"I'm not trying to bring back your humanity, Athena! Ang gusto ko lang ay ang bumalik kana saakin, please. Kahit wala ka nang nararamdaman." Natigilan ako at muli siyang nilingon. Something flickered again when I saw how his tears dripped to his cheek. "I'm begging you."

"You really don't understand it, do you?" I asked frustratedly. "Kahit bumalik pa ako sayo wala paring magbabago, mawawala at mawawala parin ako. You'll be left behind you dickhead. Kaya naman mas mabuti pang iwan na lang natin ang isa't-isa at sanayin mo na ang sariling mo na wala ako."

"Hindi ko nga kaya." Humikhikbi niyang usal. Nilapitan ko siya at marahang pinunasan ang luha niya gamit ang likod ng daliri ko. "Gusto ko lang naman sulitin ang mga oras na nandito ka pa kasi hindi ko alam kung kailan ka mawawala. Please come back to me."

"I can't." I uttered emotionally. This is the first time I felt something unidentified emotion since my humanity switched off. "We both tried to work this relationship in a short period of time, Vraxx, and as you can see, it's all in vain. Let's just accept our fate because we can't be together."

"Athena naman eh, wag ka munang sumuko. Sabi ko naman sayo diba? We will both fight for it." Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko at kusa itong inilapat sa pisnge niya. "There's maybe another way, Athena. Gagawa tayo ng ibang paraan wag mo lang akong iwan."

"Wala ng ibang paraan." Binitawan ko siya at tinalikoran. "Malapit na rin naman akong matapos, don't worry, you'll forget me soon." Tuloyan ko na siyang iniwan at muli na lamang akong bumalik sa kwarto ko. I locked the door before going to my small veranda.

I can see from here how Vraxx disappointedly punched the window of his car, he then tiredly rest his forehead there. Ilang segundo siya sa ganoong position bago siya tumayo ng tuwid, alam kong lilingon siya sa pwesto ko kaya bago pa man siya lumingon ay umiwas na ako ng tingin. Hindi ako lumingon sa pwesto niya hanggang sa hindi siya nakakaalis gamit ang kotse niya.

"Bakit mo na kasi siya hinayaang makapasok dito?" Tanong ko kay Lucifer nang bigla na lang itong sumulpot sa tabi ko at sabay naming pinagmasdan ang sasakyan ni Vraxx na palabas na ng property ko.

"Nakakaawa kasi yung tao."

"Tss." I smirked before looking at him. "May awa ka pala?"

"Malamang." He even rolled his eyes to me. "Ikaw ba?"

Inirapan ko siya. "Wala." Deretso kong sagot at iniwan siya.

Lumabas ako ng kwarto ay dumeretso sa malaking veranda, ramdam ko namang nakasunod siya saakin. Tahimik akong umupo at inalala yung mga panahong nandito pa so Tyrine. Siya lang yung nagpapaingay dito sa bahay noon, hayts.

"I miss her too, Satana." Lucy uttered as he sat on the chair beside me.

"We both do." Natahimik kami pareho ng ilang minuto bago ko siya narinig na tumikhim.

"By the way, bukas na ang 25th wedding anniversary ni Mr&Mrs.Santiago." Usal niya na agad kong ikinalingon. "They'll be having their silver wedding and the reception will be at their house."

"And I'm not invited hmm." I rolled my eyes and think a way to be there. "Do you think Vraxx will invite me to be his date?"

"I don't know. After pushing him away? There's a five percent that he will."

I chuckled. "Kakapit ako sa limang porsyento na yan."

He laughed too. "Ano ba ang balak mong gawin?" I gave him an evil smile. "Don't tell me you're going to show his scandal ik front of the visitors and his relatives?"

Vengeance From HellWhere stories live. Discover now