My step mafia sister

Κεφαλαιο 1

Δημήτρης
   Ήρθε η μέρα, αυτή η ανεπιθύμητη μέρα ήρθε και δεν ξέρω πως να αντιδράσω.
    Πως αντιδράει ένας 20 χρόνος, στο άκουσμα αυτών των λέξεων «Δημήτρη, εγώ και η Μαρία θα παντρευτούμε.»από τον πατέρα του;
    Το έχω μάθει εδώ και 2 μήνες, αλλά ακόμα δεν ξέρω πως να συμπεριφερθω και ειδικά σήμερα, που παντρεύονται. Χαίρομαι που κάνει αυτό το βήμα στην ζωή του, έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που μας παράτησε η μαμά, όμως η αλλαγή του επηρεάζει και εμένα.
      Από εκεί που είμασταν οι δυο μας, θα έρθει και η Μαρία με την κόρη της, την οποία δεν έχω γνωρίσει ακόμα και ούτε θέλω. Δεν θα νιώθω πια ότι είμαι στο σπίτι μου γιατί θα μπουν περιορισμοί, όπως είπε ο πατέρας μου μόλις έρθουν αυτές οι δυο. Με λίγα λόγια, αυτός παντρεύεται εγώ την πληρώνω.
      Αυτή την στιγμή βρίσκομαι στο μπάνιο και φοράω το μαύρο κοστούμι μου, φτιάχνω τα κάστανα μαλλιά μου με το πιστολάκι και βάζω κολόνια. «Δημήτρη τελειώνεις; Κάνεις πιο πολύ ώρα και από εμένα.»ακούω την φωνή του πατέρα μου, έξω από το μπάνιο και δυσανασχετώ... τι πρέπει να πω τώρα;
  Αποφασίζω να φορέσω το καλυτερο μου χαμόγελο και να βγω έξω. «Έτοιμος.»λέω με ψεύτικο ενθουσιασμό, ο οποίος δεν γίνεται αντιληπτός ούτε από τον πατέρα μου, αλλά ούτε και από τους υπόλοιπους. «Άντε πάμε γιατί σε λίγο θα σε περιμένει η νύφη, αντί να την περιμένεις εσυ.»λέει ο θείος Νίκος και όλοι γελάνε σε αντίθεση με εμένα, που μου έρχεται αναγούλα.
    Έχουμε φτάσει στην εκκλησία και εδώ και 20 λεπτά, περιμένουμε την Μαρία η οποία μπορεί και να το μετάνιωσε. Οι σκέψεις μου όμως δεν βρίσκουν τόπο, γιατί εκείνη την στιγμή ακούμε κόρνες και βλέπουμε την νύφη να σταματάει έξω από την εκκλησία, μετά από 3 γύρους γύρω από την εκκλησία φυσικά!
   Η Μαρία, βγαίνει από το αμάξι συνοδευόμενη από ένα μεγάλο άντρα με γκρίζα μαλλιά, που υποθέτω πως είναι ο πατέρας της. Εκείνος την παραδίδει στον γαμπρό, λέγοντας του να την προσέχει και αυτός υπόσχεται πως θα το κάνει.
    Μα τι γελοία είναι όλα αυτά;Ποιος θέλει να παντρευτεί η να κάνει παιδιά, με τόσες ευθύνες που έχουν απορώ.
Μετά από μισή βασανιστική ώρα που μίλαγε ο παπάς, έχουμε βγει στο προαύλιο και περιμένουμε το αντρόγυνο πλέον, να βγει για να του πετάξουμε ρύζι και να βγάλουμε φωτογραφίες.
    Και εκεί που πάω να φύγω, κάποιος πέφτει πάνω μου και ασυναίσθητα τον κρατάω, για να μην πέσει. Η μάλλον, κάποια.

Γεια σας τι κάνετε;Το πρώτο κεφάλαιο έτοιμο ελπίζω να σας αρέσει γιατί έρχονται και αλλά πολύ καλύτερα. Περιμένω σχόλια σας!