toward the sky » taennie [au]

13- cruel years

-

Eski asfalt yolda, sarsıntılı bir yolculukla ucu görünmeyen bir noktaya sürerken düşünceleri resmen arabanın içinde yankılanıyormuş gibiydi. Kendi sesi dışarı yansıyor ve radyodan yükselen şarkıyı dahi bastırıyordu. Kat ettiği her milde, sesler daha çok artarak kafasının arkasındaki bir noktayı acı verici şekilde ağrıtmaktan başka bir sonuç vermiyordu. Yine de buna engel olamıyordu. Düşünceleri kontrolsüzce akıp gidiyordu işte.

Geçen bu yıllar onu sadece yaşlandırmamış ayrıca sabırlı bir adam olmayı öğretmişti. Öyle ki, en son kendisinden başka bir araba göreli saatler olmuştu ama bu boş yolda hız yapmayı reddediyordu. Fırsatı varken kendini olabildiğince sakin tutmak ve sabırla istikametine gitmek istiyordu. Önceden olsa muhtemelen daha kısa sürede gidebilmek için uçak bile kiralayabilirdi.

Biraz olsun dikkatini dağıtacak ufak bir şeye ne kadar çok ihtiyacı vardı. Baş ağrısı her saniye keskin bir iğne gibi saplanıyordu ama ihtimaller üzerinde düşünmekten kafayı yiyeceğini bildiği için son zamanlar listelerde bir numara olan, gerçekte ise bok gibi olan pop şarkısını kapatmaya bile korkuyordu. Eh, yılların onu getirdiği nokta işte burasıydı.

Biraz uzun sürmüştü ama artık o eski asi genç olmadığını söyleyebilirdi. Korktuğu tüm her şey bir bir gerçekleşmiş ama nihayetinde bunu hayatın bir parçası olarak kabul etmişti. Mezun olduktan sonra adım adım babasının bir klonu olmuştu. Takım elbise giyiyor, her gün aynı işi yapmak için aynı masaya oturuyordu. Eskiden bu düşünce onu stres komasına sokardı ama şimdi alışmıştı.

Uzun süre araba kullandığından kaskatı bedenini gevşetmek için yoldan çıkıp geniş bir toprak alanda durdu. Arabadan inmeyip sadece kendi kapısını açarak serin bahar havasının içeriye girmesine izin verdi. Telefonundan haritayı kontrol ederken neredeyse bir saatlik yolunun daha olduğunu teyit etmesi, tekrar derin düşüncelere dalmasına sebep olmuştu.

Yola çıkmadan önce JunAh'la yaptığı uzun konuşmayı düşündü ve oraya gittiğinde neyle karşılaşabileceğine dair ihtimaller büyüdükçe büyüdü. Taehyung'un aksine, JunAh onlarla iletişim kurma konusunda daha şanslıydı ama yinede tam olarak ne olduğunu kimse bilmiyordu.

Babasına okulu bitireceğine dair söz verdiğinde karşılıklı yaptığı anlaşmayı hala hatırlıyordu. Söylediğine göre Kim Taemin sözünü tutmaya çalışmış ama karşı taraf yardımı geri çevirmiş. Taehyung nedenini sadece tahmin edebilirdi.

JunAh düzenli olarak hesaplarına yeteri miktarda para yatırıldığını söylese bile, yine dediğine göre o hesaptan tek bir kuruş bile eksilmemişti.

Taehyung'un tonlarca sorusu vardı. Bazı cevaplar alması gerekiyordu ve sorularını sadece tek bir kişi yanıtlayabilirdi.

Buğulu gözleri uçsuz gibi görünen yola odaklanmışken kendini kandırdığını biliyordu aslında. Evet, belki cevaplara ihtiyacı vardı ama her şeyden önce verdiği bir söz vardı.