The Project

010

Ik loop naar beneden en Anderson kijkt naar mij. ''Heb je heel je kledingkast meegenomen?'', ik rol met mijn ogen. ''Nee natuurlijk niet. Ik heb alleen een paar belangrijke dingen meegenomen.'', hij zucht en geeft mij een koffie. ''Opschieten we zijn al laat.'', ik rol met mijn ogen. 

''Pas op hoor die van jouw rollen er echt nog een keer uit.'', ik wil weer rollen met mijn ogen maar ik houd mij in. ''Dat zag ik wel.'', we lopen naar buiten en hij rijd dit keer. ''Dus wat willen we allemaal. Wat voor thema?'', ''We kunnen kijken voor Casual Chique.'', ik denk na. ''Ja dan maken we het aantrekkelijk voor iedereen. Bepaalde suites zijn dan duurder en ook Chiquer en een paar zijn meer casual. En alle gezamenlijke ruimtes zijn dan samen.'', hij knikt en dan lopen wij de winkel. We kijken rond en dan komt er een medewerker naar ons toe. ''Kan ik jullie ergens mee helpen?'', ''Oww nee hoor we zijn gewoon aan het rondkijken.''. 

''Zoeken jullie nog leuke dingen voor jullie huis?'', ik kijk haar niet begrijpend aan. ''Ow wij gaan niet samen wonen we werken samen aan een project.'', zegt Anderson snel. De ogen van de vrouw. ''Mijn excuses ik wist niet...'', ''Maakt niet uit hoor... maar kunt u misschien dingen aan wijzen die Casual Chique zijn?'', ze knikt en wij lopen mee. Ze laat ons allemaal prachtige dingen zien en dit is inderdaad precies wat wij zochten. 

We maken allemaal foto's en na een paar uur rondlopen gaan we naar een restaurant. Ik ga uitgeput zitten bestel een smaak water. ''WOw een keer geen drank.'', ik geef hem een lach. ''Ja soms moet je een beetje water drinken voordat aan de drank gaat.'', hij schud lachend zijn hoofd en ik bekijk de menu kaart. 

''Ze hebben hier wel lekkere dingen als ik eerlijk moet zijn.'', hij knikt. ''Inderdaad...'', ik vind het allemaal maar moeilijk maar ga uiteindelijk voor de pasta pesto salade. Dat kan nooit kwaad. ''Jij leeft wel voor pesto.'', ik kijk hem vragend aan. ''Als je kook gebruik je ook vaak pesto. Op brood gebruik je pesto.'', ik kijk naar mijn eten. 

''Ja... nu je het zo zegt. Het is heerlijk en het kan overal bij.'', hij denkt na. ''Ik eet eigenlijk zelden pesto.'', ''Barbaar.'', ik neem een hap en dan word ik gebeld door Peter. ''Een moment.'', ik neem op. ''Peter is er iets aan de hand?'', ''Uhm... niet echt maar...'', ik hoor een paar mensen dingen roepen. ''Jongens stil!'', ik kijk naar Anderson. ''IK vind het moeilijk om de controle hier allemaal te houden.'', ''Oké, doe rustig aan. Ik heb kalmerings tabletten in mijn bovenste la zitten. Neem er daar van een. Je doet het al een week perfect! Volgende week ben ik er weer.'', hij praat nog even en dan hangt hij op. 

Ik kijk naar de telefoon en leg hem dan weg. ''Kalmeringstabletten?'', ik kijk naar Anderson. ''Ja als ik met jouw een vergadering in moet neem ik er altijd een.'', hij moet lachen maar stopt als hij merkt dat ik serieus ben. ''Oww meen je dat?'', ik knik. ''Ja waarom denk je dat ik altijd zo rustig blijf tijdens vergaderingen. Ik word anders helemaal gek.'', hij kijtk mij met grote ogen aan. ''Wauw dat wist ik niet.'', ik geef hem een lach en neem een hap. ''Iedereen heeft zo zijn dingen.''. 

Na het eten gaan we terug naar het huis en printen we alle foto's uit en maken we een bord waar alles op komt te staan.'', ik kijk er trots naar en ga dan zitten op de bank. ''Dat hebben we dan toch wel goed gedaan.'', Anderson lacht en loopt dan weg. Ik ga even liggen maar dat had ik niet moeten doen. Ik val gelijk als een blok in slaap. 

--
Ik word wakker en voel om mij heen. Ik lig in mijn bed. Ik denk na... ik viel in slaap op de bank, toch? Ik sla de dekens van mij af en neem een warme douche. Daarna kleed ik mij om in zwemkleding. En loop naar beneden. Levi is nog niet wakker en ik doe mijn voeten al in het water. Lichtelijk koud. Ik laat mij langzaam in het water zakken en begin een paar baantjes te zwemmen. 

''Ziet er goed uit Laurens!'', roept Anderson vanuit boven. ''Je zou willen dat je zo'n lichaam had.'', zeg ik tegen hem. ''Niks mis met mijn lichaam.'', ik kijk hem lachend aan. ''Ook niets mis met mijn lichaam.'', reageer ik terug. Hij schud zijn hoofd en loopt dan terug naar binnen. Ik stap uit het zwembad en sla een handdoek om mij heen en ga liggen op een stoel. 

''Ik wist niet dat je een ochtend zwemmer was?'', ik kijk naar Anderson. ''Misschien ben ik dat ook wel niet.'', hij rolt zijn ogen. ''Aha jij rolt ook met je ogen.'', ''Dat komt omdat ik te lang met jouw samen ben.'', we moeten allebei lachen en dan komt hij naast mij liggen. ''Eigenlijk ben je niet zo erg.'', zeg ik speels tegen hem. ''Hmm, meeste mensen vinden mij maar een eikel.'', zegt hij en kijkt mij aan. ''Oww ik denk nog steeds dat je een eikel bent. Maar misschien een eikel die ik wel mag.'', hij schud zijn hoofd. ''En jij bent nog steeds een eigenwijze bitch die ik begin te mogen.'', ik schiet in de lach. ''Ik ben niet eigenwijs.'', zeg ik sarcastisch. 

Zo liggen we een tijdje op de stoelen. ''Mogen we eigenlijk mensen uitnodigen?'', ik kijk naar Anderson. ''Nee dat denk ik niet... ik weet ook niet hoe fijn Adams het zou vinden als er vreemde in het huis zouden zitten.'', daar heeft hij wel een punt mee. ''Wat gaan we trouwen de komende week allemaal doen? Het project is af...'', hij kijkt naar mij. 'We kunnen steden gaan bekijken?'', ik kijk naar hem. ''Dat deed ik altijd met mijn grootouders toen ze nog leefde. Mam en pap hadden geen tijd en ging ik met hun mee op vakantie.'', ik kijk hem lachend aan. 

''Mijn opa en oma deden dat ook met mij. Misschien zijn er inderdaad wel leuke steden hier.'', we kijken elkaar aan. ''We kunnen nu al gaan.'', we staan gelijk op en kleden ons om. Als we weer beneden zijn gaan we gelijk door naar de auto en rijden naar de eerste beste stad en gaan daar rondlopen. Heerlijk dat zeg ik je.