The Project

015

Ik zucht als mijn ogen open gaan en ik krijg al de zonlicht erop. Waarom moet ik nu al weer opstaan. Ik draai me om en zie daar William liggend slapen. Mijn ogen worden groot. Ik kijk onder de dekens en merk dat ik niets aan heb. Oww no... oww no... oww no no no no.'

Ik stap zo zachtjes als ik kan uit het bed en kleed mij snel weer om. Ik ga naar buiten en bedenk mij dan dat ik helemaal geen berichtje heb achter gelaten. Ik schrijf snel wat op een servet en schuif die dan onder de deur. Waarom doe ik dit eigenlijk ik zie geen toekomst in hem. Snel loop ik naar beneden en bel Melissa op.

''Hey is er iets?'', ''Melissa je moet naar mijn huis gaan en kleding afdroppen op kantoor bij mij.'', ik kijk om mij heen en probeer een taxi tegen te houden. ''Maar..'', ''Geen verdere vragen kan ik op je rekenen?'', ''Natuurlijk.'', we hangen op en dan heb ik een taxi tegen kunnen houden. ''Jefferson Laurens Climate alstublieft.'', hij knikt en begint dan met rijden. ''Leuke avond gehad?'', ik kijk naar de man vragend en dan naar mijn kleding.

''Prima...'', hij moet lachen. ''Je bent niet de eerste vandaag hoor.'', ik moet lachen om hem. ''Maakt u dit vaak mee dan?'', hij knikt. ''Bijna elke ochtend wel. Vrouwen of mannen die door moeten naar werk of die thuis worden afgezet.'', ik word rood maar we lachen er wel allebei om.

We komen aan en ik betaal. ''Fijne dag miss Laurens... ik zal niets zeggen.'', zegt hij met een lach. Ik geef hem een lach, hij had dus wel door wie ik was. Hij rijd weg en ik loop zo snel als ik kan naar mijn kantoor.

Als ik daar aankom zie ik Melissa ook net aan komen lopen. ''Ik mag hopen dat het belangrijk is want ik ben zo te laat op werk door jouw.'', ik kijk haar dankbaar aan en trek haar mee het kantoor in. ''Zijn dat feestkleren?'', ik geef haar een lach. ''Jefferson hield gisteren een zaken feest erg gezellig. Ik heb leuke mensen ontmoet.'', ze kijkt mij lachend aan. ''Oww je bent sexy gaan doen met iemand.'', ik kijk haar aan. ''Je kan dit tegen niemand zeggen.'', ze knikt lachend. ''Hoe was hij?'', ''Ik... nou... erg goed. Hij weet hoe hij de klus moet klaren.'', ze schiet in de lach en ik geef haar een dodelijke blik en kleed mij om.

''Dus je bent zo maar weggegaan?'', ik knik. ''Ik moest werken en heb over 2 uur een vergadering waar ik wel echt bij moet zijn. We praten dan met meerder mensen over bepaalde dingen.'', ze knikt. ''Anderson had al zoiets gezegd. Hij was met name niet te spreken over het bedrijf GreenCorps.'', ik kijk haar aan. ''Dan zal hij Milo waarschijnlijk niet willen zien.'', ze haalt haar schouders op.

''Hij verteld ons niet alles we horen hem alleen schreeuwen aan de telefoon dat hij dat niet wilt.'', ik knik en Melissa neemt afscheid om naar werk te gaan. Ik trek nog snel een paar hakken aan en poets mijn tanden. Doe mijn haren normaal en werk mijn make-up bij. Melissa heeft gewoon alles meegenomen wat ik nodig had. Ik hou van haar.

