အခန္း-၄၉

Start from the beginning
                                    

အေရးအေၾကာင္းဆိုလ်ွင္ ဘုရားကို နားပူနားဆာ
သြားလုပ္ေနေလ့႐ွိသည့္ လူက အခုထိ ဘုရားစင္ေ႐ွ႕က ထမလာေသး။

"ကိုသြန္းအုပ္စိုးပိုင္!"

"က်စ္! ၿပီးၿပီကြာ..ၿပီးၿပီ။ တအား ေလာတာပဲ မင္း"

"...."

"ငါ့ဆိုရင္ မင္း နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မ႐ွည္ဘူး။
ဟိုျဖဴဖက္ျဖဴေလ်ာ္ေကာင္ကိုဆိုရင္ ေလသံက ညင္သာလြန္းအားၾကီးလို႔ မနည္းနားစိုက္ေထာင္ေနရတယ္"

ဘုရားစင္မွထလာၿပီး စူပြပြေျပာေနသည့္လူကို
အျပစ္ေပးခ်င္လာသျဖင့္ အနားေရာက္လာတာႏွင့္တၿပိဳင္နက္ တအားႀကီး ဆြဲဖက္ပစ္လိုက္သည္။

"ကိုကို ေနာက္က်မွာစိုးလို႔ ေျပာေနရတာေလဗ်ာ..
ေစတနာနဲ႔ေျပာတာကို ၿငိဳျငင္ခ်င္တာလား"

"ဖယ္စမ္းကြာ.. မင္းလုပ္မွ ပိုေနာက္က်ေတာ့မယ္"

"ခဏေလး.. တစ္မိနစ္ေလာက္ ဖက္ထားခ်င္လို႔"

"ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမွ အားမနာ.. တအားခြၽဲတာပဲ မင္းး"

!!

စကားမဆံုးေသး..
ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ေပၚသို႔ ေႁခြခ်လာသည့္
အနမ္းတစ္ပြင့္က လ်ွပ္တစ္ျပတ္။

-

ေန႔စဥ္မျပတ္ တိုက္ခြၽတ္ျပင္ဆင္ေနခဲ့သည့္ ေက်းဇူးေၾကာင့္ အိုေဟာင္းေနၿပီဟု ေျပာ၍မရေသးသည့္ တပတ္ႏြမ္းစက္ဘီးအနီေလးက သူ႔တာဝန္သူ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ အိမ္ေ႐ွ႕တြင္ အသင့္ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ။

အိမ္ထဲက ထြက္လာလာခ်င္း ျမင္လိုက္ရသည့္
ထိုစက္ဘီးေလးက သြန္းအုပ္ကို မ်က္ရည္ဝဲလာရေစသည္အထိ ၾကည္ႏူးမႈတို႔ ေပးစြမ္းႏိုင္သည္။ ေဘးက မင္းခကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မင္းခက အားနာေနဟန္႐ွိသည့္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္..

"ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔ဆိုရင္ ပိုေကာင္းမွာသိေပမယ့္
အခုရက္ပိုင္းထဲေတာ့ မဝယ္ႏိုင္ေသးဘူး ကိုကို။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အလုပ္ဝင္တာက စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္စာပဲ ႐ွိေသးေတာ့... အဲ့ဒါ.. "

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ေနာက္ၿပီး ေတာင္းပန္တယ္"

?

အဝါရောင်အိပ်မက် (completed)Where stories live. Discover now