Mariposa

3.7

🦋

Giz Alvanoğlu

Bir. İki. Üç. İnanması güç.

Dört. Beş. Altı. Her şey iradem dışında kaldı.

Gözlerim artık ağlamaktan şişmişti. Saatlerdir bu sarmaşık kafesinden çıkmaya çalışıyordum. Geldiğim gibi geri gitmek mümkün gibi görünmüyordu. Çıkmaya çalışıyordum ama benim göremediğim şeffaf bir duvar dikiliyordu sanki önüme.

Sinir krizi geçirerek etrafa dağıttığım satranç taşlarının sonuncusunu da yerine yerleştirirken zihnimdeki fısıltının dediğine gelmiştim sonunda. Ona satranç oyununda meydan okuyacaktım. Nasıl olacak bilmiyordum, ama olacaktı.

Etrafta dört dönüp bağırarak geçirdiğim dakikalar sonucu sesim kısılmıştı. Yine de az da olsa çıkan sesimle her şeyi başlatacak kelimleri söyledim.

"Sana.. meydan okuyorum!"

Etrafta yine sert bir rüzgar eserken kelebekler kapladı etrafımı. İlk önce beni bir daire içine alıp etrafımda tur attılar ve satranç tahtasındaki siyah taşların olduğu cenaha geçtiler. Her bir kelebek bir taşın üstüne konup o taşı sahiplendi.

"Başla."

Histerik bir şekilde güldüm. Bu oyunu başlatsam ne olacaktı ki? Ben satrançtan nefret eder ve asla iyi oynayamazdım. Ve bir gün satranç oynayacak olsam bir fısıltı ile değil babamla oynardım. Çünkü benim babam çok iyi bir satranç oyuncusuydu. Bana da öğretmek istemişti ama sırf içimde satranca karşı hissettiğim anlamsız nefretten dolayı öğrenmeyi istememiştim. Hatta satranç görünce kustuğum günleri hatırlıyordum. Hepsi bugünün nefreti miymiş yani?

"Başla!"

Ben kaybedersem.. veya kazanırsam ne olacak?

"Bunu ancak oyun bittiğinde görebilirsin Mariposa."

Eğer bu fısıltının bir bedeni olsaydı onu öldürürdüm. Ama fısıltı benim zihnimdeydi. İnsan kendi zihnini öldürebilir miydi ki?

Elim titrerken şahın önündeki piyonu iki kare ilerlettim.

Karşı taraf.. yani fısıltı ise nasıl olduğunu anlamadığım ve zaten artık sorgulamadığım bir şekilde vezirin önündeki piyonu iki kare ilerletti. Piyonun üstündeki kelebek piyonla beraber havalanıp piyonu iki kare ileri taşımıştı.

Derince yutkunup ikinci hamlemi yaparken sonucun ne olacağını hiç bilmiyordum..

🦋