ကုန်းမြေကြီး၏ အရှင်သခင်ဝမ်ဖေး( Book - 2)

အပိုင်း (၇၂) - စစ်ကြောမေးမြန်းခြင်း

"တစ်မိနစ်စောင့်ပြီးရင် ဝမ်ရယ် သိရလိမ့်မယ်"

ဝမ်ဖေးလေးက သူ့ကို တကယ်ကြီး သိချင်စိတ်များအောင် လုပ်နေတယ်?

ဖူဝူထျန်းက ယနေ့ ညစာအပေါ် ခန့်မှန်းကြည့်ပြီးသွားပြီမို့ နာခံစွာဖြင့် ဆက်မမေးလေတော့ဘဲ စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းလိုက်လေသည်။

"ဒီနေ့ ဝမ်ဖေးလေး အပြင်ထွက်တော့ ဘယ်လိုအကျိုးအမြတ်မျိုး ရိတ်သိမ်းနိုင်ခဲ့လဲ?"

သူ ထိုသို့ ပြောလိုက်သည်နှင့် ရှို့ဖေးက ကြည့်လာလေသည်။

အရှင့်မှာ ဆဋ္ဌမအာရုံ ရှိနေတာများလား?သူ့ရဲ့ သာမန်ကာလျှံကာ မေးခွန်းလေးက ခေါင်းကနေ အမြီးထိ သိမ်းကျုံးရိုက်ချလိုက်သလိုပဲ!

ဖူဝူထျန်း က သဘာဝကျကျပင် သူ့၏ တုံ့ပြန်ပုံကို မှတ်ထားလိုက်၏။ ထို့နောက် သူက အန်းကျီယန်ကို ကြည့်ကာ အဖြေကို စောင့်ဆိုင်းနေလေသည်။

အန်းကျီယန်၏ အမူအရာမှာကား လုံးဝပြောင်းလဲခြင်း မရှိပေ။ သူက ရှို့ဖေးကဲ့သို့ ဘာကိုမှ ဖုံးကွယ်မထားနိုင်သည့် လူမျိုး မဟုတ်ချေ။ ဖူဝူထျန်း က ပေါ့ပေါ့တန်တန် စကားစလိုက်သည်နှင့် ရှို့ဖေးက ချက်ချင်းဆိုသလို ထောင်ချောက်ထဲ ကျသွားသည်။ သူ့အမူအရာအရ ယခုမေးခွန်းနှင့် အရင် စကားနှင့် ဆက်စပ်နေကြောင်း ဖူဝူထျန်း သိလိုက်ပေသည်။ ဖူဝူထျန်း၏ ထက်မြက်လှသော ဉာဏ်ရည်နှင့် ဆိုပါက မည်သို့ ဆက်စပ်မကြည့်နိုင်ရမည်နည်း။

ထိုအချိန်၌ ထမင်းစားခန်းမ အပြင်ဘက် ဆီမှ စားဖိုမှူးဝမ်၏ အသံ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

ခဏကြာပြီးနောက် စာဖိုးမှူးဝမ်နှင့် မီးဖိုချောင်အကူ အစေခံနှစ်ယောက်သည် ထမင်းစားခန်းမ၏ တံခါးဝ၌ ပေါ်လာလေ၏။ သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်က ပန်းကန်လုံးများနှင့် ထမင်းစားတူများကို သယ်ဆောင်လာကာ နောက်တစ်ယောက်က မွှေးပျံ့သင်းကြိုင်သော စွပ်ပြုတ်ကို သယ်လာသည်။ ညစာ၏ အဓိကဟင်းလျာမှာကား စားဖိုမှူးဝမ်၏ လက်ထဲတွင် ရှိနေပေသည်။ ၎င်းကို အဖုံးကြီးကြီးဖြင့် အုပ်ထားသဖြင့် သေချာမမြင်ရပါချေ။