ravishing darkness.

#03

Η Maria, η Martha και η Malia με αγκάλιασαν.

«Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα» είπα χαρούμενη.

«Και εμείς» είπε η Martha και συνεχίσαμε να αγκαλιαζόμαστε όλες μαζί.

Παρατήρησα την Malia να με μυρίζει και την κοίταξα περίεργη.

Ένιωθα όλα τα βλέμματα να πέφτουν πάνω μας.

«Ωραίο άρωμα» είπε χαμογελαστή.

«Ευχαριστώ» απάντησα διστακτικά.

Δεν φορούσα κολόνια. Γιατί με μύριζε έτσι;

Ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει από την μέση.

«Εντάξει, αρκετά. Πρέπει να γυρίσουμε και σπίτι. Έφτασε 3:00 τα ξημερώματα» είπε ο Stefan και του έριξα μια ελαφριά μπουνιά στο μπράτσο.

«Stefan, νομίζω πρέπει να χαλαρώσεις όντως λίγο. Νέα κοπέλα είναι, αν δεν ξενυχτήσει σε αυτή την ηλικία, τότε πότε;» είπε ο Peter.

Ο Stefan απλά απέφυγε το βλέμμα του, ξέροντας ότι είχε ένα δίκιο.

«Χάρηκα πολύ που τα είπαμε» είπε ο Damon, εντελώς μεθυσμένος, και φίλησε την Martha στο μάγουλο.

«Κατσαριδούλα, πήγαινε σπίτι με τον κύριο γκρινιάρη και έρχομαι και εγώ» είπε έπειτα, παραπατώντας.

«Damon, έχεις πιεί πολύ. Μαζί μας θα έρθεις» είπε ο Stefan και τον έπιασε, πριν πέσει.

Κοίταξε τον Peter θυμωμένος. Αυτός απλά χαμογέλασε.

«Δεν φταίω εγώ που ήπιε ολόκληρο μπουκάλι whiskey μόνος του. Απλά γινόμουν καλός οικοδεσπότης» είπε ειρωνικά αλλά, ο Stefan, δεν μίλησε.

Άνοιξα την πόρτα και βγήκε έξω, με τον Damon στα χέρια του.

«Χάρηκα για την γνωριμία καλή μου» είπε ο Peter και χαμογέλασα, πριν φύγω κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

Ο Stefan κόντευε στην είσοδο του σπιτιού μας.

Ακόμα δεν έχω συνηθίσει να λέω πως είναι και δικό μου σπίτι, αλλά που θα πάει; Θα τα καταφέρω.

Μπήκε μέσα και άφησε την πόρτα ανοιχτή.

Πλέον, το κρύο ήταν τσουχτερό έξω. Το φεγγάρι ήταν στο απόγειο του και πολύ φωτεινό.

Αύριο είναι πανσέληνος, οπότε το βρίσκω λογικό.

«Έρχεσαι;» ρώτησε ο Stefan, βγάζοντας λίγο το κεφάλι του έξω από την πόρτα.

«Ναι» απάντησα και έκανα ένα μικρό τρεξιματάκι.

Πέρασε το χέρι του γύρω μου και έκλεισε την πόρτα.