The Protagonist Love Story [COMPLETED] [UNDER EDITING]

Chapter 28

"Bakit T-Thad?" Yan ang unang tanong ko sa kanya, bakit? Bakit kailangan pa niyang mag pakita?.

"Diba sabi ko sayo Pinutol kuna Kung anong meron tayo na pag ka kaibigan ?" Sigaw ko sa kanya, habang siya naman ay naka Yuko Lang.

"Sumagot ka!"

"Sorry" bulong nito.

"Ano sabi mo?" Pang-uulit ko.

"Sorry khan" Yan ang lumabas ulit sa bibig nito.

"Sorry?, bullshit! Sorry Lang?" Sigaw ko sa kanya habang May tumutulo na luha sa mga mata ko.

Sa ginawa niya sakin Malabo na mapapatawad ko siya, yong pang bubugbog niya saakin dati, yong sa motel, madami ang naging resulta non.

"Kainin mo yang sorry mo Thad!, simula nong araw na sinaktan mo ako kinalimutan kuna, kinalimutan kuna ang nararamdaman ko para sayo!" garal-gal ko na sambit sa kanya.

"Khan please sorry, Hindi ko Alam yo—"

"Hindi Alam!" bigla Kung sabat sa kanya.

"Lasing pa ako non!" Sigaw nito saakin.

"Siege Kung lasing kapa non, bakit Hindi mo ako pinigilang umalis? Bat Hindi mo ako hinabol Thad!? Bakit?" Lumapit ako sa kanya at pinag sasampal siya, yong sakit, lahat ng sakit bumabalik."bakit mas pinili Mong saktan ako ng mga oras nayon?"

"Hinabol kita pero Hindi na kita naabotan sa lobby" pag rarason nito.

"Yan Lang ba? Bakit Hindi mo ako hinanap?" Tanong ko sa kanya ulit.

Hindi ko malilimutan ang araw na nilisan ko ang dorm namin, masakit man sa damdamin ko pero kinakailangan, kailangan Kung iwan sila, kailangan para matahimik ang buhay ko.

"Bakit Hindi mo ako pinuntahan sa Canada?" Sigaw ko ulit sa kanya.
Pwede naman niya ako puntahan sa Canada diba? Yong mga sagot niya walang kwenta.

"Pinilit ko pero Hindi pwede" Yan Lang ang sagot nito.

"Anong pinilit pero hindi pwede?" Tanong ko sa kanya.

Napansin Kung nag Punas Ito nang luha sa kanyang mga mata at humanga ng malalim. at humarap saakin.

"Pinilit Kung habolin ka, pinilit Kung hanapin ka khan tandaan mo Yan" panimula nito.

"Kung hinanap mo ako bat Hindi kita  nakita?" garal-gal Kung tanong sa kanya.

"Khan paano kita hahabolin Kung nakaratay ang katawan ko sa hospital?" Tanong nito saakin, nabigla naman ako sa sagot niya, siya na hospital.

Parang na blangko ako...

"Nong araw na umalis ka sa motel hinabol kita pero Hindi kita naabotan sa lobby naka sakay kana ng taxi, Kaya bumalik ako sa room at kinuha ang gamit ko, sumakay ako ng motor at don ako na accidente, akala ko nga Hindi na ako mabubuhay, akala ko nga Hindi na kita makikita, nong umalis sa done ko na realize na mahal na mahal kita khan, sa pag ka Wala mo ikaw Lagi hinahanap ko, nong umalis sa sa dorm natin Hindi nadin ako bumalik pa kahit kailan pa man, kasi sa dorm natin bawat sulok ng silid nayon ikaw ang Lagi Kung nakikita, nang maka recover na ako ang una Kung pinuntahan ang puntod ng nanay at kapatid mo, don ako umiyak, don ako huminge ng tawag sa kanila kasi Hindi ko nagawa ang tungkulin ko sayo, binigo ko sila khan! Binigo ko sila khan!" Pag kukwento nito, kapansin pansin ang luha na umaagos sa kanyang mga mata, Hindi ko Alam ang pinag daanan niya, Hindi ko Alam na nangyari pala sa kanya ang mga bagay nayon, Hindi ko Alam na nag suffer pala siya nong umalis ako.

"P-pero bakit huli Muna na realize na mahal mo ako?" Bigla Kung tanong sa kanya.

"Siguro nga huli na, Hindi ko agad na tanggap sa sarili ko na ang isang Thaddeus Sy ay maiinlove sa isang baklang nag nagngangalang Khan, nong nawala ka don ko Lang na realize na mahal na kita, siguro nga tama nga ang sabi Nila, na marealize Mu Lang ang halaga ng isang Tao pag Wala na sayo"