អំណាចម៉ាហ្វៀល😈🔞[ចប់]

អូននឹងនៅក្បែរបង!!

<អ៊ួក..អ៊ួក>រាងកហរាស់ចំកោងខ្នងក្អួតយកៗតែម្តងនាយកំពុងពុលគ្រឿងសមុទ្រនេះហើយមើលទៅញាំុមិនទាន់អស់ផងក៏ចាប់ផ្តើមរមួលពោះក្អួតបែបនេះ។

<ជុង!!បងយ៉ាមិចហើយ>ថេហ្យុងដើរចូលមកជួយរឹតខ្នងរាងក្រាស់តិចៗសម្លឹងទៅនាយដែលក្អួតមិនឈប់មុននឹងចាប់ទាញក្រដាស់ហុចទៅអោយគេជូតមាត់។

<អ៊ួក..ហឹម..អ៊ួក>

<ហឹម..បងមិនអីទេវិលមុខណាស់>ជុងហ្គុក ហាក់អស់កំម្លាំងកាន់តែទប់លំនឹងខ្លួនឯងមិននឹងទៅហើយតែបានរាងតូចជួបទប់នាយដើរមកលើគ្រែវិញ។

<បងយ៉ាងមិចហើយ>សួរទៅអ្នកដែលបិទភ្នែកដកដង្ហើមសង្ងំដេកនោះនាយដូចជាខ្សោះដល់ហើយមិនដែលឃើញគេបែបនេះនោះទេ។

<អត់អីទេ..ប្រហែលមកពីក្រពះហើយ>តបទៅរាងតូចទាំងបិទភ្នែកនេះនាយគ្នានកំម្លាំងនឹងបើកភ្នែកបញ្ឍរសម្លឹងទៅរាងតូចផង ងងឹតមុខរកតែសន្លប់។

<ចាំអូនយកថ្នាំមកអោយបងសម្រាកសិនទៅ>ថេហ្យុង ក្រោកឈរលើកភួយមកដណ្តប់អោយនាយកំម្លោះត្រឹមចុងដង្ហើមមុននឹងចេញមកចានបបរចេញទៅជាមួយបើមានអាការៈក្រពះបែបនេះគេគួរតែធ្វើអីអោយនាយញាំុទៅបើបបរចាំហើយនៅក្អួតទៀតនោះ។

ក្រឹប!!!

គ្រាន់តែរាងតូចចេញទៅភ្លាមជុងហ្គុកក៏ខំបើកភ្នែកមកព្រឹមៗទាញទូរស័ព្ទតេទៅជំនឹតរបស់ខ្លួនវិញ។

«ហាឡូ..ចាហ្វាយ»

<ឯងនៅណា>

«ក៏នៅក្រុមហ៊ុននោះអីចាហ្វាយ»

<ហឹម..ចេញពីក្រុមហ៊ុនទៅមើលឃ្លាំងនឹងក្លឹបផងយើងមិនបានទៅទេ>

«បាទចាហ្វាយ»

<មែនហើយ..ឯងកុំភ្លេចរកមុខអ្នករត់គេចនោះផង>វាប្រាកដជាមិនមែនរឿងចៃដន្យនោះទេប្រាកដជាមានអ្នកនៅពីក្រោយខ្នងទើបនាយអោយហ្វីលរកមុខម្នាក់នោះអោយឃើញ។

«បាទ..ចាហ្វាយកុំបារម្ភខ្ញុំនឹងចាត់ការភ្លាមៗតែចាហ្វាយថែសុខភាពផងថ្ងៃមិញដូចជាខ្សោយដល់ហើយ»ហ្វីល ចាប់ផ្តើមនិយាយបង្អាប់ចាហ្វាយខ្លួនដែលត្រូវមកសន្លប់ដោយសារភ័យនឹងរាងតូចនោះធ្លាប់តែឃើញថាជាមនុស្សមិនខ្លាចអ្វីតែម្សន្លប់នឹងរឿងបែបនេះដឹងដល់ណាខ្មាស់គេដល់នឹង តែមិនបាចអោយគេដឹងទេដឹងត្រឹមអាហ្វីលមួយនេះណាបង្អាប់ចាហ្វាយគេណាណីហើយ។