Ik loop de kantine in en pak een kop koffie en een broodje. ''Goedemorgen Laurens.'', ik kijk lachend naar Peter. ''Je eet zelden hier... Meestal haal je wat van buiten.'', ik geef hem een lach. ''Ja maar vandaag komt dat gewoon niet zo goed uit en we hebben hier lekker eten.'', hij komt bij mij aan de tafel zitten. ''Dus we hebben vandaag een vergadering?'', ik knik. ''Ja ik heb alleen geen idee waar we het over gaan hebben.'', Peter legt een paar papieren voor mij neer. ''Waarschijnlijk over dit stuk land.'', ik kijk ernaar.

''En waarom is dit belangrijk voor ons. Wij hebben totaal geen interesse om in dat gebied een stuk land te plaatsen.'', hij haalt zijn schouders op. ''Ik weet het ook niet maar we moeten er wel bij zijn.'', ik knik en drink rustig mijn koffie op. Het broodje is erg lekker.

Peter en ik maken ons klaar voor het vertrek en stappen dan in de auto. ''Hoe was het feest van Jefferson gisteren?'', ''Oww het was gezellig veel zakenpraat.'', Peter lacht. ''Denk je een keer er tussen uit te komen gaan ze het nog steeds over werk hebben.'', ik moet ook lachen en dan komen we bij Anderson Office.

''Vind jij ook niet dat het vaak hier is?'', hij kijkt naar mij. ''Ja dit is handig voor iedereen en ze hebben een grotere vergaderzaal dan dat wij hebben.'', ik kijk hem aan. ''Dan gaan wij die van ons ook eens een keer groter maken. Ik wil ook wel eens iets regelen.'', we lopen naar binnen en laten allebei onze kaartjes zien.

Ik krijg van Micheal een kop koffie in mijn handen. ''Dank je wel!'', ik geef hem een lach en dan loop ik naar boven. ''Je hebt hier nog steeds vrienden.'', zegt hij vrolijk. ''Ja inderdaad ik ben ook verrast na al die tijd dat ze nog steeds mij wel aardig vinden. Ik ben nu ook geen aartsvijand van het bedrijf... dus dat zijn wel voordelen.'', ik begroet iedereen in de zaal en neem dan mijn plek.

''Morgen Laurens.'', Anderson gaat aan het hoofd zitten en ik zit bij hem in de buurt. ''Kan ik je na de vergadering nog even spreken?'', ''Natuurlijk.'', er komen meer mensen binnen. ''Sorry Milo kon het vandaag niet redden hij is ziek ik neem het over.'', ik kijk naar de ingang van de vergaderzaal en daar staat William. O mijn god....

Hij geeft iedereen een hand en als hij bij mij komt geeft hij mij een lach. ''William Brown.'', ik pak hem aan. ''April Laurens.'', hij houdt langer ook oogcontact met mij dan de bedoeling is en dan loopt hij door en gaat schuin tegen over mij zitten.

Anderson naast mij ziet er lichtelijk geïrriteerd uit. Ik snap niet waarom en dan begint de vergadering. Er is een hele discussie die mij niet interesseert over het land. ''Laurens wat denk jij ervan?'', ik kijk naar de mensen aan de tafel. ''IK heb niets met dat stuk land te maken. En dat wil ik ook niet. Het is niet handig voor mij om daar te beginnen.'', ze kijken naar mij. ''Maar hier kan je veel dingen mee doen.'', ik knik. ''Klopt maar ik ben het niet eens met de plek.'', ik laat foto's zien dat de bomen er niet gezond uit zien en dat er ook veel weg is gekapt. ''Hier wil ik niets beginnen. Dat zou tegen mijn principes ingaan.''.

''Ja maar wat als je dingen kan verbeteren. Dat je de bomen weer laat groeien.'', ik kijk naar William. ''Als je er zo veel interesse in hebt dan pak jij het toch?'', ik maak mijn ogen tot spleetjes en hij weet er niet op te antwoorden. Alleen maar met ''Misschien doe ik het wel.'', ik lach en neem een slok koffie. Na de vergadering loopt iedereen de zaal uit. We praten nog een tijdje en dan komt William naar mij toegelopen. Here we go.