HER ŞEY BİRAZ SEN

3.BÖLÜM

Keyifli okumalar💙

Aklım hâlâ Gizem de olsa da bir şekilde kafamı dağıtacak şeyler ile meşgul oldum.

Ama istediğim cevabı almadığım için ve gerçekten ortada ne olduğunu bilmediğim için canım gerçekten sıkkındı.

Ben bile bu haldeyken dönüp gizeme baktığımda hiç bir şey yokmuş gibi davranıyordu. Öyle duruyordu.

Önüme dönüp defterime bir şeyler karalamayıp zaman geçirecektim.

Şu son dersi de atlatıp eve gitmek istiyordum.   yorucu  gündü Bir şey yapmadığım hâlde kendimi yorgun hissediyordum.

                     ~
Defterime öyle dalıp gitmiştim ki hocanın sınıfa girdiğini dâhi fark etmemiştim.

"Kumsal ve Gizem siz benimle geliyorsunuz."

Başımı kaldırıp hocayı görmem ve ağzından çıkan bu cümleyi duymam  bir olmuştu.
Yüzündeki ifade sertti.

Ve benim aklıma gelen tek şey lavoboda ki olaydı.

Ama bunu nasıl öğrenebilirlerdi ki
Bu mümkün müydü?

Dönüp gizeme baktığım zaman gözlerinin dolduğunu gördüm. Ama bu  ona kızmama engel değildi.

Hoca kapının önünde bizi bekliyordu.

İtiraz etmeden sınıftan çıkıp hocayı takip etmeye başladık.

Yan yana yürürken ikimizde konuşmuyorduk. Ama benim ellerim  titrediğine emindim. Gizem ise bana özür dileyen bakışları ile bakıyordu.

Ama nafileydi. Hem korkuyordum başımıza geleceklerden hemde içimde ona karşı kızgınlık vardı.

Müdür yardımcısının odasına geldiğimizde kapıyı kapatıp içeri girdik.

İçeride okulun genç olan rehber hocası ve müdür yardımcısı ile baş başaydık.

Müdür yardımcısından olaydan haberi vardı ki yüzümüze hayal kırıklığı ve kızgınlık karışık bakışlarını atıyordu.

"Siz ikiniz bunu nasıl yaparsınız, böyle bir şeye nasıl kalkışırsınız?"

Müdür yardımcısının başlayan azarı ile gözlerim dolmaya başlamıştı.

Ardından rehber hocamız devam etti.

"Kumsal sen okulun en gözde öğrencisisin nasıl böyle bir şey yaptın hiç mi alacağın cezayı düşünmedin ya da okuldan atılma ihtimalinin olduğunu?"

Duyduklarımdan sonra gözyaşlarıma engel olamamıştım.

Gizem de başı önünde öyle duruyordu. Ama yüzünün kızardığından belli oluyordu ki o da beter haldeydi. Ama o bunu hak etmişti.

"Şimdi ne olacak kumsal söyler misin?"

Verecek bir cevabım olmadığı için hiç bir şey söyleyememiştim. 

Benim cevapsız  bıraktığım sorunun sessizliğini çalınan kapı bozmuştu.

Müdür yardımcısının gel emiri ile kapı açıldı.

İçeriye giren rüzgardı.

Daha iki günde bile ismine ağzım alışmıştı o derece karşıma çıkıyordu.

"Hocam o haplar kızlara ait değil yani gizemle kumsala."

"Kime ait ve sen bunu nereden biliyorsun?"