The Project

011

Ik pak mijn koffer in en pak nog een paar kleding stukken die ik nieuw heb gekocht. ''Hey, ik wilde kijken of je nog hulp nodig had.'', ik kijk lachend naar Levi. ''Nee hoor, maar dank je wel voor het aanbod.'', hij geeft mij een lach en gaat op een stoel zitten. 

''Ik kan geloven dat er al weer twee weken voorbij zijn.'', ''De twee langste weken van mijn leven.'', zeg ik dramatisch. Hij rolt met zijn ogen. Ik heb invloed op hem en ik vind het geweldig. IK pak ons project en kijk naar hem. ''Hoe gaan we dit meenemen naar LA?"', hij kijkt ernaar. ''Uhm... dat is een goede vraag.'', ik kijk hem lachend aan. ''Maak er een foto van en dan laten we het wel zien.'', hij knikt en maakt er dan een foto van. 

''Ik heb trouwens ook een boekje ervan gemaakt. Zodat ze het kunnen doorbladeren.'', Levi kijkt naar mij. ''Je had al verder gedacht.'', ik geef hem een lach. ''Natuurlijk dat is iets waar jij nog in kan groeien.'', ik pak mijn koffer en loop dan naar benden. Ik pak de auto sleutels en kijk naar het huis. ''Ik ga je missen.'', ik kijk nog even naar het uitzicht. ''Kom op straks missen we onze vlucht nog.'', ik stap achter het stuur en rijd dan naar het vliegveld. 

--
We komen aan in LA en dan wacht Adams al op ons. ''Hey Adams.'', ik geef hem een hand en Anderson ook. ''Hebben jullie een goede tijd gehad?'', ik kijk naar Anderson. ''Met ups en downs, maar we hebben een project.'', hij kijkt lachend naar ons. ''Ik had ook niets anders verwacht.'', we stappen in de auto en ik word thuis afgezet. Ik stap uit en Anderson ook.

''Hey April het waren een goede paar weken.'', ''Vond ik ook Levi.'', ik geef hem een lach en rol dan met mijn koffer naar binnen. Ik wil Charlie roepen maar dat heeft natuurlijk geen zin. Jeremy past op haar. Ik dorp alles in de kamer en in de was en dan kleed ik me netjes aan. Het is namelijk pas begin van de middag. 

Ik stap in de auto en rijd naar het bedrijf. Ik loop naar binnen en word al gelijk begroet door iedereen. ''Dat is een leuk kleurtje dat je hebt opgelopen.'', ik kijk lachend naar Kelly. ''Ja toch?'', Peter komt naar mij toegelopen. ''April ik heb alles zo goed mogelijk proberen te laten lopen.'', ik geef hem een lach. ''En dan mag je ook de overdracht aan mij doen weer.'', hij knikt en we lopen naar mijn kantoor. 

Hij legt alles uit wat hij heeft gedaan en waar hij mee bezig was. ''Dit ziet er allemaal goed uit. Je mag er trots op zijn als je wilt.'', hij krijgt een grote lach om zijn gezicht. ''Als je zo doorgaat maak je nog een keer kans om Co CEO te worden.'', hij knikt en loopt het kantoor uit. 

Ik schud lachend mijn hoofd en pak het project voor mij. Ik lees alles door en wij mogen er trots op zijn wat we allemaal hebben gemaakt hier. Na een tijdje op kantoor te hebben gezeten ga ik naar huis. Peter sluit af dus dat hoef ik niet te doen. Ik stap in de auto en rijd naar huis. Ik ben kapot van vandaag...

---
Ik loop gespannen binnen in het gebouw van Adams. Anderson is al op mij aan het wachten. ''Ben je er klaar voor?'', ik kijk hem aan. ''Als we dit goed doen hebben we een project waar we wel een tijdje zoet mee zijn.'', hij knikt. Ik neem een diepe adem. 

We lopen samen de vergader ruimte binnen en de mannen kijken ons met hoge verwachtingen aan. Ik zet alles neer. Anderson is al een paar dingen aan het vertellen. ''Dus dan presenteren wij jullie Het project!'', ik haal het doek eraf en laat ons ontwerp zien. Ik leg alles uit hoe het in elkaar zit en hoe het er moet uitzien. Anderson pakt het interieur erbij en legt ook uit hoe we het met verschillende kamer willen gaan doen. 

''En dan komen we nog bij het belangrijkste gedeelte.'', ik klik verder. ''De bomen.'', ik laat zien hoe wij het in ons hoofd hebben en als we klaar zijn klappen ze allemaal. ''Levi en April... ik weet niet wat ik moet zeggen maar wauw...'', ik kijk lachend naar Anderson en dan naar Adams. ''Ik wist wel dat het een goed idee zou zijn om jullie bij elkaar te zetten.'', ik knik. ''We zullen het voorleggen bij de gemeente.'', ik kijk ze aan. ''Mogen wij dat niet doen? Het is ons idee en project.'', hij kijkt naar mij. 

''Hier nemen wij het over.'', mijn ogen worden groot. ''Komen onze namen er wel op?'', ik kijk naar Adams. Anderson naast mij is ook wat gespannen. ''Jullie mogen helpen ermee.'', hij wilt de tekening pakken en ik trek hem terug. 

''Oww nee dat gaan we niet doen. Ik heb niet twee weken lang met deze man in een huis gezeten heir aan gewerkt zodat jij de credits krijgt.'', ik sluit alles af. ''Hoe kon u dat ons flikken.'', Anderson begint ook op te ruimen. ''Dat zijn zaken.'', ik kijk naar hem. ''Dan stopt Jefferson Laurens Climate de samenwerking met jouw.'', zijn ogen worden groot. ''Je zal het niet overleven zonder mij.'', ik kijk hem lachend aan. ''Ik zal het wel overleven. Ik ben niet afhankelijk van een man.'', ik zet een stap dichterbij. 

''En je hebt nu een team samengesteld die niemand meer kan doorbreken. Want je kan niet zelf met je ideen komen. Kijken wie er als eerst ten onder gaat.'', ik geef hem een blik. ''Anderson je gaat toch nie...'', ''Ik ben het met Laurens eens. Je kan hier wel proberen onderuit te komen. Maar wij hebben hier te hard aan gewerkt om het weg te geven aan iemand zoals jij.'', hij komt ook boos de vergader zaal uitlopen. We hebben alles meegenomen en samen lopen we naar buiten. 

Ik kijk naar Anderson. ''We gaan gelijk naar de regering.'', hij knikt en we doen alles in zijn auto en hij rijd ons er naar toe. Wat hebben we te verliezen.