My step mafia sister

Κεφάλαιο 3

Φρατζέσκα
Δίπλα από τον Γιάννη, στέκετε αυτός που με κράτησε με μία έκφραση που δεν μπορώ να περιγράψω και με κοιτάζει. «Φρατζέσκα χάρηκα.»του λέω και τείνω το χέρι μου για χειραψία, με ένα χαμόγελο στα χείλι μου. «Δημήτρης.»λέει απλά, σφίγγει το χέρι μου και μετά κοιτάζει πάλι ευθεία.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι ζόρι τραβάει και συμπεριφέρεται έτσι, εντάξει ούτε εμένα μου αρέσει αυτή η κατάσταση, δεν αλλάζει μόνο η δική του η ζωή, αλλά αυτός δεν είναι τρόπος.
Αποφασίζω να πάω κάπου να κάτσω, γιατί με έχουν πεθάνει τα πόδια μου από τα τακούνια. Μόλις εντοπίζω ένα παγκάκι, πλησιάζω και κάθομαι. Η ανακούφιση που νιώθω δεν περιγράφετε και κοιτάζω σχολαστικά γύρω μου τους καλεσμένους, βγάζοντας από την τσάντα μου το iqos. Ναι, καπνίζω από τα 16 μου, ξέρω δεν είναι πολύ κομψό για μία κοπέλα, αλλά πλέον μου είναι απαραίτητο κατά κάποιο τρόπο. Είχα προσπαθήσει στο παρελθόν να το κόψω, αλλά δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, οπότε αποφάσισα να ξεκινήσω iqos.
«Μπορώ να κάτσω;»ακούω μια φωνή και βλέπω έναν επιφυλακτικό Δημήτρη, να στέκεται μπροστά μου. «Φυσικά»απαντάω και κάνω χώρο στο παγκάκι.
Εκείνος βγάζει ένα πακέτο τσιγάρα από την τσέπη του κουστουμίου του, μαζί με έναν αναπτήρα και τοποθετεί το τσιγάρο ανάμεσα στα χείλι του. «Θέλεις;»με ρωτάει δείχνοντας μου τα τσιγάρα και εγώ του δείχνω το iqos, ξέρω πως αν καπνίσω, θα το ξανά αρχίσω.
«Πόσο είσαι;» ρωτάει και γυρνάει προς το μέρος μου, αφού τόση ώρα κοίταζε το απέραντο. «Τον άλλον μήνα γίνομαι 18. Εσύ;»τον ρωτάω και γυρνάω να τον κοιτάζω. Είναι αρκετά όμορφος μπορώ να πω, με τα καστανά μαλλία του και τα γαλάζια μάτια του.
«Πόσο με κάνεις;»με ρωτάει και με κοιτάζει κατάματα και προσέχω λίγο καλύτερα τα μάτια του, τα οποία αν κανείς τα κοιτάξει από μακριά θα πει ότι είναι γαλάζια, αλλά αν τα προσέξεις καλύτερα έχουν μέσα τους έναν γκρι τόνο που τα κάνει ακόμα πιο όμορφα από ότι είναι.
  «Ακούς τι σου λέω;» λέει η φωνή του, που με βγάζει από τις σκέψεις μου. «Εεε συγγνώμη, αφαιρέθηκα. Τι μου είπες;»του λέω, αποφεύγοντας την οπτική επαφή γιατί ξέρω ότι αν κοιτάξω τα μάτια του, πάλι δεν θα ακούσω τι θέλει να μου πει.    
  «Λέω, ποσό με κάνεις;»λέει και με κοιτάζει περίεργα. «19 νομίζω.»του λέω και αποφασίζω να κάνω άλλο ένα iqos. «20 είμαι.»μου λέει και ανάβει και αυτός τσιγάρο. «Κοντά έπεσα.»του λέω και κοιτάζω τους καλεσμενους, που βγάζουν φωτογραφιες με το ζευγάρι.
Μετά από αρκετά λεπτά νεκρικής σιωπης, αποφασίζει να σπάσει την αμηχανία λέγοντας μου «Θες να έρθεις μαζί μου στο τραπέζι, γιατί βαριέμαι μόνος μου και δεν έχω καμία όρεξη να μου φορτωθεί κανένας συγγενής.» όλο ελπίδα.