mö ーhyunin

kırk iki

42

"YA SEUNGMIN'E BİR ŞEY OLURSA?"

Changbin hastane yolunda ağlarken Hyunjin onu ayakta tutmaya çalışıyordu. Jeongin de annesine olanları anlatıyordu.

"Ben sana eve gelirken ara bir şeyler aldıracağım demedim mi?"

"Anne eve gelmedim ki."

"Saat kaç oldu?"

"Anne Seungmin'in yanına gidiyoruz. Hastanedeymiş. Catboy istemeyen bir çocukla kavga etmiş. Çocuğun bacağına sıkmışlar. Seungmin düşmüş kafayı gözü yarmış."

"Catboy ne be?"

"Tamam o zaman hadi görüşürüz."

Esmer genç telefonu kapatırken Hyunjin'in yanına gidip Changbin'i taşımasına yardım etti. "Ya bir şeyi yokmuş işte ağlama amına koyayım!"

"Hyunjin'e bir şey olsa sen sakin durabilir misin?"

O an hiç düşünmesine bile gerek yoktu.

"Duramam."

Hyunjin, Jeongin'e bakarken Jeongin yutkunup Changbin'i daha sıkı tutmuştu. "Taksiciye marketin önündeyiz dedik. Hastane az ileride zaten amk."

"O gelene kadaaar..."

Changbin etrafındaki kollardan kurtulup "Sevgilim," diye bağırarak hastaneye doğru koşarken Hyunjin Jeongin'e bakıp elini tutmuştu. Sonrasında peşinden koşmaya başlamışlardı.

"Araba çarpacak salak! Koşma!"

"SEUNGMIN'IMMMM!"

"Bana bir şey olsa sen de böyle mi yapacaksın," diye sordu Hyunjin koşarken. Jeongin "Işınlanırım direkt," demişti.

"Salak. Yapma böyle. Endişelenirim, sana bir şey olmasın."

"Asıl sana bir şey olmasın. Ben daha çok endişelenirim."

"Hayır ben."

"Hyunjin amına bir koyarım görürsün kim daha çok endişeleniyor."

"İki dakika tatlı tatlı tartışsak ölür müydün?"

Sarışın iç çekerken Jeongin "Sonra tartışırız," deyip kaşlarıyla yoldaki bariyerlerin üzerinden atlamaya çalışan Changbin'i işaret etti. "Şu malı sakatlanmadan hastaneye götürelim."

"Changbin bekle!"

Acil kapısından içeri giren Changbin Seungmin'in adını söyleyerek kaldığı odayı öğrenirken ikili de soluk soluğa peşinden gelip asansöre yetişmişti.

"Bu asansör niye yavaş?"

"Changbin sakin ol, Seungmin'i de germe."

"Bacağı kırılmış kuçumun!"

"Tamam kökü onda, çıkar yenisi."

"Kafana çakacağım Jeongin!"

Jeongin, Hyunjin'in arkasına sığınmıştı sonrasında. Changbin gergin gergin ayağıyla ritim tutuyordu. Asansör kapısı açılır açılmaz aradan sıvışıp koşarak odaya girdi. Hyunjin de peşinden girmişti, Jeongin arkada soluk soluğa geliyordu.

"Ya bekleyin amk."

"KUÇU!"

Changbin, yatan Seungmin'i görür görmez üstüne atlayıp sarıldı. Bacağı acısa da Seungmin susup sarılmıştı. "Bacağımın üstündesin."

"Özür dilerim! Acıdı mı? Hangi amına kodum attı o taşı?"

Seungmin parmağıyla yan tarafta yatan çocuğu gösterince Changbin anında üstüne yöneldi. Hyunjin araya girip onu durdurmuştu. "Oha. Çocuk çok yakışıklı."