mö ーhyunin

dokuz

9

Hyunjin'in gay olduğunu öğrendikten sonra Jeongin çocuğu görünce eskisinden daha çok paniklemeye başlamıştı. Aralarında garip bir çekim olduğunun farkındaydı. Sürekli bir takım olaylar yaşanıyordu ve bunların sonucunda Jeongin onu daha çok düşünmeye başlıyordu. Bugün yaşanan şeyler de bu konuda Jeongin'e hiç yardımcı olmamıştı.

Beden eğitimi dersinde herkes yan yana dizilmiş hocayı dinlerken adam ilkyardım anlatacağını söylemiş ve öğrencilerin çember oluşturmasını istemişti.

"İki gönüllü istiyorum, yakın arkadaşınızla gelebilirsiniz. Temas gerektiren birkaç şey olacak, rahatsız olmazsınız."

Hocanın temas gerektiren birkaç şey'den kastını millet az çok anlamış ve sessizce yerinde durmaya devam etmişti. Ayrıca kimse otuz kişinin ortasında gülünç bir duruma düşmek istemiyordu. "Arkadaşlar bunu eğlence için yapmıyoruz, hayat kurtaran şeyler bunlar."

"Hocam Jeongin ve Hyunjin gönüllüymüş."

Yeonjun'un konuşmasıyla sağında ve solunda olan iki çocuklardan mö olan şaşkınca, diğeri ise noluyoruz amına koyayım edasında ona bakarken Yeonjun onlara göz kırpıp bir bok başarmış gibi gülümsemeye başlamıştı. İyilik yaptığını falan sanıyordu sanırım ama bu Jeongin için işkenceydi: Hormonlarına karşı savaş vermek.

"Süper gelin bakalım, performans notunuzu yüksek gireceğim."

"HOCAAAM BEN DE GÖNÜLLÜYÜM."

"BEN DE HOCAM."

"Geçti o iş hadi beyler."

Jisung ve Changbin "Tüh be," diyerek iç çektikten sonra çemberin ortasına doğru yürümek zorunda kalan iki çocuğu izlemeye başlamıştı. "Bu ikisi ne alaka," demişti sınıftan biri. "Yan yana olduklarını bile görmedim."

"Bilmem belki yakınlardır ya da sadece gönüllü olmuşlardır."

Beomgyu, Jeongin'le göz göze geldiğinde dudaklarını gülmemek için birbirine bastırmıştı. Jeongin'e göz kırpıp salak salak hareketler yapıyordu. Jeongin ise o an biz burda kürtaj yapıyoruz diye bağırmak istemişti.

"İlkyardım yaparken unutmamanız gereken şeylerden ilki sizin yetkili kişi olmamanız yani hastaya ilaç, yemek, içecek gibi şeyler kesinlikle verilmemelidir. Güvenliği sağlandıktan sonra hemen ambulans aranmalıdır ve bunları yaparken kesinlikle sakin olmalısınız. Kazazedeyi de paniğe sokmamanız lazım."

Beden öğretmenleri bunları anlattıktan sonra ilkyardımın önemi ile ilgili birkaç video izletmişti. Bu video herkesin olayı biraz daha ciddiye almasını sağlamıştı. Pür dikkat hocayı dinliyor ve ayakta dikilen iki çocuğu izliyorlardı.

"Gel Hyunjin," dedi hoca. Hyunjin giderken öğretmenleri konuşmaya devam etmişti. "Şoka girmiş biri ile karşılaşırsanız ne yapmanız gerektiğini göstereceğim," deyip Hyunjin'i oturtmuş ve ayaklarının altına yüksek bir şey koymuştu. Sırayla bir Hyunjin'de bir Jeongin'de gösterirken işi ikisine bırakıp ayağa kalkmıştı.

"Şimdi Jeongin kazazede olsun, Hyunjin de oradan geçen biri. Hyunjin, Jeongin'i gördüğünde ne yapmalı? Önce onun bilincini açık tutmalı ama bunu yaparken kaza ile ilgili travma yaratacak sorulardan çok 'Nerede oturuyorsun, hangi tarihteyiz,' gibi sorular sormalı."

Öğrenciler kafa sallayarak dinlerken hoca bir sonraki hareket için Jeongin'in uzanmasını istemişti. Çocuk yerdeki minderin üzerine yatarken Hyunjin de yanına oturmuş hocadan talimat bekliyordu.

"Kazayı gördünüz, kazazedeyi buldunuz baktı nefes almıyor. Yapmanız gereken şey nedir?"

"Suni solunum hocam."