The Project

012

We komen aan bij de regering en lopen met al onze spullen naar binnen. ''En wie mogen jullie dan wel niet zijn?'', ik kijk naar beveiliging en voordat ik antwoord kan geven hoor ik mijn naam. ''April wat doe jij hier?!'', ik kijk lachend naar Josh. ''Ik kom hier mijn idee presenteren voor het hotel. ''Oww ze verwachten inderdaad mensen. Deze twee zijn goed om te gaan.'', hij begeleid ons. ''Sinds wanneer ben jij een team met Anderson?'', zegt Josh. ''Een tijdje.'', hij knikt en kijkt naar Anderson. 

''Hij herkent mij niet eens.'', ik geef hem een lach. ''Jawel jij bent Josh een van de beveiliging die zonder pardon is opgestapt.'', Josh kijkt naar Anderson. ''Je had April eruit gegooid en zij is een van de weinige redenen waarom ik er nog werkte.'', ik geef hem een lach. ''Zie je Anderson? Als je aardig bent voor de mensen om je heen dan krijg je nog veel dingen geregeld.'', we lopen ze kamer binnen en daar zit Lucy Walker. 

''Ik geef haar een kleine lach.'', ''April Laurens en Levi Anderson. Twee beste klimaat ontwerpers.'', ze kijkt mij lachend aan. ''Ik neem aan dat jullie hier iets komen presenteren.'', we knikken. We zetten alles op en doen heel de routine nog een keer. 

Als we klaar zijn kijkt ze ons lachend aan. ''Wauw, dit is alles wat ik zocht in het hotel. Het laat zien dat wij denken aan de wereld en aan de natuur. Ik kan jullie niet meer dankbaar zijn voor het idee. Jefferson Laurens Climate en Anderson Office.'', ze schrijft het op en ik kijk lachend naar Anderson. ''Dank jullie wel. Ik heb al een paar ideeen gezien maar dit is toch wel echt ver weg de beste gefeliciteerd!'', ik spring van binnen een gat in de lucht maar houd mij in. 

Ik geef haar een hand en bedank haar voor haar tijd. We lopen naar buiten en als we buiten zijn maak ik het sprongetje. ''We hebben het gewoon gedaan!'', ik geef hem een knuffel en hij is ook blij. ''Oww ik zou je wel kunnen zoenen nu!'', zegt Anderson. Ik kijk hem aan en voordat ik het weet vinden onze lippen elkaar. Ik kan niet beschrijven wat ik voel. Ik voel zo veel dingen door mij heen gaan. Ik trek terug en kijk hem aan. ''Dat was een goede manier om elkaar te feliciteren.'', ik zet een stap achter uit en kijk hem aan. Hij kijkt ook nog verrast. Ik hoor een toeter achter mij. 

''Meid tempo we moeten gaan.'', ik kijk naar Melissa die in de auto zit. Ze kijkt vragend naar mij en dan naar Anderson. ''Uhm... red je het voor jezelf? Ik was vergeten om uhm jurken uit te zoeken voor de bruiloft van Peter.'', hij knikt. Ik geef hem een akward lach en stap dan in de auto bij Melissa. 

Ik kijk in de spiegel als zij weg rijd en zie hem nog van de wereld staan. ''Wat was dat met Anderson?"', ik kijk naar haar. ''Ik heb geen idee.'', ze kijkt naar mij. ''Die twee weken heeft zo veel voor jullie veranderd ik vraag mij af wat jullie allemaal besproken hebben.'', ik schud mijn hoofd.

''Dat maakt allemaal niet uit ons project gaat door dus dan moet je maar goed opletten het gaat druk worden.'', haar ogen worden groot. ''Dat meen je niet?!'', ik knik. ''Jawel en we gaat het ook doorzetten. We hebben trouwens geen contacten meer met Adams.'', ze kijkt mij weer verward aan. ''Hij wilde het idee van mij en Anderson afpakken en zijn naam erop zetten. Ik kwam erachter na onze presentatie.'', ''Daarom was je hier. Ik heb je locatie maar na gezocht.'', ik kijk haar lachend aan. ''Thanks.'', 

We stoppen in de stad en gaan dan winkel in en uit. ''Wat moet je aan naar een bruiloft?'', ik kijk haar lachend aan. ''Neem jij iemand mee?'', vraagt Melissa aan mij. ''Nee ik ga alleen.'', ik haal er een jurk uit en dan schud ze haar hoofd. ''Kan je Anderson niet meenemen hij zou het denk ik geen probleem vinden.'', ik kijk naar haar. 

''Of hij met wij naar een bruiloft wilt. En we zijn geen stel!'', ze lacht alleen maar. ''Dus je wilt zeggen dat je helemaal niets maar dan ook niets voelt voor Anderson?'', ik kijk haar alleen maar aan en geef geen antwoord. ''Ik wist het wel! Zwijgen is toestemmen.'', ik rol met mijn ogen en houd weer een jurkje voor mij. Ze schud weer haar hoofd. 

Na een lange tijd shoppen heb ik dan eindelijk een jurk. Het duurt nog wel een tijdje voordat het allemaal is maar dan heb ik al wel een jurk. Melissa zet ons bij mij thuis af en ik begin met koken. ''Je hebt enorm veel geld en dan kook je nog steeds zelf.'', ik kijk haar lachend aan. ''Natuurlijk, ik kan gewoon goed koken.'', ze knikt en pakt haar telefoon. 

''Oww de mensen zijn aan het praten over Jefferson Laurens Climate.'', ze laat het filmpje zien. ''Is de strijd tussen Jefferson Laurens Climate en Anderson Office over? De twee zijn samen gespot en er is een project gestart waar ze samen aan werken.'', ik kijk er lachend naar. ''We horen van Yannick Michealson.'', ik kijk lachend naar hem. ''Laurens en Anderson hebben hier heel hard aan gewerkt en ik ben blij dat het ze ook gaat lukken. Ze zijn echt een goed team samen. Van mensen die elkaar niet konden uitstaan naar collega's.'', ik maak het eten af. ''Dat gaat dus wel goed.'', zegt Melissa lachend. 

Ik zet een bord eten voor haar neus. ''"We gaan nog een keer beroemd worden.'', ik ga naast haar zitten en ze is allemaal aan het praten en eten. Mijn gedachtes dwalen af naar vanmiddag toen Levi en ik.... ik krijg een kleine lach op mijn gezicht. 

''Luister je wel naar mij?'', ik schrik op uit mijn gedachte en kijk naar Melissa. ''Waar ben je met je gedachtes?'', ik kijk haar aan. ''Gewoon ik heb een paar dingen aan mijn hoofd.'', ze schud haar hoofd. ''Soms zou ik een kijkje willen nemen in jouw hoofd.', ik geef haar een lach. ''Dat zouden veel mensen willen.'', ik blijf met mijn gedachtes bij Melissa dit keer. Met af en toe een keer een Levi in mijn hoofd. Ik weet niet waarom ik hem er niet uit krijg.