ngayon ang kaligtasan ng aking mga anak.
"A-ack!" nakarinig ako ng tinig sa aking gilid. I looked pero nagulat na lamang ako sa aking nakita. Parang nadurog ang puso ko sa aking nakita.
N-no! This can't be! Please tell me I'm dreaming.
"B-baby V-V." Hindi ako makapaniwala. "BABY V!" Sigaw ko.
"M-Mimi..." ngumiti ng bahagya ang anak ko habang hawak niya ang kaniyang dibdib na may nakabaong pana.
"R-run." may lumabas na dugo sa kaniyang bibig nang sinabi niya 'yon. May nakatarak na namang pana sa balikat nito. Pana ng mga taong walang puso.
"R-run m-mimi...save baby E-e for me and Yourself." natumba na ito.
आप पढ़ रहे हैं
Lady of the night
काल्पनिक"Gumagabay ang buwan sa atin, gamit ang kanyang liwanag sa gabi. Pero hindi natin ito nakikita sa umaga sapagkat, nagtatago ito sa sinag ng araw. Ngunit kahit gayon, nandyon pa rin ito, nag-aabang at naghihintay sa muling pag-gabay nito sa atin. Tul...
