STITCHES

00.22

00.22

NF/ LİE

Zift karası geçmişin, hiçbir anıyı geçirememişsin; bu serzenişlerin örümcek, iki yaraya değil, zihnindeki tek bir ihtilaline, ölüm ihtimaline gebe.

🕸

Örümcek: Arkan.

Çevrimiçi
(03.53)

Arkan: Örümcek.

Örümcek: Uyumamışsın.

Arkan: Sen de öyle.

Örümcek: Uyku tutmuyor.

Örümcek: Zihnimi acıtan bir şeyler var.

Yazıyor...

Arkan: Ve bu acı göğsüne mi vuruyor?

Örümcek: Sanırım sende de aynısı var.

Arkan: Daha önce hiç böyle hissetmemiştim.

Arkan: Başımı yastığa yaslayıp elimi alnıma koyuyorum, tavana bakıyorum ama hiçbir şey düşünemiyorum.

Arkan: Bu... Bilmiyorum.

Arkan: Bana bir şey mi yaptın Örümcek?

Örümcek: Bu hissi biliyorum.

Örümcek: Aramızda kalsın. Adı, hissizlik.

Örümcek: Canını yakan bir şeyler varsa, ondan bile hissizleşirsin.

Arkan: Canımı kimse yakamaz. Hiçbir insan.

Örümcek: Bu iyi.

Örümcek: Canın yansın istemiyorsan insanlardan uzak dur. Onlar en ufak bir kesiği, dikme bahanesiyle daha çok açarlar.

Arkan: Dikişlerini de onlar mı açtı?

Örümcek: Onlar.

Örümcek: Hayır. O.

Arkan: O?

Örümcek: Annem.

Arkan: Senin canını mı yaktı?

Örümcek: Biraz daha zaman geçince.

Örümcek: Beni bulduğunda.

Örümcek: Bana gerçekten baktığında.

Örümcek: O zaman hatırlat Arkan.

Örümcek: Anlatırım.

Arkan: Senin teninde hiç yara açtım mı?

Arkan: Bir çizik olsa bile.

Örümcek: Tenimde?

Örümcek: Bu kadar acıyı ten gibi saf bir yerde açacağını mı sandın Yaratgan?

Örümcek: Sen benim zihnime kesik attın.

Örümcek: Ve dikmedin.

Yazıyor...

Arkan: Biraz daha zaman geçince.

Arkan: Seni bulduğumda.

Arkan: Sana gerçekten dokunduğumda.

Arkan: O zaman hatırlat Örümcek.

Arkan: Dikişi atarım.

●Veanomous