"ေမေမ......!"
ေခၚေသာ္လည္း လွည့္မၾကည့္။
တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေက်ာခိုင္းရင္း ျမင္ကြင္းကေနပါ
တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည့္အခါ...
-
-
"ေမေမ့!!"
အိပ္မက္မက္ေနရာမွ အလန္႔တၾကား ႏိုးထလာခဲ့သည္။ ေမာဟိုက္ေနသည့္ ရင္အစံုက နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ လႈပ္႐ွားေန၏။ ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမေမကမ႐ွိေပ။
ေရတစ္ခြက္ထေသာက္လိုက္ရင္း ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ျဖင့္ အေမျဖစ္သူကို ႐ွာမိသည္။ မေန႔က ဟိုအိမ္ႀကီးကေန သူတစ္ေယာက္တည္းျပန္လာတာ ျမင္ကတည္းက
ေမေမက စိတ္ဓာတ္က်သြားပံုရသည္။ အခုလည္း အိပ္မေပ်ာ္လို႔ အျပင္မွာမ်ား ထြက္ထိုင္ေနသလား။
အိမ္ေ႐ွ႕ဘက္သို႔ လွမ္းအၾကည့္။
နံေဘး၌ ေဆးလံုးမ်ားျပန္က်ဲ့လ်က္ ၾကမ္းခင္းေပၚ
လဲက်ေနသည့္ ေမေမ။
"ေမေမ... ေမေမ"
လႈပ္ႏႈိး၍ေခၚၾကည့္သည္.. ႏိုးလာမွာမဟုတ္ေတာ့သည့္ သူ႔အေမက ျပန္မထူးခဲ့။
"ေမေမ... ေမေမ့.. ေမေမ့"
"......"
"ေမေမ့!"
"....."
"ေမေမ"
"......"
---------------
ေမေမရယ္.. ကြၽန္ေတာ္ရယ္..
ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲ႐ွိတဲ့ ဘဝေလးမွာေတာင္
ေမေမကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို
တစ္ေယာက္တည္းခ်န္ထားခဲ့ဖို႔ ဝန္မေလးခဲ့ပံုပါပဲ။
ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမ႐ွိ။
မွာၾကားခဲ့ျခင္းမ႐ွိ။
ေတြေဝျခင္းလည္းမ႐ွိ။
-------------------
(ပစၥဳပၸန္ကာလ....)
"အဟက္!"
ခပ္ဟဟရယ္ရင္း လက္က်န္ဝိုင္တို႔ကို တစ္က်ိဳက္တည္း ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ အေတြးမ်ားလိုက္၊ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဘယ္သူ႔ကိုေလွာင္မွန္းမသိ.. ေလွာင္ရယ္ရယ္လိုက္ျဖင့္ ပံုရိပ္က တစ္ကိုယ္တည္းအလုပ္မ်ားေနသည္။
အေ႐ွ႕တည့္တည့္တြင္ ထိုင္ေနသည့္ ဇာနည့္ကိုလည္း
ျမင္ပံုမရ။ ရီေဝေဝမ်က္ဝန္းတို႔က ဝိုင္မူးေနၿပီမွန္း သိသာသည္။
YOU ARE READING
အဝါရောင်အိပ်မက် (completed)
Romance(zawgyi & unicode) အိပ္မက္ေတြမွာ အေရာင္ေတြ႐ွိတတ္လား? ခင္ဗ်ားတို႔ျမင္မက္ေနက် အိပ္မက္ေတြဟာ အေရာင္အဆင္းမ႐ွိတာလည္း ျဖစ္နိူင္သလို ျဖဴျပာနီဝါေရာင္စံုတဲ့ အိပ္မက္ေတြလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္။ ထူးဆန္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့ အဝါေရာင္ေကာင္ေလးတစ...
အခန္း-၅၄
Start from the beginning
