Jeff the killer X reader

Hoofdstuk 2

Lachend draai je je om denkend dat het een grap is van je vrienden, "grappig ho-"
Uit schrik neem je een stap naar achteren je hart begint nog sneller te kloppen.
Je kijkt hem met grote ogen aan, je kan niet geloven waar je zojuist naar kijkt.
Z'n wangen zijn opengesneden net als een lach, z'n oogleden lijken wel afgebrand hij heeft een lijk witte huid en z'n haar is net zo zwart als kool.
"W..wie ben jij" zeg je stotterend, je weet wie het is na alle horror verhalen waar je gehoord van hebt.

Je wrijft je handen over je ogen heen je kijk terug op en je ziet dat hij weg is.
"Ben ik aan het hallucineren?" Vraag je jezelf af.
Je grijpt je fiets vast en springt er gauw op en haastig fiets je naar huis toe.
-
"Mam, pap, ik ben thuis!" Roep je zodra je de woonkamer in loop.
"Mam!" Roep je nogmaals, je krijgt geen gehoor terug.
Je rent naar boven toe om te kijken of ze daar is maar niet dus.
"Ik app d'r wel" zeg je zodra je terug loop naar beneden om wat te gaan eten.

Daar staat ze, geschrokken blijf je voor de keuken staan je hebt het gevoel dat al je gewicht omlaag gedrukt word, je benen worden zo zwaar je grijp je gezicht vast en schreeuwt het uit en tranen die over je wangen stromen.
"Mam!" Probeer je te schreeuwen.
Haar wangen zijn open gesneden in een vorm van een lach maar ook haar keel.
Dan voel je plots een harde klap tegen je hoofd voor je het weet lig je vol verbazing op de grond en je zicht vaag weg.
-
"Lieverd!" "(J/n)!".
Je opent je ogen en je ziet je vader voorover gebukt.
Je grijp met je hand naar de hoofd waar je een klap tegen aan heb gekregen.
"P..pap" hij kijkt je aan "ze is wakker!" Roept hij.
Je kijkt op en ziet politie en ambulance medewerkers.
"Gaat het met je?" Vraagt je vader, je knikt heel voorzichtig en al gauw besefte je dat dit geen droom is en dat het allemaal echt zojuist gebeurd is.

"Mevrouw (j/n) klopt dat?" Vraagt één van de agenten die naar jou heen komt.
Je knikt "ja ik ben (j/n)".
Hij opent een kladblok en haalt een pen tevoorschijn "mogen we jou een paar vragen stellen?" Vraagt hij beleeft.
"Ja, geen probleem" je staat op met wat moeite om te gaan zitten.
"Wij hebben jou moeder dood aangetroffen in de keuken, en jou hebben we ook aangetroffen maar bewusteloos, weet je wat er gebeurd zou zijn?".
Je schud je hoofd en je ogen vullen zich met tranen "sorry meneer de agent, ik kwam thuis en ik heb m'n moeder zo aangetroffen en daarna herinner ik me niets meer" vertel je.
"We hebben nergens sporen van inbraak gevonden, kun jij mij vertellen of jullie toevallig ruzie hadden?"
Je mond valt open van de schrik ze verdenken je van moord op je eigen moeder.
"Dit is wel genoeg geweest, mijn dochter zou nooit haar eigen moeder wat aan doen!" Roept m'n vader boos.
"Ik doe gewoon m'n werk, ik zal jullie nu wat rust geven gecondoleerd met uw vrouw".
Hij staat op en loop naar de andere agenten toe.
-
Zodra ons huis weer leeg is komt jou vader naast je zitten.
"Ik geloof je dat je er niets mee te maken hebt en ik wil dat je weet als er iets gebeurd kom je meteen naar mij toe".
Je knikt "dat zal ik doen vader, ik heb tijd nodig om dit te verwerken" vertel je.
Hij duwt een kus op je wang, "als je het veiliger vind delen we vanaf nu aan samen een kamer en zal ik meer in je buurt zijn".