Jeff the killer X reader

Hoofdstuk 27

"Heb jij niet het gevoel dat we gevolgt worden?" Vraag je aan Jonathan, hij haalt z'n schouders op "het is denk ik Wenen dat je weer buiten de bossen ben".
"Ja dat zal het vast zijn" antwoord je terug.

Dan stop je voor een Japans winkeltje "we eten sushi" zeg je vrolijk tegen Jonathan, "je hebt een goeie smaak (j/n)" zegt hij grijnzend.
"Laten we maar bestellen en gelijk meenemen terug naar de mansion" je knik "goed idee"
-
"Dankjewel" je pakt de tas vol met sushi aan.
"Ga maar alvast, ik moet nog effe naar het tiolet" zegt jona, je knik "is goed, ik zal voor staan" zeg je.

Je loop de winkel uit en gaat op het bankje zitten tegenover de winkel.
"(J/n) (A/n)" geschrokken verstijfd je lichaam wie zou mij nou herkennen.
Dan woord je naam nog eens herhaald.
Je draai je heel voorzichtig om, "je staat onder arrest vanwege de moord op (j/n)" (de pester).
Geschrokken schud je je hoofd "nee" zeg je verbaasd.
Je ziet twéé agenten voor je staan "dit is een fout meneer de agent" zeg je terwijl je door een andere agent geboeid word.
Met hart kloppingen loop je geboeid mee naar de auto, en vol verbazing zie je een poster ligen met jou gezicht erop met "vermist".
-
Aangekomen op het bureau woord je meteen in de verhoor kamer gezet.
Je neemt plaats aan een stoel achter de tafel, je handen worden aan de tafel geboeid, je hart klopt als een gek dit kan toch niet waar zijn.
"(J/n) (A/n)" je knik heel voorzichtig je hoofd terwijl je omlaag kijk.

"Weet je waarom je hier zit?" Je schud je hoofd.
Dan begint hij plots te lachen "als jij niet weet waarom jij hier zit ben je wel erg dom" vertelt de agent.
Na z'n lach kijk je meteen op je herkende hem meteen, foute boel.
"Herinner je mij nog?" Je kijk geschrokken de agent aan ik heb het verprutst hoe kon ik zo dom zijn geweest.
Je knikt heel voorzichtig je hoofd "vertel op, wie ben ik?" Vraagt hij.
"De vader van (j/n)" (de pester), zegt je binnensmonds.

"Jij hebt mijn kind vermoord!" Roep hij naar je "niet alleen mijn kind, maar mijn vrouw ook!" Roept hij nog harder.
"Ik heb weken in het ziekenhuis gelegen, doordat jij mij geprobeerd hebt te vermoorden jij gek!" Roept hij nog harder.
Niets zeggend laat je hem naar je schreeuwen.
"Jij zal de rest van je leven achter de tralies leven, jij moordenaar!" Snauwt hij, plots loopt een ander agent naar binnen.
"Ik zou graag (j/n), willen overhoren" vertelt hij.
De andere agent loopt kwaad de kamer uit en loopt een andere kamer binnen.
-
"(J/n), ik zou je graag een aantal willen stellen over de moord op je ouders, de brand stichting op school en het incident van de familie van agent willems" vertelt hij.
Je slaat je handen in je gezicht en laat de tranen over je wangen lopen.
"Je bent een hartikke jonge meid, wat is de reden dat dit allemaal begonnen is?" Vraagt hij, je schud je hoofd "ik heb geen idee" verbaasd kijkt hij je aan.

"Jullie mensen zouden mij nooit geloven, jullie zouden denken dat ik gek ben!" Roep je boos.
Dan blijft het effen stil, "(j/n), d'r is geen reden om uit je slof te schieten, ik wil alleen weten waarom je dit gedaan heb".
Je haalt je schouders nog een keer op, "ik was het niet" zeg je zachtjes, "dan wie was het?" Vraagt hij.
Je haalt opnieuw je schouders op "(j/n), hoe sneller je dit vertelt hoe sneller we dit kunnen afsluiten, voor nu" vertelt hij.

Je neemt een diepe zucht (ik-") dan valt plots de lampen uit, de agent pakt gauw z'n zaklamp.
Geschrokken staart hij naar voren en geschrokken staar je naar hem, dan geloof je je ogen niet hij begint van de grond te zweven.
"Wat is er aan de hand?" Vraagt hij erg geschrokken, je schud je hoofd "geen idee"
Je hoort andere agenten roepen naar de kamer ze proberen de deur open te krijgen maar blijkbaar lukt het niet.

De agent woord hard tegen de muur gesmeten, hij schreeuwt het uit van de pijn.
Geschrokken kijk je om je heen zou dat slender zijn?.
Dan zie je de gouden draaien "jona?" Vraag je verbaasd, het is veelste donker om iets te zien.
De agent woord meerdere malen tegen de muren gegooid, "jona, als jij het bent vermoord hem niet!" Roep je smekend, voor je het weet laat hij de agent vallen op de grond, je voelt dat de handboeien van de tafel bij je los gemaakt worden.