Vengeance From Hell

Vengeance 18

TW:VIOLENCE

"A-Athena." Nauulol niyang tawag.

Matalim ko siyang tinignan.

"Look what you've done to my dress!" I yelled in madness. Umawang ang labi niya na tila ba hindi siya makapaniwala sa naging reaksyon ko.

"B-Binaril kita! Pa-Paanong... Paanong nakakatayo ka parin ng tuwid sa harap ko?! This.. This is fucking impossible!"

He was about to shot me again pero agad kong pinalipad ang hawak kong kutsilyo papunta sa kamay niya dahilan kung bakit nabitawan niya ang baril.

"Fuck! Fuck!" He yelled in pain. Pupulotin niya na sana ulit ang baril pero mabilis kong nilakad ang agwat namin. Hinablot ko ang kwelyohan niya at buong pwersa siyang pinaluhod, pumuwesto ako sa likod niya at marahas na hinawakan siya sa buhok upang mapatingala. Kumuha ako ng kutsilyo na nakalagay sa hita ko at itinutok ang talim nito sa leeg niya upang hindi na siya makagalaw pa.

Naging tahimik ang buong kwarto. Tanging ang malalim naming paghinga ang maririnig.

"Alam mo ba, noong magkaharap-harap tayo sa hospital ay kating-kati na akong patayin kayo." Nanggigil kong saad.

"Oh ba't 'di mo ginawa?" Magaspang niyang tanong.

I chuckled. "Because I have plans, Attorney." I uttered while grinning. "No one shall experience the easiness, it should always be the hard ways."

"Ikaw ang may gawa noon kay Clyde." Saad niya sa paraang parang napagtagpi tagpi niya na ang lahat.

"Of course!" I laughed. "He's lucky tho. He owned me his second life. I'm giving him a chance to live a life."

"Can I have one too?" Mas lalong dumiin ang pagkakatutok ko sa kutsilyong nasa leeg niya. "Patawarin mo ako, Athena. H-Hindi ko sinasadya. Nadala lang ako." And to my surprise, he sobbed. "Please I'm begging you to let me live."

"Nagmakaawa rin naman ako noon diba?" Inilapit ko ang bibig ko sa tenga niya. "Pero hindi niyo ako pinagbigyan." Hindi siya naka imik dahil sa sinabi ko.

Kinapa ko ang cellphone sa bulsa niya at ibinigay ito sa kaniya.

"Call Vraxx, humingi ka ng tawad. Don't say anything stupid." Utos ko na agad niya naman sinunod. After a few ring, Vraxx picked up.

"Oh Ken? Tapos na ang auction?" Bungad na sabi ni Vraxx.

"Uhm. Kinda. Ah Vraxx, I have to tell you something."

"What? Why are you planning to confess your feelings towards me?" Vraxx laughed in loud. Ken also chuckled a bit.

"Gago. I wanted to say that I'm sorry. For everything and thank you." Sincere niyang sabi.

"The fuck? Are you drunk? HAHAHA sorry saan?"

Hinigpitan ko ang pagkakawak ko sa buhok niya upang iparating na kailangan niya nang taposin ang usapan.

"I-I have to go, bro. See you around." Pagkapatay ng tawag ay muli kong kinuha ang cellphone at itinapon.

"Good boy, Attorney." I giggled.

"Gusto ko rin sanang humingi ng ta--"

Hindi niya na natapos ang dapat niyang sasabihin nang marahas kong nilaslas ang leeg niya. Natatawa akong napapikit nang tumalsik sa mukha ko ang kaniyang dugo. Damn this feels so good.

