-
-
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္သား စရင္း၊ေနာက္ရင္း၊ရန္ျဖစ္ရင္းႏွင့္ မင္းခအိမ္သို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ျပန္သြားခဲ့ေလသည္။
--------------------
"ေရာ့..ဒီေန႔အတြက္ လုပ္အားခ။ ေနာက္ေန႔
႐ွင္အလုပ္လာစရာမလိုေတာ့ဘူး"
စားပြဲေပၚသို႔ ပက္ခနဲပစ္တင္ၿပီးေပးလိုက္သည့္
တစ္ေထာင္တန္ေလးရြက္ကိုၾကည့္ရင္း သြန္းအုပ္ အံတင္းတင္းႀကိတ္မိသည္။ ျပႆနာမျဖစ္ခ်င္ေတာ့၍ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ေလ်ွာ့ကာ စားပြဲေပၚမွ အၾကည့္လႊဲလိုက္ၿပီး...
"ေနပါေစ..ကြၽန္ေတာ္ မယူေတာ့ဘူး"
ဆိုင္မန္ေနဂ်ာအမ်ိဳးသမီးက သြန္းအုပ္အား မဲ့ကာရြဲ႔ကာျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ရင္း...
"မာနေတြကလည္း ႀကီးျပေနလိုက္တာ။ မယူလည္းေန... ႐ွင္အလုပ္လုပ္တာ ေန႔တစ္ပိုင္းပဲ႐ွိေသးတယ္။
ျပႆနာနဲ႔တန္းလန္း... ဟိုတစ္ေယာက္သာ ၾကားထဲကေန ဝင္ေျပာမေပးရင္ ခုခ်ိန္အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေနေလာက္ၿပီ"
!!
သူအေတြးလြန္ေနခဲ့သည့္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုေျဖ႐ွင္းေပးခဲ့ပါလိမ့္?
ဘာေတြေျပာလို႔ေျပာေနခဲ့သည္ကို
သတိမထားမိေလာက္ေအာင္ပင္ ထိုအခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာ သူ႔စိတ္တို႔က ေယာက္ယက္ခပ္ေနမိခဲ့သည္။ စိတ္တိုေနသည့္ဟိုလူကို ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းကလို ကိုယ္စားဝင္ေတာင္းပန္ေပးေနခဲ့ျပန္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္.. မ်က္ႏွာေၾကာႀကီးတင္းတင္းႀကီး ဆရာႀကီးအခ်ိဳးနဲ႔ ဖိေဟာက္ေနခဲ့တာမ်ားလား။
အခုလို ၾကားလိုက္ရေတာ့လည္း ေပ်ာ္သြားသလိုလို၊
ဝမ္းနည္းလာသလိုလို။ မင္းခသိတဲ့ 'သြန္းအုပ္စိုးပိုင္'ဆိုတာက အျမဲလိုလို ျပႆနာကို မီးခြက္ထြန္း႐ွာရံုမက ဓာတ္္မီးပါထိုး႐ွာသည့္သူ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီမလား။
"ေျပာစရာမ႐ွိေတာ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္"
"......"
အလုပ္ျပဳတ္သည္ကိုပင္ အေရးစိုက္ဟန္မ႐ွိသည့္ သူ႔အား အံ့ျသတႀကီးၾကည့္ေနသည့္ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာအမ်ိဳးသမီးကို ေက်ာခိုင္းကာ သြန္းအုပ္ ထိုဆိုင္ထဲက ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
YOU ARE READING
အဝါရောင်အိပ်မက် (completed)
Romance(zawgyi & unicode) အိပ္မက္ေတြမွာ အေရာင္ေတြ႐ွိတတ္လား? ခင္ဗ်ားတို႔ျမင္မက္ေနက် အိပ္မက္ေတြဟာ အေရာင္အဆင္းမ႐ွိတာလည္း ျဖစ္နိူင္သလို ျဖဴျပာနီဝါေရာင္စံုတဲ့ အိပ္မက္ေတြလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္။ ထူးဆန္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့ အဝါေရာင္ေကာင္ေလးတစ...
အခန္း-၄၀
Start from the beginning
