My step mafia sister

Κεφαλαιο 9

Δημήτρης
Η Φρατζεσκα μου απλώνει το χέρι της για να με σηκώσει, μέχρι που ακούγονται πυροβολισμοί και ξανά πέφτω κάτω.
Μέσα σε δευτερόλεπτα έχω σηκωθεί, έχω βγάλει το όπλο μου και το έχω οπλίσει. Τα μάτια μου σκανάρουν το χώρο και πέφτουν πάνω σε εκείνη, ώσπου ξαφνιάζομαι όταν την βλέπω να κρατάει και εκείνη όπλο. Την παρακολουθώ που πλησιάζει την πόρτα και απομακρύνεται όταν ακούει βήματα.
Το κεφάλι της γυρίζει προς το μέρος μου και καταλαβαίνω, ότι σκέφτηκε εμένα εκείνη την στιγμή, έτσι κι γώ της απαντάω «Μετά.»εννοώντας ότι θα της εξηγήσω αργότερα.
Η πόρτα ανοίγει και μπαίνουν μέσα πεντε γελοίοι,στοχεύοντας μας. Αναρωτιέμαι αν ξέρει να χρησιμοποιεί το όπλο, αλλά οταν γυρνάει και μου κάνει νόημα, πως με το σήμα της θα πυροβολήσουμε καταλαβαίνω ότι ξέρει.
Η Φρατζεσκα μου κάνει νόημα και πυροβολούμε ο καθένας από δυο αφήνοντας τον έναν. Όλο με εκπλήσσει αυτή η κοπέλα! Η ανδρεναλινη μου έχει αυξηθεί και η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό να νιώσω αυτό το συναίσθημα, αφού τώρα τελευταία δεν έχουμε πολλές αποστολές.
«Κάποια τελευταία επιθυμία;»λέω στον μαλακα μπροστά μου που γελάει, γιατί γελάει; Πετάει κάτω το όπλο, το σπρώχνει προς το μέρος μας λέγοντας «αφού πέθανε αυτή που ήθελα, τώρα δεν με νοιάζει.»και σηκώνει τα χέρια του ψηλά.
«Ποια πέθανε;»τον ρωτάω με ανήσυχο βλέμμα και παρατηρώ την Φρατζεσκα να τον επεξεργάζεται.
«Η βρομιάρα!»ουρλιαζει ο γλοιώδης τύπος και το μυαλό μου έχει κολλήσει με αυτές τις ημιτελής πληροφορείς.
«Μπαμπα;»ρωτάει η φρα και εγώ κοκαλωνω. Αυτός ο πρεζάκιας είναι ο πατέρας της; Και προπαντώς ποια είναι η 'βρομιάρα';
Δάκρυα διακρίνω, στα μάγουλα της ατρομητης κοπέλας μπροστά μου και σπεύδω κοντά της. «Το πες και το κάνες.»αναφωνεί μέσα στους λυγμούς τις και προσθέτει «αλλά αφού πέθανε εκείνη, θα πεθάνεις και εσυ.».Ο ηχος του πυροβολισμού, γεμίζει τον χώρο και ο τρελός πέφτει κάτω.
Εκείνη έχει πέσει στο πάτωμα και κλαίει με λυγμούς, ενώ εγώ δεν ξέρω που να πρώτο πάω. Στον δόξα πατρί, πυροβολημένο άντρα, η στην 'αδερφή' μου; Πάντως έχει καλό στόχο.
«Είσαι καλά;»ρωτάω καθώς επέλεξα την δεύτερη εκδοχή και εκείνη κάνει κάτι, πιάνοντας με εντελώς απροετοίμαστο.
  Με αγκαλιάζει. Σιχαίνομαι τις αγκαλιές αλλά όταν η κοπέλα που έχεις μπροστά σου, μόλις έχει σκοτώσει τον πατέρα της για άγνωστο λόγο, νομίζω ότι οφείλεις να την αγκαλιάσεις. «Την σκότωσε.»ουρλιάζει και με αγκαλιάζει πιο σφικτά. Ποια σκότωσε; «Δεν καταλαβαίνω.»της λέω την αλήθεια και της σηκώνω το πηγούνι, ώστε να με κοιτάει στα μάτια. «Την μαμά μου.»λέει και όλα παγώνουν.