Kitap +18 içeriklidir ve yetişkinler içindir.
Ölümsüzlerin hâkim olduğu acımasız Avesta topraklarında, insanların çok fazla seçeneği yoktu. Ya açlık ve sefalet içinde yaşayacaklardı, ya da özgürlüklerinden vazgeçip köle olmak zorundalardı. Bu yeni d...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yine beni öpecekti. Kahretsin! Tekrar olmazdı. Yine kendimi aptal durumuna düşürmeyecektim.
Dudakları benimkileri bulmadan hemen önce, kafamı hafifçe yana doğru çevirdim ve sesli bir şekilde yutkundum. Dudakları yanağımda bir süre öylece kaldı, tereddüdümü anlamıştı. Sonra burnunu kulağımın arkasına doğru götürerek derin bir nefes alıp, kokumu içine çekti. Düzensiz nefes alış verişlerimin yükselen sesini bastıramıyordum. Beni hem öpsün, hem öpmesin istiyordum.
Bir süre sanki o anın tadını çıkarmak ister gibi öylece kalıp, ardından kafasını yavaşça kaldırarak dikkatle bana bakmaya başladı. Gözleri benimkileri arıyordu biliyordum ama ona bakma riskini tekrar almak istemiyordum. Çünkü bu sadece aklımı susturup, bedenimin kontrolü ele almasına sebep oluyordu. Sanki düşüncelerimi okumuş gibi o hırıltılı sesiyle, "Bana bak Eva." dedi ve tek bir tepki bile vermemem resmen mucizeydi, emin değildim. Sesi baştan çıkarıcıydı ama tekrar, "Eva, lütfen bana bak" dediğinde ses tonundaki o ricayı ve yakarışı duymamam ve dediğini yapmamamın hiçbir yolu yoktu...
Yavaşça ona doğru döndüm ve göz göze geldik. İçimi eriten yumuşacık bir sesle, "Geçen gün için özür dilerim." dedikten sonra duraksadı ve düşünceli bir ifadeyle kaşları çatıldı. "Sendeki ani duygu değişimini pek iyi karşılayamadım."
Sonra sanki orada göreceğim duyguları benden gizlemek ister gibi hızla bakışlarını kaçırdı ve boşluğa doğru bakmaya başladı. "Sana karşı hissettiklerimle başa çıkmakta zaten zorlanıyorum. Birde sen öyle kendini bir anda geri çekip, sanki yanlış yapan onlar değil de benmişim gibi bir tavır takınınca..."
Aklına komik bir şey gelmiş gibi gülümseyerek kafasını sallarken, "Üstelik yaptıklarım için bana hesap sorulmasına alışık biri değilim ben." dedi.
Düşüncelere dalmış gibi sessizliğe gömüldüğünde, hazır kafasını çevirmiş başka tarafa bakıyorken bu fırsattan yararlanıp doya doya kusursuz yüzüne baktım ve düşünmeye başladım.
Yaptıkları için hesap sorulmasına alışık olmayan biri, muhtemelen özür dilemeye de alışık olmazdı ve tanıştığımız günden beri benden sürekli bir şeyler için özür diliyordu.
Ehh... Bu da bir şeydi değil mi?
Üstelik sana karşı hissettiklerimle demişti... Demek ki gerçekten bana karşı bir şeyler hissediyordu. Hissediyor muydu? Neden bu kadar özgüvensizdim kendime karşı? Yoksa sadece kendimi korumaya mı çalışıyordum?
Sonuçta kimse sokacağını bile bile parmağıyla zehirli bir yılanı dürtüklemezdi değil mi?
Bu konuda ne kadar haklı olduğumu çok sonraları öğrenecektim...
Kafamdaki sorular bitmiyordu ve hiç birinin de cevabı yoktu. Herşeyi akışına bırakmaya karar verdim. Ancak ona, cevaplarını istediğim sorularım olacaktı. Önce neden geçen gün o soruları sorduğumu bilsin istedim, sonra o sorulara cevap alacaktım.
