ravishing darkness.

#45

«Αν ψάχνεις για προφυλακτικά, δεν πρόκειται να βρεις τίποτα. Είμαι βρικόλακας» άκουσα την φωνή του στο δωμάτιο και πετάχτηκα λίγο.

Έκλεισα γρήγορα το συρτάρι και γύρισα να τον κοιτάξω.

Ήταν βρεγμένος με μια μόνο πετσέτα γύρω από την μέση του.

«Συγγνώμη, απλά έψαχνα για ένα στυλό» απολογήθηκα χαμηλόφωνα.

«Κανένα θέμα μικρή, ηρέμησε. Ακούω την καρδιά σου να χτυπάει πιο γρήγορα από ό,τι πρέπει» είπε και άνοιξε την ντουλάπα του.

«Συγγνώμη...» ψιθύρισα και χαχάνισε.

«Πότε πρόλαβες να κάνεις μπάνιο;» ρώτησα μετά από λίγα δεύτερα σιωπής.

«Είμαι γρήγορος» απάντησε, βγάζοντας κάποια ρούχα από την ντουλάπα.

Τα ακούμπησε το κρεβάτι και κάθισα καλύτερα πάνω σε αυτό, απέναντί του ακριβώς.

Πήρε κάτι ακόμα από την ντουλάπα και έβαλε τα χέρια του στα πετσέτα.

«Θα κάτσεις για το θέαμα;» ρώτησε χαχανίζοντας.

«Ωχ συγγνώμη, ξεχάστηκα» είπα ντροπιασμένη και γύρισα από την άλλη.

«Εντάξει, γύρνα» είπε μετά από λίγο και γύρισα.

Εκείνη την ώρα κατέβαζε την μπλε, απλή μπλούζα του προς τα κάτω.

Στα πόδια μια μαύρη, φαρδιά φόρμα.

Σηκώθηκα και πήρα την τσάντα από το πάτωμα.

Την ακούμπησα στο κρεβάτι και τον κοίταξα ακριβώς μπροστά μου.

«Πάντως, εσύ έχεις καιρό να έρθεις για γυμναστική» είπε.

«Ναι δεν είχα τόσο όρεξη για μάχες κλπ. Είχαμε και την αλλαγή του χρόνου και με τις γιορτές και όλα αυτά ξεχάστηκα» απάντησα.

«Καταλαβαίνω, αλλά δεν μπορείς να διατηρήσεις το σωματάκι σου αν δεν γυμνάζεσαι» είπε χαμηλόφωνα, περνώντας το χέρι του απαλά πάνω από το μπράτσο μου.

«Θα αρχίσω πάλι. Δεν κάνουμε τα μαθήματα τώρα;» ρώτησα.

«Ναι ναι, φυσικά» απάντησε και καθίσαμε στο κρεβάτι, ο ένας απέναντι από τον άλλον.

Έβγαλα το βιβλίο και το τετράδιο της άλγεβρας και, αφού βρήκα τις σελίδες, του έδειξα τις ασκήσεις.

Πήρε το βιβλίο και τις κοίταξε.

«Σοβαρά τώρα; Δεν ξέρεις να λύνεις ασκήσεις με ολοκληρώματα;» ρώτησε με σηκωμένο το φρύδι.