Jeff the killer X reader

Hoofdstuk 28

"Hoe wist je dat ik hier was?" Vraag je geschrokken, "ik heb van een afstandje meegekeken" vertelt hij grijnzend. zodra je los bent ren je meteen naar hem toe en omhels je hem. "Dankjewel!".
-
Na de verschrikkelijke avond komen jullie net aan bij de mansion.
"Ik dacht dat ik echt vast kwam te zitten" grap je, Jonathan moet erom lachen. "Ik ben blij dat je er grapjes over kan maken" je knik. "Het was ook wel een beetje grappig".

"Waar waren jullie!" Roept offenderman die bij de ingang van de deue staat.
Geschrokken kijk je weg, "(j/n) en ik waren de bos aan het verkennen, niet waar?" Je knik. Jonathan pakt plots je hand vast en trekt je mee langs offenderman.
Je hart gaat tekeer als je langs offenderman loopt, "wat doet hij hier?" Vraag je zachtjes, "geen idee?" Antwoord hij terug.
-
Na de verschrikkelijke avond loop je allen je kamer in.
Het is wel elke dag een nieuwe avontuur met jou.
Je kleed je gauw om, morgen zie je Jeff weer. Mischien dat je tog een klein beetje gemeen was tegen hem.
"Achja, hij besloot zelf weg te gaan".

Zachtjes hoor je geklop tegen de deur, "kom binnen!" Roep je.
Zachtjes gaat de deur open, geschrokken kijk je naar offenderman die bij de deur opening staat.
Je grijp angstig de deken en houd hem voor je "wat moet je!" Snauw je.

"Ik ga je niets aan doen! Ik kom allen m'n excuses aanbieden van eerder." Verbaasd kijk je hem aan.
"Oké, nu mag je wel weer gaan!" Zeg je boos. "Een beetje vriendelijke-" plots stopt hij met praten.
"Hoe kom je aan de bloemen?" Hij wijst naar de rode rozen naast je bed.
Je schud je hoofd "gaat je niks aan, oprotten!" Roep je.
Boos slaat hij de deur achter zich dicht, gauw stap je je bed uit en draai je de deur opslot.
Zo voel ik me een stuk veiliger.
-
"Lig je lekker te slapen?" "Was je mij alweer vergeten?".
Je opent je ogen, je schiet meteen overeind en duwt je lichaam strak tegen de einde van je bed.
Je ogen staan wijd open en gericht naar een schim die voor je bed staat. het is zo donker maar de rode ogen zie je meteen.

"Wie ben jij?" Je hart begin enorm hard te kloppen.
"Wie ben jij?" Vraag je opnieuw, de schim lijkt een beweging te maken.
Plots kijk je naar rechts, de rode rozen. Zijn weg.
"Ang-" je probeert zuster angel te roepen, maar je mond word dicht gedrukt en een hand word voor je zicht gehouden.
Je probeerd te schreeuwen maar niets lijkt te werken. Je probeerd tegen te stribbelen maar wat je vast heeft is sterker. Het is veelste donker om te zien wie of wat het is.

Je begint zo hard als je kan om je heen te slaan.
Je knijpt je ogen dicht en probeerd alle kracht in je stem te krijgen.
"Hé!" Geschrokken open je je ogen.
"Zuster angel!" Roep je huilend terwijl je opstaat van de grond. Je omhelst d'r meteen.
"Help" fluister je. Je hard gaat als een speer je kijkt naar je bed waar je eerder in lag, de rode rozen zijn versnipperd in kleine stukjes.

"Gaat alles goed!" Jonathan rent de kamer binnen en omhelst je meteen, je ogen staan nog steeds gericht op het bed.
Je blijft in shock staren en denken wat er zojuist gebeurd is.
-
Zuster angel en Jonathan brachten je naar de keuken om je een warme glas thee te geven.
Sinds wat er gebeurd is heb je geen één word gezegd.
Je voelt opeens een pijnlijk steek op je buik, je doet je shirt omhoog "an-angel" zeg je stotterend, geschrokken staar je naar een grote blauwe plek bijna net zo groot als de helft van je buik.

Zou het mogelijk dat de ander helft mij kan vermoorden?