Voodoo Doll

Hoofdstuk 12

'En wat hebben Jan en Joopie bij zich?', hoor ik een lage mannenstem vragen.

'Iets heel leuks kapitein!' hoor ik Jan en Joopie in koor zeggen. Ik word op mijn voeten gezet en de zak woord van mijn hoofd afgetrokken.

'Het dochtertje van Youssef Oberts! Prachtig werk jongens,' zegt blijkbaar hun kapitein. Ik kijk om me heen maar herken het hier niet. Waar ben ik?!

'Wat wilt u van me?', vraag ik bot. 'Wie bent u? Hoe kent u mijn vader? Hoe weet u dat ik Youssef Obert zijn dochter ben?'

'Omdat je sprekend op je vader lijkt,' beantwoord hij mijn laatste vraag alleen.

'En hoe kent u mijn vader?' Er bekruipt me een angstig gevoel. Wat zou hij antwoorden? In plaats van te antwoorden op mijn vraag pakt hij mijn arm beet, waarna hij mij met zich mee trekt. 'Waar gaan we heen?'

'Naar mijn kajuit,' antwoord de kapitein van dit schip stug mijn vraag. Help, wat moet ik doen? Zo makkelijk ontsnappen kan niet, want ze zijn allemaal op mij gefocust.

Ik zie de griezelige kapitein de deur open maken, waarna hij de deur voor mij open houdt. Wat zou Jelle wel niet denken? Hij zou denken dat ik terug naar het schip ben gegaan. Plots duwt de kapitein mij naar voren en ik val op de grond. Ik hoor hoe hij de deur hard dicht trekt en ik draai mijn hoofd om. Bang kijk ik hem aan.

'Wat wilt u van me?', vraag ik met een bibberende stem.

'Geef mij je pop en ik laat je vrij,' beantwoord hij mysterieus mijn vraag. Er trekt een rilling over mijn rug en pak de pop tussen mijn riem vandaan. Ik kijk de pop aan en twijfel of ik de pop wel moet geven.

'Stop! Die pop is van mij, hij mag niet in de verkeerde handen vallen,' schreeuwt plots een vrouwenstem.

'Sharlyen Marsman, de enige heks die nog op de wereld leeft!' roept de enge kapitein geschrokken uit.

'Ja dat ben ik, kapitein Wilko van Oudewater. Lomperik dat je er bent! Een meisje op je schip nemen, wetend dat dat ongeluk brengt. Lief kind, kom maar naar mij toe.' Nu zie ik pas een vrouw rond de dertig in de deurpost staan. Ze heeft witgrijzig haar en fel blauwe ogen. snel krabbel ik overeind en loop zo snel ik kan naar haar toe.

'Kan ik u wel vertrouwen?' De vrouw knikt en slaat een arm beschermend om me heen.

'Kom maar met me mee, lief kind van me. Je vrienden zullen vast dood ongerust zijn!' Ze duwt me naar voren en samen met de vrouw verlaat ik het schip.

'Hoe wist u dat ik daar was mevrouw?', vraag ik, zodra we uit de buurt zijn van het enge schip.

'De pop laat een onzichtbare kracht los, zodra het in de buurt komt van de persoon die hem gemaakt heeft. Die kracht heb ik gezien en gevoeld, dus ik ging er op af. Toen ik bij het schip: The black panther aankwam wist ik meteen dat de pop in bezit is, alleen had ik er niet op gerekend dat jij het bent,' legt Sharlyen Marsman uit. Ik kijk haar verwarrend aan. Zou zij mijn vader hebben gekend?

'Maar waarom had u niet op mij gerekend?' Voorzichtig kijk ik haar aan en zie haar haar schouders ophalen. 'Kende u misschien mijn vader?'

'Hoe heette je vader, lief kind?'

'Youssef Oberts.' Ik kijk snel weer voor me en zie net optijd een paal recht op me afkomen. Snel ontwijk ik de paal en loop daarna weer naast Sharlyen Marsman.

'Die kende ik inderdaad. Hij was een van de allerliefste piraat die ik kende.' Ik zie even verder op een krakkemikkig huisje staan, waar ik samen met Sharlyen op afloop. 'Goeade rude anushind!'
Ik voel me plots raar worden in mijn hoofd en zie ineens Haven en Jelle uit de bosjes lopen. Waar komen zij ineens vandaan? Aan hun pupillen te zien, die mega groot zijn is duidelijk dat ze onder invloed zijn van een of andere spreuk.

'Allen met mij mee komen!' hoor ik Sharlyens stem zeggen. Ik zie hoe Haven en Jelle voor mijn neus het huisje binnen stappen. Bij de deur zie ik de heks met een grote brede glimlach naar Jelle kijken. Dan kijkt ze op en ziet mij dan nog staan. 'Laureline Mendez, gij gaat ook naar binnen. Kom aan! Chop, chop! Je staat mijn tijd te verdoen.'

'Welke tijd?!'

'De tijd die ik met Jelle wil hebben!' zegt ze met een schelle stem. 'Of wacht, laat ik het anders doen, Okme!'

Voor ik het door heb stap ik op haar af en loop dan naar binnen. Nee, dit wil ik niet! Hier komen wij nooit meer vandaan. We zullen vast haar dienen als slaafjes!

Mijn ogen glijden door de ruimte die ik betreed en automatisch loop ik naar een celletje in de ruimte. Help! In een oogwenk staat heks Sharlyen voor me, die de deur opent van de cel. Haven die in de cel vast zit rent er direct uit.

'Twofse!' krijst de heks en samen met Haven vliegen we het kleine celletje in.

'Haven, waar is Jelle?!' vraag ik direct en zie haar wijzen naar een deur. De heks loopt naar de deur die Haven aanwees en opent hem. Ik probeer naar binnen te kijken, maar ik kan het moeilijk zien. De heks staat er voor! 'Lobbia,' murmelt de heks en meteen voel ik mezelf weer normaal worden en zie de heks de kamer betreden. Shit, wat nu?!