Ilang minuto ko pang tinignan ang walang buhay na si Ken habang bumubulwak ang dugo sa leeg bago ko isa-isang pinulot ang mga kutsilyong ginamit ko. Pagkatapos ay muli kong sinuot ang mask ko at lumabas ng kwarto na parang walang nangyare. Sa bawat hakbang ko ramdam na ramdam ko ang malamig na bakal sa loob ng tagiliran ko at inaamin ko na sana hindi ko na maramdaman ang sakit nito. Gaya ng plano ay sa fire exit ako dumaan palaalis ng hotel, hawak ko ang tagiliran kong walang tigil sa pagdugo habang naglalakad sa maliit na eskinita. My sight started to blur and everything seemed to be spinning, this might be the effect of loosing too much flood. Fuck. Nang hindi ko na makayanan ay hinayaan ko na ang sarili kong bumagsak but before I could feel the cold ground a broad arms catch me. Amoy palang alam kong si Lucifer na.

"What the fuck happened to you?" Kung makatanong akala mo kung galing ako sa birthday party.

"I got fucked up." Halos pabulong ko nang sabi. Ipinikit ko ang mga mata ko at ilang sandali pa ramdam ko na ang lamig ng aircon dito sa loob ng sasakyan. "Fuck." Mahina kong mura nang makaramdam akong sakit sa tagiliran ko.

Oh damn. I am totally fucked up.

"She's not going to die, right?" Nag aalalang tanong ni Tyrine.

"Hindi, malayo sa bituka ang tama. Umalis na tayo, paparating na ang mga pulis." Gaya ng utos ni Lucy ay agad naming nilisan ang lugar na iyon.

Halos isang oras ang ginugol bago makauwi sa bahay. Nauubos na ang dugo ko, pakiramdam ko mamamatay na ako. Joke. Damn it hurts!

"Can you walk?" Tanong ni Lucy, tinignan ko siya ng masama.

"Oh I even wished I can fly." I mannered to roll my eyes at him which is a wrong damn move dahil muli akong nahilo. "Just carry me, my guardian." I laughed.

Lucifer sighed before carrying me out of the car until we reach my room. He, then, gently lay me in my soft bed. Narinig kong may iniutos siya kay Tyrine pero hindi ko na iyon naintidihan.

"I think I'm dying, Lucifer." I whispered beneath my breath. Pero agad akong napamulat nang marinig kong tumawa siya.

"Kahit barilin pa kita sa ulo hindi ka mamamatay." Mayabang niyang sabi. Napangiwi na lang ako at muling ipinikit ang mga mata ko. "Kasi hindi ko naman iyon hahayaang mangyare." He said that almost in whispered so I pretended I didn't heard it.

He ripped the hole of my dress where the bullet strike. Napasimangot ako, I really love this dress.

"Relax and stay still, any unnecessary movement will lead you to death." Seryuso niyang sabi kaya naman medyo kinabahan ako.

Maya-maya pa naramdaman kong ipinasok niya ang kaniyang dalawang daliri sa sugat upang kunin ang bala. I wanted to scream but I couldn't, kinagat ko na lamang ang labi ko habang ang luha ko ay malayang rumaragasa. It hurt so bad. Halos malagotan ako ng hininga nang tuloyan niya nang maalis yung bala, pagkatapos ay nakaramdam ako ng init sa parteng iyon kaya tinignan ko si Lucifer. His eyes were shut while whispering words that I couldn't understand. Later on he opened his eyes and removed his hand on my wound, nanlaki ang mga mata ko kasi yung sugat ay wala na. Walang bahid ng kahit na ano. It's completely gone!

"H-How did you do that?" Namamangha kong tanong. Babangon na sana ako pero agad niya akong pinigilan.

"Don't move. The flesh inside is still healing." Mabilis niyang sabi. "As your guardian, I can heal you. Pero isang beses lang, Satana. So please be careful." Wala sa sarili akong napatango. "Aalis na ako. Clean up and get rest, bukas na lang tayo mag usap." And just like that he disappeared.

Imbes na gawin yung sinabi niyang linisan ang katawan ko ay nanatili akong nakahiga. Ipinikit ko ang mga mata ko at nagpakawala ng malalim na hininga.

"Damn. I'm so tired." Bulong ko sa sarili. At gaya ng inaasahan ko ay nakatulog ako nang hindi na mamalayan.