BELALI SERSERİM

28. Bölüm Umut

LACİFFİD - UMUTSUZ UYUMSUZ

LACİFFİD - ACI HİSSETMEK İSTER 

MUTLAKA OKUYUN 

BU KİTAPLAR BENİM İÇİN YAŞAM BİÇİMİ.

Multi: Burcu'nun partide giydiği elbise.

Şarkıyı mutlaka dinleyin..

                                                                                         Öpücükler ve bukleler..

''Hala Asi'den intikam almak istiyor musun? Eğer istiyorsan ben varım.''

Söylediklerim karşısın da tüm bedeni kasılmıştı Cenk'in. Beklemiyordu farkındaydım. Biliyordum pişman olacaktım ama bu sefer geri adım atmayacaktım. Bana vurmuştu.. Bunu ödeyecekti. Deri, dönen koltuktan kalkarken bana doğru ilerledi Cenk. Yavaş ve emin olmak istercesine atıyordu adımlarını..

''Gece varken neden seni kullanayım?''

Bu soru beni düşündürmemişti, çünkü takside gelirken bunu soracağını biliyordum. Cevabı çok basitti. Adımlarına karşılık bende ona karşı bir adım atarken dudaklarımı araladım.

''Çünkü Gece ona bir kez ihanet etti, Asi bir daha ona eskisi gibi güvenmeyecek.'' Yapacaklarım için şimdiden pişmanlık duymaya başlamıştım bile.. Gözlerimde ki korkuyu yüzüme taktığım maskeyle sakladım.

''Ama bana güveniyor.'' Dudağının kenarı biraz yukarı kıvrıldı, duymak istediği cevaptı. Ani bir dönüşle tekrar koltuğuna ilerledi ve olabildiğince oturur pozisyonda koltuğa yayıldı.

''Peki, ama sadece güvenmesi yetmez biliyorsun değil mi?'' Söyledikleri kafamı karıştırmıştı. Bende karşısında ki kahverengi koltuğa otururken dirseklerimi bacaklarıma dayadım ve yüzümü avuçlarımın arasına aldım. 

''Ah, hadi ama şimdiden bu kadar gerilme.'' Gerilmemek elde değildi, bana olan güvenini bir anda yok etmek mantıklı gelmemeye başlamıştı.

''Daha ne olabilir ki?'' Son cümlesini pas geçerek yüzümü yukarı doğru kaldırdım. Sinsi bir sırıtış takınmıştı yüzüne.

''Aşk..'' Kulaklarıma gelen kelime beynime idrak edince bir kahkaha attım sade odada. Kahkahama şaşırmış gibiydi.

''Aşk mı? Asi mi? Bana?'' Bir kahkaha daha attım, ne acı bir kahkahaydı sonuncusu.. Eğer beni tanıyan bir insan olsaydı karşımda ki, neşeden ve alaydan yoksun kahkalarımı tanırdı.

''Kesinlikle, onu Gece'den uzaklaştırman lazım.'' Dedi gülüşlerimi umursamadan. Bu sözü aklıma yatmıştı, onu Geceden uzaklaştıracaktım. Ama nasıl?

''Bunu nasıl yapabilirim ki?'' Çenesini sıvazladı baş ve işaret parmağıyla. 

''Demir!'' Hayır, hayır ve kesinlikle hayır.

''Onu bu işe karıştırma!'' Yerinden kalkarak bana doğru ilerledi. Tekrar (!)

''Sana yardım edicek, başka güvenebiliceğim kimse yok.'' Cevabı kesindi, itirazda etmek istemedim. Hem Demir Gece'ye yönelirken bende Asiyle ilgilenebilirdim.

''Tamam.''  Tek bir sorun vardı.

''Peki ne yapıcaz.'' Gülümseyerek kendini yanımda ki koltuğa bıraktı. 

''Demiri beklicez.'' Cebinden çıkardığı, pahalı telefonla numarayı tuşladı.

*1 Saat sonra*