CHAPTER 27

265 10 0
                                    


"Bakit mo sinabing wala kang girlfriend?" Naalala ko nanaman at naiinis ako.

"Wala naman talaga diba?" Deretso niyang sagot.

I feel so pissed. Bahagya ko siyang itinulak para sana maka alis sa bisig niya pero mas lalo pa nya itong hinigpitan.

"I don't have a girlfriend but i have a WIFE" aniya saka mas hinigpitan ang yakap.

"Bakit pumayag kang permahan yung marriage contract?" I curiosly ask

He's a boy, walang nawala sa kanya, pwedi nyang takasan.

"I like you, that's why" my heart thumps like an earthquake destroying my rib cage, nanuyo ang lalamunan ko at napigilan ko ang aking hininga.

No one made me feel this way before, sya lamang ang ng confess sa akin na nakaparamdam sa akin ng ganito.

He likes me? But is it enough for him to spend his whole life with me?
I felt so happy and sad, excited but nervous, energetic but weak, strong but vulnerable

A long silence, no one dare to speak, all i could hear is my heart beat and his.

They rhyme together.

Sheet.

"Ikaw? Bakit mo pinirmahan?" He ask while caressing my hair.

Because i like you too i guess.

Gusto kong sabihin but i couldn't answer, hindi ko magawang magsalita, nasa tenga ko parin yung mga sinabi niyang gusto niya ako.

Isiniksik ko ang aking katawan sa kanya at kumapit ng mahigpit sa kanyang braso.

"Can i sleep on the bed with you tonight?" I asked.

Bakit kaya kong magtanong? Pero di ako maka sagot.

"Of course Zy" he replied. "I been waiting for you to do that" bulong niya

I closed my eyes and feel his warmth.

"Let's make it work" rinig kong saad niya or i was just dreaming.

I woke up lying on a soft familiar bed, iginala ko ang paningin ko at nakita ko si Hace, he's on his study table, wearing his eyeglasses, staring at a small picture frame.

Isn't it his graduation picture with a girl?

I watched him put it in the lower drawer of his study table.

I felt so heavy that I didn't realize i let out a heavy sigh.

"Nagising ba kita?" Tanong niya nang maiangat niya ang kanyang tingin sa akin.
It was only 1am. Hindi pa ba sya matutulog?

His table was just near my bed so we can clearly see each other.

"Anong tinitignan mo?" I ask ignoring his question.

"The only photo of me on my college graduation day" paliwanag niya.

Only? Wee? Pano nangyari yun.

"The photographer Mom hired accidentally didn't save all the pictures he took" lumapit si Hace sa akin at umupo sa kama sa bandang tiyan ko.

"Ahh, sayang naman, next time sa pinaka importante mong event na dadaluhan hire me as your photographer" i joke

"You can't be the bride and photographer at the same time Zy" saka siya tumayo at umikot papunta sa kabilang side ng higaan leaving me  speechless.

"I'm serious" bahagya kong hampas sa kanyang tyan nang makabawi ako at makahiga siya.

"Awe, seryoso din naman ako" aniya saka itinago sa kumot ang sarili.

PALAWEÑA SERIES NO.1: Marie Allera Zy LazaroWhere stories live. Discover now