အခန္း-၆၃

Start from the beginning
                                    

"နင္.."

"နင္ေတြငါေတြ လုပ္မေနနဲ႔။ နင့္ထက္ငါ အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးတယ္"

"....."

"နင္ဘယ္လိုမိန္းကေလးလဲ။ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ အိ္မ္ကိုေတာင္ လာတည္းမယ္ေျပာရဲတယ္။ ကြၽတ္စ္..ကြၽတ္စ္
ပိုင္စိုးပိုင္နင္းကလည္း ဆက္ဆံခ်င္ေသး။ ဒါေပမယ့္
ခက္တာက နင္အဲ့လိုလုပ္ရမယ့္လူ အေရြးမွားေနတယ္"

"သြန္း အုပ္ စိုး ပိုင္!"

"ဘာ လဲ!"

"နင့္ရဲ႕ အရည္အဖက္မရစကားေတြကို နားေထာင္ဖို႔ ငါ့ဖုန္းေဘလ္ေတြ အကုန္ခံေနတာမဟုတ္ဘူး။
ဘယ္မွာလဲ ေနမင္းခ"

သြန္းအုပ္က ခနဲ႔တဲ့တဲ့ရယ္လိုက္ရင္း....

"သူမအားဘူး။ ငါ့အတြက္ မနက္စာျပင္ေပးေနတယ္။ နင္ေျပာခ်င္တဲ့ကိစၥ ၿပီးၿပီဆိုရင္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့။
အက်ိဳးမဲ့ၿပီး အခ်ိန္ေတြကုန္တယ္"

"ငါကလည္း နင္နဲ႔တုဖက္ၿပီး စကားအရမ္းေျပာခ်င္တဲ့ပံုမ်ား ေပၚေနလို႔လား။ စကားေျပာတာ ႀကီးက်ယ္မေနနဲ႔။ နင့္လို ေယာင္ေျခာက္ဆယ္လည္းမဟုတ္လို႔ အားယားမေနဘူး။ Dutyလြတ္တုန္း ငါ့သူငယ္ခ်င္းဆီငါ ကိစၥ႐ွိလို႔ ဖုန္းေခၚရတာ။ က်စ္! သူ႔ကိုသာ ဖုန္းေပးလိုက္စမ္းပါဟာ။ ၾကားထဲကေန ဝင္႐ႈပ္မေနနဲ႔"

"နင္မအားဘူးသာ ေျပာေနတာ... မင္းခဆီ ဖုန္းေခၚၿပီး စကားေျပာဖို႔က် အခ်ိန္ေတြအရမ္းပိုေနတဲ့ပံုပဲ။ ဘာလဲ မင္းခကို ႀကိဳက္ေနတာလား"

သြန္းအုပ္၏စကားေၾကာင့္ ကဗ်ာဦး အနာေပၚတုတ္က်သလို ျဖစ္သြားၿပီး ေဒါသူပုန္ထသြားၿပီ။ ဖုန္းထဲမွာျဖစ္ေန၍သာ.. အျပင္မွာသာဆိုလ်ွင္ မမူးဘဲႏွင့္ရစ္ေနသည့္ သြန္းအုပ္ကို စိတ္တိုလြန္း၍ တစ္ခုခုလုပ္မိေနေလာက္ၿပီ။

"သြန္းအုပ္စိုးပိုင္!! နင္နဲ႔မဆိုင္တာေတြကို ဝင္ပါမေနဘဲ ေနမင္းခလက္ထဲကို ခုခ်က္ခ်င္း ဖုန္းလႊဲေပးလိုက္စမ္း!
ငါ အရမ္းယြေနလို႔ နင့္လင္ကို ဖုန္းေခၚေနတာမဟုတ္ဘူးဟဲ့။ တျခားကိစၥလည္း႐ွိလို႔ ဖုန္းေခၚေနတာ။ ငါ့လူနာေတြအတြက္ ေပးဖို႔လိုေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြကိုေလ နင့္ရဲ႕အားယားေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ လာေပါင္းထည့္ေပးရင္ေတာင္ ငါ့အတြက္ အခ်ိန္ေတြမေလာက္ေသးဘူး။ နင္နားလည္လား"

အဝါရောင်အိပ်မက် (completed)Where stories live. Discover now