Deren: Offf çok konuşma hadi gel
Umut: Tamam :)
Umut: :)
~~~
"Bu çocuk kime benzedi böyle?"
Umut kaşlarını çatarak oyuncağını kırmaya çalışan Çağrı'ya bakarken ben de ne yapmaya çalıştığına anlam veremiyordum. Bir çocuk neden arabasının üzerinde tepinip onu kırmaya çalışırdı ki?
"Hiçbir fikrim yok." dedim. Umut geleli beş dakika olmuştu ve o geldiğinden beri Çağrı'nın yaramazlığı artmıştı. Umut'a gıcık olduğunu ve o yüzden yaptığını düşünmeye başlamıştım. Çağrı'yı anlamaya yönelik bakışlarını çekip yanından kalktı ve sanki koskoca salonda yer yokmuş gibi oturduğum koltuğa, aramıza mesafe koymadan oturdu.
"Ağrın var mı hâlâ?" Eliyle saçlarımı okşadığına başımı iki yana salladım.
"Yok ama yürürken zorlanıyorum biraz."
"Annem toparlanmanın biraz zaman alacağını söylemişti." dedi ilgiyle. Ameliyat olduğum günden beri Alya teyzeyi sorularıyla bıktırdığına emindim.
Birbirimizle ilgilenmeye o kadar dalmıştık ki Çağrı'nın ağlamaya başlaması ikimizi de korkuyla sıçratmıştı.
"Lan çocuğu unuttuk."
Umut ayağa fırlayıp Çağrı'yı kucaklarken yüzümü buruşturdum.
Bizden harika anne baba olurmuş gerçekten.
"Abim niye ağlıyorsun? Söyle hadi bana."
Umut'un Çağrı'yı pışpışlayarak sorduğu sorularla garip bir şekilde ona baktım. Çocuğun yüzüne bakmış, dikkatli bir şekilde cevap vermesini bekliyordu.
"O sana cevap veremez ki." dedim tüm sırrı bozarak. "Konuşamıyor henüz."
Duraksadı ve kaşlarını çatarak Çağrı'yı havaya kaldırdı. "Ama derdini söylemezsen biz nasıl anlayabiliriz ki Çağrı? Bir işaret falan vermen lazım."
Kendimi tutamayıp güldüm. "Bir bebek ağlıyorsa ya karnı açtır, ya uykusu gelmiştir ya da altı pistir. Üçünden birini tutturmak zor olmasa gerek."
Çağrı'ya uzaktan bakmayı bıraktı ve poposunu burnuna yaklaştırıp kokladı, başını iki yana sallayarak "Altı temiz. Bence karnı acıktı." dedi.
"Bu kanıya nereden vardın?" diye sorduğumda normalce omuz silkti. "Benim karnım acıktı, onun da acıkmıştır diye düşündüm."
Gayet mantıklı bir sebepti.
Gülerek yönümü mutfağa çevirdiğimde peşimden geldiler. Kısaca ne yiyebileceğimizi düşündüğümde aklıma gelenle onlara döndüm. "Havuçlu kek yapayım mı?"
"Evet!" diye bağırdı Umut. Öyle mutlu olmuştu ki sesini kontrol edemediği için kucağındaki Çağrı sıçramıştı. "Evet, uzun zamandır bunu bekliyorum."
Ona her hafta havuçlu kek yapmak için söz vermiştim ama uzun zamandır sözümü tutamıyordum. Dolaptan üç yumurta çıkarıp ısınmaları için kenara koydum ve gerekli malzemeleri tezgaha dizdim.
