Jungkook, biliyor musun, iskelemiz yıkıldı.
Evet, her sene doğum gününü kutladığım iskelemiz yıkıldı.
2019'daki doğum gününü o iskelenin yanındaki bir kaldırımda kutladım ancak yine de güzeldi, aynı yerde, senin sesinleydim.
2020'de oraya gitmedim.
2020'nin başı, benim için bir felaketti. İlkbahar ayında hayatıma biraz alışıp mutlu olsam da sonlarına doğru yine sarpa sardım. Kendimden o kadar uzaklaştım ki Jungkook, senin doğum gününde oraya gitmedim.
Özür dilerim.
Aslında dönüp bakıyorum da hayat o kadar değişiyor ki, iki sene önceki benle şimdiki ben arasında o kadar fark var ki hayret ediyorum. Ve üzülüyorum, büyüdüğüm için, değiştiğim için, en çok da mutluluğu başka yerlerde aradığım için.
Dediğim gibi 2020'nin sonlarına doğru kendimden çok uzaklaştım. Yanımda olan herkesi kaybettim, kaybetmek doğru kelime mi bilemem ama hayatımdan çıktılar işte. Yalnızlıkla boğuştum Jungkook, evden çıkamadığım günlerde, konuşacak, yazacak kimsemin olmamasıyla günlerce boğuştum.
Çok zordu, o kadar zordu ki anlatamam.
Ama insanım, alıştım bir şekilde. Sen de yoktun yanımda, senden de uzaklaşmıştım.
Hayatımda ilk defa gerçekten yalnızdım.
Sonra nasıl oldu bilmiyorum, gelip ben uyurken kafama vurmuş falan olmalısın, sana geri döndüm. Geri dönmek de demeyelim, ilgimi eskisi gibi sana yönelttim, kendimi sana bıraktım diyelim.
Ve Jungkook, o an fark ettim ki huzur buydu. Kendime aylardır ettiğim eziyetin ne denli boşa olduğunu, aslında tek ihtiyacım olanın sen olduğunu fark ettiğimde, kendimi bu gereksiz bunalımımdan kurtardığım için sevindim.
Jungkook, garipsin. Üzerimde garip bir etkin var. Binlerce kilometre öteden yalnızlığıma nasıl iyi gelebilirsin? Nasıl mutlu edebilir beni yüzündeki bir gülümseme? Cevaplarını hiçbir zaman alamayacağım ama teşekkür ederim, çok uzaktan, yanımda olduğun için.
Ve tekrar özür dilerim, huzuru başka yerlerde aradığım için. Oysaki hep buradaydın, hep yardıma koşmaya hazırdın. Seni beklettiğim için özür dilerim.
Gençliğimi güzelleştirdiğin için teşekkürler Jungkook. Umarım güzel yaşlanırız, beraber.
