Gone girl

3. Gekwetst

I wanna get lost and drive forever.

Ashley pov

Ik heb me nog nooit zo erg bedrogen en gekwetst gevoeld. De hele middag heb ik op mijn bed gelegen een zak popcorn etende met mijn koptelefoon op. Dit was de slechtste verjaardag ooit.

Plotseling gaat de telefoon. Ik kijk verbaast naar mijn mobiel, die had ik toch uitgezet? Maar het is ook niet mijn mobiel dat gebeld word, het komt van de gang. Ik sta op en slenter de gang door. 'Met Ashley.' Zeg ik zo gewoon mogelijk, maar toch klinkt mijn stem zacht en zwak. 'Hallo, Ashley? Ik hoor je bijna niet.' Het is de stem van mijn moeder. 'Sorry, wat is er mam?' Vraag ik om het gesprek te vervolgen. 'Ja, ik wou even zeggen dat ik vanavond niet thuis kom. Ik slaap vannacht bij een vriendin. Er ligt pizza in de...' Ik laat haar niet uitpraten. 'Wat? Waarom? Wat is er gebeurd mam?' Mijn stem klinkt hees. Ik hoor mijn moeder zachtjes snikken. Het is even stil aan de andere kant van de lijn.

'Sorry dat ik er niet ben op je verjaardag, maar wat ik wou zeggen is dat er pizza in de diepvries ligt, stop die maar in de oven. Of anders bestel je een pizza. Het maakt ook niet uit.' De laatste zin kwam er zwak uit. 'Mam? Wat is er nou? Kom gewoon thuis.' Ik klink geschrokken. 'Je hoeft je geen zorgen over mij te maken, ga maar uit met Mason of Jessy en vier je verjaardag met hun.' Ik moet slikken en weer is het even stil. 'Dat gaat niet mam.' Ik probeer mijn tranen in te houden. 'Ashley? gaat het? Weetje, kom anders maar met mij mee, dat vind Sylvia vast niet erg.' Ik negeer haar voorstel. 'Mam, wil je me alsjeblieft vertellen waarom je niet thuis komt vannacht?' Het is weer stil.

'Je vader en ik gaan uit elkaar.' Klinkt het zachtjes. 'We hebben dit al heel lang besloten, en het spijt me zo om dit slechte nieuws te horen op je verjaardag!' Ze moet huilen. Ik krijg medelijden met haar. 'Mam, het komt allemaal goed. Ik moet hangen, hou van je.'  Mijn woorden klinken alweer hees. Met een klap laat ik de hoorn vallen. Ik begin direct te huilen. Ik kon niet langer met haar praten, ik móést ophangen. Maar ik had kunnen weten dat mijn ouders uit elkaar gingen. Ik loop naar mijn kamer en dit keer trap ik tegen de klerenkast. Het doet pijn, maar ik negeer het. Ik trap nog een keer, en nog een keer. Dit is de slechtste verjaardag ooit.

Even later hoor ik de bel. Ik hoop dat mijn vader open doet, maar mijn vader heeft daar geen zin in blijkbaar. Hij heeft toch geen pizza besteld? Ik ren de trap af terwijl ik mijn tranen weg veeg. Als ik open doe, zie ik het gezicht van Mason. Ik schrik, Mason?! 'Wat doe jij hier nou?!' Snauw ik. Hij schrikt van mijn reactie. 'Mag ik uhm.. binnen komen?'

'Nee, wat denk je zelf?' 

'Dat ik binnen mag komen?'

'Nee.' Ik rol met mijn ogen. 'Ik ben niet zo in de stemming voor een gezellig gesprek.' Ik wil de deur dicht duwen, maar hij houd zijn voet ertussen en duwt de deur weer open. 

 'Ga gewoon weg!' Zeg ik giftig. 'Ik wil het goed maken.' Hij klinkt onschuldig, maar ik weet wel beter. 'Waarom ga je niet gewoon naar die Romy van je, die je zo leuk vind? En ik zit helemaal niet op een excuus te wachten, eikel! Wat denk je wel?' Hij kijkt me radeloos aan met zijn grijze ogen die ik altijd zo prachtig vond. Ik rol weer met mijn ogen en doe weer een poging om de deur dicht te smijten. Dit keer lukt het en met een klap valt de deur dicht en druk me dan tegen de dichte deur aan. Ik voel me gekwetst door deze jongen. Ik voel me gekwetst door mijn beste vriendin. Ik voel me gekwetst door mijn ouders. Op mijn verjaardag. Ik zucht. Kan het nog erger dan dit?

--------

Sorry als dit hoofdstuk wat korter is.. Ik stop altijd op het stukje waar het een soort van 'het spannendst' is.. of hoe je dat ook zegt.

Ik zit vol inspiratie nu dus ik heb besloten gewoon door te gaan, hoofdstuk na hoofdstuk te schrijven en als je het verder gaat lezen zal ik dat heel erg waarderen! Volgende hoofdstuk komt vandaag