The Project

001

''April zou jij dit kunnen regelen?'', ik krijg een stapel papier voor mijn neus. ''Uhm misschien maar kan je niet eens een keer iemand anders vragen?'', ik kijk naar Jeremy. ''Maar ik weet dat jij het zo goed kan.'', ik kijk naar hem. ''Alleen als je voor mij koffie haalt.'', hij knikt. ''Dat is te regelen.'', lachend loopt hij weg ik open de papieren. 

Ik open de papieren. ''Wat moet ik hiermee?'', ik blader alles door. ''Kan ik je ergens mee helpen?'', ik kijk naar Melissa. ''Nou ja eigenlijk wel. Jeremy heeft mij net allemaal papieren gegeven die niet kloppen.'', ze leest ze door. ''Je zou eigenlijk met de baas moeten praten.'', ik kijk naar haar met grote ogen. 

''Nee dat zou ik nooit kunnen doen en dat weet jij ook wel. Mensen zeggen allemaal dat hij echt gemeen is.'', ik pak de papieren terug en verbeter alles wat er moet verbeterd worden. Jeremy komt aan met mijn koffie. ''Jeremy je weet dat deze papieren allemaal niet klopte en dat ik alles heb aangepast.'', hij pakt de papieren en bladert ze door. ''Daar heb je gelijk in. Ik zal kijken wie het heeft gedaan.'', ik knik en neem een slok koffie. 

De dag is bijna voorbij en ik pak al mijn spullen. ''April rustig blijven.'', zegt Jeremy tegen mij. ''Wie heeft vandaag al deze cijfers veranderd?'', er staat een man strak in pak in de ruimte. Alle ogen gaan naar mij. ''Ik meneer.'', hij draait zich naar mij om. En wauw hij is knap. 

Hij zet een stap dichterbij. ''En waarom heb je alles aangepast?'', ''Omdat het niet klopte meneer. Ik sla de formulieren open. ''Deze tijden en kosten kloppen niet. Deze afspraken zijn niet gemaakt tijdens het gesprek.'', hij kijkt naar mij. ''En hoe zou jij dat weten?'', ''Omdat ik bij het gesprek zat.'', hij geeft mij de papieren. ''Dan mag je het weer terug veranderen.'', hij wilt weglopen. En nu moet je het zeggen. 

''Sorry meneer maar dat kan ik helaas niet doen.'', ik strek mijn arm en wacht totdat hij de papieren aanpakt. ''Dus spreek je mij nu tegen?'', ik kijk hem aan. ''Misschien, maar ik ga onze klanten en medewerkers niet oplichten om dingen te beloven die niet waar zijn.'', hij pakt de papieren over en je kan een spelt horen vallen. 

''Ik zie dat je je spullen al aan het pakken bent?'', hij kijkt naar mijn bureau. ''Pak alles maar in je bent klaar hier.'', hij draait zich om en loopt weg. Ik sta verslagen bij mijn bureau. ''April dat meent hij waarschijnlijk niet.'', ik kijk naar Melissa. ''Dat was de baas April je bent gestoord.'', ik kijk lachend Jeremy. ''Misschien is het ook wel beter zo.'', ik pak verder mijn spullen in. ''Maar wij kunnen niet zonder jouw.'', ik kijk ze aan. ''Dan gaan jullie met mij mee.'', ze kijken mij niet begrijpend aan. 

''Ik heb een CEO baan aangeboden gekregen bij Jeffersons Climate.'', ze kijken naar mij. ''Maar dat is de aartsvijand van ons?'', ik kijk ze aan. ''Inderdaad maar nu kan ik wel de baan aannemen.'', ik kijk ze aan. ''De keuze is aan jullie.'', ik ruim nog een paar dingen op. ''Laat ons er even over nadenken.'', ik knik. 

Ze helpen alles in een doos te doen. Daarna neemt heel het team afscheid van mij. Misschien is dit wel voor het beste een nieuwe start bij een nieuwe baan. Ik zwaai de mensen uit en stap dan in de lift. Als ik beneden kom loop ik naar de uitgang. ''April!'', Josh van de beveiliging komt naar mij toe. ''Waar ga je heen met al die spullen?'', ik kijk naar Josh. ''Ik ben net ontslagen.'', zijn ogen worden groot. ''En nu...?'', ik haal mijn schouders op. ''Ik heb al wel een nieuwe baan op het oog. Maar ik weet niet zeker of het allemaal wel gaat lukken.'', hij zet de box weg en geeft mij een knuffel. ''Ik ga je zo missen.'', ik geef hem een lach. 

''En die Anderson kan echt de pot op. Als jij gaat ga ik ook.'', hij trekt zijn kleding uit. Thank god dat hij er nog kleding over aan heeft. ''Josh wat ga je doen?'', ''Ze hebben April ontslagen ik ga niet werken voor mensen die de rest alleen maar voorlicht.'', ze kijken naar mij en dan kijken ze naar Josh. ''Wij kunnen niet allemaal tegelijk weggaan dan flipt hij.'', ik knik. ''Jullie hoeven ook niet weg. Misschien zien jullie mij binnenkort nog.'', ze knikken. 

Josh loopt mee naar buiten. ''Dus nu moet ik ander werk zoeken.'', ik geef hem een kaartje. ''Hier kan je bellen misschien zoeken ze nog wel iemand.'', ''Waarom zou ik bij Jefferson gaan werken?'', ik kijk hem aan. Het lampje begint bij hem te branden. ''Ik wil die Anderson laten zien dat hij niet zo maar alles kan flikken.'', hij kijkt naar mij. ''Je moet dan wel echt je best doen.'', ik knik. ''Inderdaad maar het is een nieuwe kans zoals ik al tegen iedereen zeg.'', hij knikt. 

Onze wegen scheiden en ik maak mijn weg naar huis. ''Lieverd ik ben thuis!", ik kijk om mij heen en dan komt Chris naar mij toe. ''Hey, je bent vroeg.'', ik geef hem een kus. ''Ja klopt, en zal ook wel een tijdje thuis blijven. Ik bent ontslagen.'', zijn ogen worden groot. ''Dat kan je niet menen?!'', ik knik. ''Jawel.'', hij geeft mij een knuffel. ''Ik heb je favoriete pasta gemaakt. Ik dacht dat het een goede dag zou worden.'', ik geef hem een lach. ''Dat is het ook wel. Alleen een kleine tegenslag. Maar misschien kan ik nu meer gaan verdienen en meer waardering krijgen. Ik heb altijd goed opgelet tijden vergaderingen en ik zou dus zo op kunnen in een gesprek.''. 

Chris lacht en ik schuif aan tafel. ''Dat denk ik ook wel.'', we praten een tijdje en eten alles op. Chris en ik kennen elkaar al sinds de middelbare school en hebben ook al een tijd een relatie. Nog steeds niet verloofd helaas en geen kinderen. Hij neemt alle tijd en ik weet ook dat hij niet heel veel zin heeft om te trouwen... maar ja daar kan ik wel mee leven. Misschien veranderd dat nu ook wel.