အခန္း-၁၆

Start from the beginning
                                    

မင္းခက ေရေသေတြလိုတည္ၿငိမ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာျဖင့္သာ။

"အခုမေျပာလိုက္ရရင္ ေနာက္ေျပာျဖစ္ဖို႔
မေသခ်ာဘူးဆိုေတာ့..."

"......"

" ေနမင္းခ"

"ဟမ္"

"နင္ငါ့ကို အထင္ေသးသြားၿပီလား"

မင္းခက ခပ္ဖြဖြတစ္ခ်က္ျပံဳးရင္း ေခါင္းခါျပ၏။

"နင္ေရာ? ငါ့ကိုခ်စ္လားဟင္"

"ငါ နင့္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထက္မပိုဘူး"

အားမနာတမ္း ေျပာလာသည့္စကားက ျပတ္ျပတ္သားသား။

မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီးမွ ကဗ်ာဦး ဟန္မပ်က္ရယ္လိုက္ရင္း...

"အေျဖကို သိရဲ႕သားနဲ႔ ငါကိုကလ်ွာ႐ွည္ၿပီးေမးမိတာ။ ထားပါ။ တစ္ေန႔ေန႔ဆိုတာကိုေတာ့ ငါ့ဘက္က ေမ်ွာ္လင့္လို႔ရတယ္မလား"

"ကဗ်ာဦး"

"အင္း"

"ငါခ်စ္တဲ့သူ႐ွိတယ္"

ကဗ်ာဦး မယံုၾကည္ႏိုင္။

"နင့္မွာ ငါကလြဲၿပီး တျခားမိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္း
႐ွိေသးလို႔လား"

"ငါသူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္တာ"

ေမးခြန္းႏွင့္အေျဖက မအပ္စပ္။

"ဘယ္သူလဲဆိုတာ ငါသိခြင့္႐ွိလား"

"တစ္ေန႔က်သိရမွာေပါ့။ အခု သူ႔ကိုေတာင္
ဖြင့္မေျပာရေသးဘူးေလ"

"နင္ စိတ္ကစားေနတာေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။
ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး"

"ေသခ်ာတယ္။ ငါသူ႔ကိုခ်စ္တာ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းလဲဘူး။ ေနာက္ၿပီး သူ႔ကို ငါ့ထက္ပိုခ်စ္ေပးႏိုင္မယ့္သူ ထပ္မ႐ွိေတာ့တာလည္း ေသခ်ာတယ္။"

မင္းခၾကည္ႏူးစြာျပံဳးလိုက္မိရင္း...

"ငါ့ကိုယ္ငါလည္း မသိဘူး။ ငါဘာလို႔မ်ား သူ႔ကို အဲ့ေလာက္ခ်စ္မိသြားလဲဆိုတာ"

"...."

"သူ႔အနားမွာအျမဲတမ္းေနၿပီး သူ႔ကို
ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခ်င္တယ္။ အခမ္းနားဆံုးမဟုတ္ရင္ေတာင္ အလွပဆံုးဘဝမ်ိဳးကိုလည္း သူ႔အတြက္ငါ ဖန္တီးေပးခ်င္ေသးတာ။ ငါႀကိဳးစားေနသမ်ွကလည္း သူနဲ႔ ​ေလးသက္အတြက္ပါပဲ။ ငါ့ရည္မွန္းခ်က္​ေတြ အေကာင္အထည္ေပၚလာတာနဲ႔
ငါ သူ႔ကိုဖြင့္ေျပာမွာ။ ထင္တာပဲ။ သူလည္းငါ့ကို ခ်စ္လိမ့္မယ္လို႔"

အဝါရောင်အိပ်မက် (completed)Where stories live. Discover now