နတ်ဆိုးဘုရင်ကြီးက ငါလေးသူ့ကိုတိတ်တိတ်ပုန်းချစ်နေတာလို့ ထင်နေတယ် {Complete}

အပိုင်း - ၇၂

ပိုင္ရန္ ထိုေနရာကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ အျမန္တိုးဝင္လိုက္တယ္။

အဲ့တာက အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ သန႔္ရွင္းသြားၿပီလို႔ ခံစားမိၿပီးေနာက္ ကန္အစပ္နားကို ထသြားကာ စိုစြတ္ေနတဲ့ ေျမႀကီးေပၚပစ္ခ်ခဲ့တဲ့ အဝတ္ေတြကို ပြတ္ေလွ်ာ္လိုက္တယ္။

တစ္ေလာကလုံး တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး သူ႔အဝတ္ေတြကို ေလွ်ာ္ေနတဲ့အသံတစ္ခုသာ ၾကားရတယ္။ သန႔္ရွင္းၿပီးေနာက္ ေရညႇစ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ကိုလွည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ တစ္စုံတစ္ေယာက္နဲ႔ တိုက္မိမတတ္ျဖစ္သြားတယ္။ နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီး သူ႔ေနာက္ေရာက္ေနတာကို သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ပတ္လည္တစ္ဝိုက္ေလထုက အႏၲရာယ္ရွိေနၿပီး မ်က္လုံးေတြက ဖ်တ္ခနဲရဲသြားတဲ့ပုံေပၚတယ္။

ပိုင္ရန္တုန္တက္ကာ ေရထဲကို ေနာက္ျပန္ဆုတ္မိသြားတယ္။

“အရွင္ႀကီး?” သူ ေမးလိုက္တယ္ “ဘယ္တုန္းက ဒီနားေရာက္ေနတာလဲ?”

နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးက ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးလို ရပ္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးက သူ႔ေနာက္ေရာက္ေနတာကို ပိုင္ရန္မေတြ႕မိခဲ့ဘူး။

သူ႔ကိုဘာက စိုးရိမ္ေစတာလဲဆိုရင္ နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးကို ပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့ေလထုျဖစ္တယ္။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲကေန အနက္ေရာင္အမွ်င္တန္းေလးေတြ ကတိုက္က႐ိုက္ထြက္ေနၿပီး သူ႔ကိုဝိုင္းပတ္ကာ တျဖည္းျဖည္း ထူသထက္ထူလာတယ္။

“အခုပဲ” နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးအသံက ကြဲအက္လို႔ေနတယ္။ သူပိုင္ရန႔္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး သူ႔မ်က္လုံးေတြကလည္း သိသိသာသာကို နီတက္လာတယ္။

ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ နီးနီးကပ္ကပ္ထိုးစစ္ဆင္လာတဲ့ အလိုအေလ်ာက္တုန႔္ျပန္မႈက ပိုင္ရန႔္ကို မသက္မသာျဖစ္လာေစၿပီး ကမ္းစပ္နားကို ေလွ်ာက္ကာ ေျပာလိုက္တယ္ “ကြၽန္ေတာ္ ေဆးေၾကာလို႔ၿပီးသြားၿပီ သြားၾကမယ္ေလ”

သူေျပာေနရင္းနဲ႔လည္း စိုေနတဲ့အဝတ္ေတြကို ဆြဲကာ ခႏၶာကိုယ္ကို ဖုံးအုပ္လိုက္တယ္။

ကမ္းစပ္နားေတာင္ မေရာက္ေသးခင္ နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီးက သူ႔ေရွ႕မွာေပၚလာၿပီး လမ္းကို ပိတ္လိုက္တယ္။