Bonnie And Clyde

𝑿𝑿𝑽𝑰. Τικ, τοκ, ο χρόνος σου τελειώνει

Τα δύο αδέρφια, Μπόνι και Σίλβερ, πέρασαν το απόγευμα και βράδυ τους εξαιρετικά έντονα και οι δύο με την Κυριακή να τελειώνει γλυκά και όμορφα. Ωστόσο, μόνο ο ένας κατάφερε να αποσπάσει εντελώς την προσοχή του από την συνάντηση της ίδιας μέρας.

Η Μπόνι, τόσο πριν αλλά και έπειτα από την εμπειρία της με τον πηλό σε όλο της το σώμα, δεν μπορεί να βγάλει αυτή την συζήτηση με τον πατέρα της από το μυαλό της που φαίνεται να την παιδεύει ακόμη.

Είναι ίσως εκείνα τα λίγα λόγια που δεν την αφήνουν να ηρεμήσει.

«Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει αλλά βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή που μιλάμε σε μια εξαιρετικά ισχυρή αποστολή και μου λες ότι θες να τα τινάξεις όλα στον αέρα;»

Ο Λέο Τζάκμαν δεν παίζει με τις δουλειές του. Σχεδίαζε αυτή την αποστολή καιρό και οι απερισκεψίες της κόρης του έπειτα από όλα όσα έχουν ήδη περάσει είναι κάτι που τον εξοργίζει. Αν η μικρή Μπόνι μπορούσε να υπακούσει όπως ο Σίλβερ, τότε όλα θα γίνονταν πιο εύκολα. Αλλά η Μπόνι πήρε από εκείνον και δεν μπορεί να εκνευριστεί για τα γονίδια που της έδωσε.

Οπότε την ακούει απλώς να του αντιμιλάει.

«Δεν τινάζω τίποτα στον αέρα, αυτό είναι το θέμα. Αν με ακούσεις μπορεί τελικά να μην πάει τίποτα στράφι.»

«Άσε με να ξέρω εγώ καλύτερα Μπόνι.»

«Από πού κι ως που να ξέρεις εσύ; Εξάλλου εσύ απλώς δίνεις εντολές, δεν εκτελείς. Στην θεωρία όλα φαίνονται καλά μα πίστεψέ με, η πράξη απέχει πολύ.»

«Μπόνι, ο Λέο έχει δίκιο.» Την εκνευρίζει όταν πετάγεται ο Λέτερ από το πουθενά; Ναι, πάρα πολύ. Την νευριάζει όταν ο Λέτερ νομίζει πως με την αδυναμία που του τρέφει ο πατέρας της μπορεί να της επιβληθεί; Εννοείται.

«Λέτερ βούλωσέ το γιατί μιλάω με τον πατέρα μου και δεν έχω όρεξη να σε ακούω, ευχαριστώ.» Σιγή, οι τρεις άνδρες σχεδόν ξαφνιάζονται με την οργή της.

«Άκου, Μπόνι, επειδή εσύ είσαι στην πρίζα γιατί η αποστολή δεν πάει όπως την θέλεις δεν σημαίνει ότι θα ξεσπάς πάνω μας.» Ο ξανθούλης πήρε μια κάποια δύναμη από την παρουσία του Λέο Τζάκμαν, αυτό είναι σίγουρο.

«Θα ήθελες πολύ να είναι αυτό ένα ξέσπασμα. Τώρα κάνε μου την χάρη και κόψε την ηχορύπανση.»

Σταυρώνει τα χέρια της εμπρός στο στέρνο και κοιτά τον πατέρα της να την κοιτά κάπως περήφανος αλλά και σχετικά εκνευρισμένος με την όλη συμπεριφορά της. Προς το παρόν, απλά θα χαμογελάσει και θα της δείξει πως θέλει να την ακούσει.