NS 14: PRINCE IN COLD ARMOR ✔

Chapter 7

"No, Dad! Ayaw ko..." nabilaukan siya nang lumitaw sa pintuan ang malaking bulto ng lalaking laman ng pag-uusap nila.

Prince Raxiine of Ragenei blocked the entire frame of the door like a viking warrior. His smolthering eyes locked on her, buckling her knees and fastened her feet on the floor. What is he doing here?

"Your highness!" gimbal na bulalas ng kanyang mga magulang.

His glare slowly drifted towards her parents on the other side. "I'm here to collect my bride, Johan. The notice you received earlier came off late."

"Of course, your highness. My daughter is ready. We've just having discussion about your wedding when you came in."

"Dad!" she tried to protist but realized it will be useless.

"Good." Tumango ang prinsepe at muling bumaling sa kanya. Ang kamay nitong nakahawak sa hamba ng pinto ay tila higanteng kuko ng isang agila. Tiyak wala siyang takas oras na bihag siya nito.

Pigil-pigil niya ang pagpatak ng mga luha nang lapitan siya ng kanyang Mommy. Niyakap siya nito at hinaplos ang kanyang likod.

"You'll be okay," alo nito.

But how? She didn't know anything of the life she wouldn't even considering to live?

"Higness, my apology that you have to pick her up personally. Akala namin may darating na delegate mula sa Ragenei," muling nagsalita ang Daddy niya.

Inalis ng prinsepe ang kamay sa hamba at hinulog sa bulsa ng pantalon nito. The white heavy jackets defined the strength of his broad shoulders weighing down to his impressive build. He has the command in every stroke of his words and actions.

"No worries, Johan. Besides, she is worth a trip." Pansin niya ang pagtatagis nito ng mga bagang habang nagsasalita.

He must have known and he is probably upset. Pero dapat naisip din nitong hindi niya igigiit ang sarili kung sino siya lalo pa at hindi naman siya interesadong maging isa sa mga potential brides nito o ang mapabilang sa harem ng babae nito sa Ragenei.

"M-mag-iimpake lang ako," mahina niyang sabi.

"No need, I can provide you with everything at Ragenei. We'll have to catch a flight in less than twenty minutes." Emphasizing his point by showing her the wristwatch he is wearing.

"Hindi rin ba ako pwedeng magbihis man lang?" sikmat niyang sinipat ang sarili.

Goodness, nakapajama pa rin siya. Anong iniisip nito? Pupunta siya ng airport na ganoon ang tindig niya? Baka pagkamalan siyang tumakas sa mental hospital.

"You'll have wardrobe in my plane, change outfit anytime you want while on board."

Nagkuyom siya ng mga kamao. This man has everything prepared. When he caught her hand and pulled her, she gave up all the chances of fighting for her luck. Lalo lang siyang natilihan pagdating sa labas nang makitang napapaligiran ng mga army nito ang buong bahay nila. He brought almost half of his forces to ensure that she can't escape.

Hinayaan siya nitong magpaalam sa mga magulang. Niyakap niya ang mga ito. Kataka-takang ayaw makisama ng mga luha niya kahit umiiyak na ang kanyang kalooban. Nangibabaw sa kanya ang galit ngayon. Sa kabila ng yaman at impluwensya nila sa Yala, kitang-kita niya ang kawalan nila ng magawa laban sa isang Andromida. Nagmistula silang maliit na batong nakadikit sa isang dambuhalang bundok.

"We'll be off, Johan," nagpaalam ito sa mga magulang niya.

Hindi niya na sinubukang dungawin ang tahanang iniwan habang lulan ng helicopter sa himpapawid. Deretson sa kawalan ang mga mata niya. Sa unang pagkakataon naging hungkag ang tanawin sa kanya.