Dead Man's Kiss

CHAPTER 42: War, Famine, Pestilence and Death

CHAPTER 42: War, Famine, Pestilence and Death

Read between the lines.

****

POINT OF VIEW: Andrea Costales

Natapos na ding ayusin ng crew ang Angelica.

"Men go to yer respective decks!" sigaw ko sa aking crew. "Aalis na tayo."

"Captain baka pwede po muna kaming magpahinga?"

"No! We are leaving!" Pinandilatan ko ng mata yung nagtanong sa akin. Napabuntong hiniga silang lahat at walang ganang nagsiakyatan sa Angelica.

"Wait! Wait! Wait!" Si nick. "Aalis na kayo? Just like that?"

"Yeph!" Maikli kong sagot kay Nick habang nakatalikod pa din sa kanya. Naaasar ako sa pagmumukha niya kaya hindi ko magawang humarap sa kanya.

"Jagi" hinawakan niya yung shoulder ko. "Hindi ka ba sasama sa akin?"

"Where?"

"Tortuga."

"Why?"

"Aattend ng kasal ko." Nang-aasar yung tono ng boses niya.

"No. Hmp" I answered and brushed off his hand tsaka ako naglakad palayo sa kanya. "Sabi niya hindi niya na ako pakakawalan pero ngayon magpapakasal naman pala sa iba. Sira ulo." Hindi ko namalayan na naibulong ko.

"Narinig ko yun!"

Hindi ko siya pinansin, nagpatuloy lang ako sa paglalakad papalapit sa Angelica.

"Jagi!!!!"

Tinakpan ko ang magkabila kong tenga pero naririnig ko pa din ang sigaw niya.

"Jagiyaaaaaaa! Andreaaaaaa!" Tumatakbo siya papalapit sa akin. "Huy Jagi!" Sa pangalawang pagkakataon, naramdaman ko na naman ang pag hawak niya sa balikat ko.

"Ano bang problema mo!? Kung magpapakasal ka wala akong pakialam! Umalis ka nalang at wag mo nang guluhin ang buhay ko! Ang utak ko pati ang puso ko!!!" I screamed in front of his face, speaking so fast my words ran together. Hingal na hingal ako dahil sa pagsigaw ko, nanlaki nalang ang aking mga mata ng marealize ko ang mga binitiwan kong mga salita. Sana hindi niya naintindihan. Mabilis naman yung pagkakabigkas ko, sana hindi niya narinig ng maayos.

"Whoa!" Nakatutunganga at nakanganga niyang sinabi.

Ilang segundo din kaming parehong tahimik at nakatitig lamang sa isat-isa.

Tapos bigla ba lamang niyang sinabing...

"Wala akong naintindihan sa sinabi mo. I didn't know yer a rapper." He said. My mouth swung open. Such an idiot.

"Sabi ko bahala ka sa buhay mo. Tigilan mo na pangi-stress sa akin!" Sabi ko kasabay ng muling pagtalikod sa kanya, pero sa sumunod na ginawa niya, I swear to God, I felt electricity all over my body, yung lakas ng pagtibok ng puso ko kulang nalang lumabas ito sa chest ko.

Bigla na lamang kasi niya akong ni-back hug. He wrapped his hands around my waist, ramdam naramdam ko ang init ng kanyang katawan mula sa aking likuran. Napalunok ako ng bigla niyang ipinatong ang kanyang baba sa aking balikat. I could smell his scent. I cleared my throat, tsaka ako tumingin sa left side para iiwas ang mukha ko sa mukha niya.

'What are ye doing? Why are ye staying still? Push him away from ye! He's hugging ye' Sigaw ng other self ko.

'Wag, hayaan mo lang siyang yakapin ka. You love being inside his arms, wag kang mapagpanggap.' Sagot din ng ego ko.