Voodoo Doll

Hoofdstuk 20

Ik draai me eigen om naar de zee toe en loop naar de rand toe. Heel even blijf ik staan en staar naar de zee. Dan ga ik door mijn hurken en ga dan zitten met mijn benen over de rand.

Zal iemand aan Jelle en mij denken? Gaan ze ons zoeken daar in Cancapstell Beach? Komen we hier wel weg? Hoe is Jack hier eigenlijk terecht gekomen?

Heel even kijk ik naar Jelle, die op het strand zit. Hij tekent wat in het zand, maar ik kan niet zien wat hij tekent. Ik kijk naar Cesar die met iemand staat te praten. Die andere meneer heb ik nog niet gezien. Dan wijst plots Cesar mijn kant op en ik wend mijn hoofd van hem af. Ik zucht en staar naar de zee.

~•~•~•~

Ik sta op en besluit terug te gaan naar Jelle. Voor ik de plek verlaat loop ik naar een grot, waar ik naar binnen kijk. Het is pikkedonker en je ziet geen hand voor ogen. Ik zet een voet in de grot, waarna mijn andere voet volgt.

'Sssssh!' De grot wordt door het geluid gevuld en van schrik stop ik met lopen. Dat was een slangen geluid! Meteen draai ik me om en ren de grot uit.

'Laureline, waar b-.'

'Weg hier! Er zitten hier mega veel slangen!' gil ik en kom Jelle tegen. Samen met Jelle ren ik de heuvel af en we rennen naar het strand.

'Dat waren dan vast Graganta's, maar waarom was je dan ook die grot in gegaan Lau?', vraagt Jelle aan mij.

'Owh, ik was nieuwsgierig wat daar in de grot was,' zeg ik stug.

'Ben je trouwens nog boos op me?'

'Nee, maar ik vergeef het je voorlopig niet,' beantwoord ik zijn vraag. Hij knikt begrijpend en we komen bij Cesar en de man aan, die in discussie zitten en ik luister even mee.

'Nee Cesar, dat kan toch helemaal niet. Je hebt zijn dochter nog nooit gezien!' brult de man tegen Cesar.

'Pardon, mag ik er even tussen komen?', vraag ik nog zo vriendelijk mogelijk.

'Nee!' zeggen ze in koor tegen me. Ze kijken me kort aan, maar kijken elkaar dan weer terug aan. 'Wacht wat! Laureline Obers!'

'Ja, ik ben Laureline. Alleen heb ik de achternaam van mijn moeder gekregen. Maar euh, ben ik zo bekend in de piraten wereld?', vraag ik rustig.

'Ja, iedereen wilt je hebben!' zegt de man enthousiast, waarna hij mij vast wilt pakken. Jelle trekt mij snel tegen zich aan.

'Als je dat maar laat!' hoor ik Jelle zeggen.

De man kijkt Jelle geniepig aan, maar zegt er niks op. Jack kijkt van Jelle naar de man en weer terug.

'Maar euh, wie bent u meneer?', vraag ik aan de man. 'Mijn excuses, ik ben Maxwell Lamens.'

'Maar jullie hebben beide dezelfde achternaam. Hoe kan dat?', vraag ik zowel aan Cesar, als aan Maxwell.

'Maxwell is mijn zoon,' beantwoord Cesar mijn vraag trots.

'Mag ik misschien vragen waar mijn zwaard en dolk zijn?', vraag ik vlug.

'Die heb ik verstopt,' beantwoord Maxwell mijn vraag met een grijns. Ik zucht en kijk hem boos aan, terwijl ik mijn armen over elkaar heen sla. 'Samen met jullie schoenen.'

'Waar heb je het verstopt?'

'Ergens op dit eiland.' Ik kijk hem nog bozer aan.

'Waar op dit eiland?', brom ik.

'Lau, hou je in!' Jelle geeft me met zijn vinger een por in mijn zij. Via mijn ooghoek zie ik dat ik makkelijk Jelles zwaard kan pakken met mijn rechterhand. Voordat Jelle mij kan tegen houden trek ik Jelles zwaard uit de schede en haal met een omhaal achterlangs naar rechtsboven uit. Maxwell hadt hier niet op gerekend en ik snij met het zwaard langs zijn wang.

'Laureline stop!' schreeuwen Cesar en Jelle in koor.

'Wat?!'

'Pak aan!' Doordat ik niet oplet krijg ik van Maxwell een zijwaartse aanval. Snel blok ik zijn aanval en val dan zelf met een steek aan, maar die blokt hij.

'Dame en heer, allebei ophouden!' schreeuwt Cesar.

'Nee!' schreeuwen Maxwell en ik tegelijkertijd in koor. Snel sla ik weer toe en val hem zijwaarts aan. Door mijn aanval zit er nu een snee op zijn borst.

'Die krijg je terug!' Nu haalt hij weer uit, maar ik kan zijn aanval makkelijk ontwijken. 'Kom hier kreng!'

Dit pik ik niet en haal weer uit, maar hij pikt mijn zwaard en pakt mijn zwaard beet met blote hand. Ineens geeft hij een harde ruk aan mijn zwaard. Hierdoor word ik naar voren getrokken en ik val voor over met mijn gezicht in het zand. Bah!

'Waag het niet nog eens om me aan te vallen,' sist hij woest en geeft ondertussen Jelles zwaard terug aan Jelle. Ik krabbel snel overeind en kijk hem boos aan.

'Zoek mijn spullen dan maar op, anders vermoord ik je dadelijk nog,' sis ik terug tegen hem en draai me dan om naar het strand. 'Jelle, kom!'

Ik pak Jelles arm beet en trek hem met me mee. We lopen over het strand naar de zee toe. Dan gaan we op het zand zitten en ik draai mijn hoofd naar Jelle toe. 'Maar euh, Jelle? Wat voelde je voor Haven?'

'Ik voelde mij alleen betoverd door haar haar. Verder had ik eigenlijk geen gevoelens,' legt Jelle uit.

'S- s- sorry, voor mijn stomme gedrag!' Ik barst in tranen uit en Jelle trekt me meteen in een knuffel.

'Ssst! Het is goed, Laurietje,' sust hij me.

~•~•~•~

'Lau, ben je nog wakker?', hoor ik Jelle vaag vragen.

'Een ietsie pietsie beetje,' zeg ik zachtjes.

'Maxwell heeft jou spullen bij.' Zodra hij uit gesproken is schieten mijn ogen open en ik zie Maxwell staan.

'Dankje, vertrek maar weer.' Ik gris mijn spullen uit zijn handen en doe mijn schedes om, waarna ik mijn dolk en zwaard erin stop. Maxwell loopt direct weg en ik focus me op Jelle.

Helaas valt er een stilte tussen ons. Ik en Jelle kijken elkaar aan. Heel even lijkt het alsof we met zijn tweeën zijn op het eiland, maar dan horen we Cesar en Maxwell praten. Jelle blaast al zijn adem eruit.

'Laureline, wil je verkering met me?' Ik kijk hem aan.

'Met ups en down?' Jelle knikt en ik denk even na. 'Ja ik wil!' gil ik dan en Jelle drukt zijn lippen op die van mij. Ik schrik heel eventjes, maar dan doe ik mee met de kus.

Word vervolgd...