BNHA TEPKİ / REACTION & EXTRA'S

𖥑̸᰷᰷༅ dört, hawks&reader

Küçük kız/oğlan çocuğunun kulakları uğulduyordu artık. İçinden "sizi üzecek ne yaptım anne.. baba..." diye geçirdi. Hıçkırıklarının arasından hala babasının sesini duyabiliyordu. Dışarısı çok kalabalık değildi, ama yine de bu 'görsel şöleni' izleyen birkaç insan vardı. En sonunda küçük çocuğun babası daha ne kadar yükseltebileceğinden emin olmadığı sesini yükseltip gürledi. "NEYE BAKIYORSUNUZ LAN?! S*KTİR OLUP İŞİNİZE GİDİN!* Ürken insan topluluğu yavaşça dağılmaya başlayacakken, küçük oğlan/kız çocuğuna bir çift minik el uzandı.  "Hey, ağlama artık." Küçük çocuk neye uğradığını şaşırıp dona kaldı. Sessizlik olmuştu. Bu sefer bağıran bu genç,küçük oğlan olmuştu. "Hangi baba bir çocuğa böyle davranabilir? Sana ne yapmış olabilir? Nasıl bu kadar acımasızsın? HEPİNİZ NASIL BU KADAR ACIMASIZCA SESSİZ BİR ŞEKİLDE İZLİYORSUNUZ!" Oğlan çocuğu kendi boyutuna ve yaşına göre oldukça dik kafalı ve cesurdu. Kız/oğlan çocuğu hala şok içinde olanları izliyordu. Babası tam konuşacakken oğlan çocuğu minik elleriyle kız/oğlanınkileri tuttu ve "Seni bekleyemem sadece bana ayak uydur." dedi ve ardında sürüklediği yaşlı gözlere tebessüm etti.

10 dakikalık maratonun ardından soluklanmak için durdular. Oğlan çocuğu hala hıçkırıklarının tamamını durduramamış olan kız/oğlanı izliyordu. En sonunda sessizliği bozdu ve tekrar elini uzattı. "Ben Keigo. İleride bir kahraman olacağım ve seni her zaman koruyacağım! Hatta adım bile belli, bana Hawks diyecek herkes! Şey, saçma gelebilir ama söz veriyorum! Şimdiden itibaren dediklerimin arkasında duracağım!" Küçük kız/oğlan kendisine uzatılan ele bir süre baktıktan sonra çekinerek karşılık verdi. "B-benim adım da Y/N." Fısıltıyla ekledi. "Teşekkür ederim."

İki küçük yeni arkadaş gün batımına kadar beraber saatlerce vakit geçirdiler. Küçük Keigo o gün oraya polisleri çağırmıştı. Kendisi önden gidip küçük Y/N'ye yardım etmek istedi. Y/N eve giderken korkuyordu. Bunu anlayan Keigo ona güven verircesine elini sımsıkı tuttu. "Güven bana Y/N hiçbir şey olmayacak!" O gün Y/N eve gittiğinde gerçekten hiçbir şey olmamıştı. Annesi evde yoktu, her zamanki gibi. Babası ise sesini bile çıkartmayarak sakince onu karşılamıştı. Küçük çocuk buna ne kadar şaşırsa da bir an önce kendini yatağa attı ve ertesi günü bekledi. Ne de olsa, Keigo ile her gün aynı saatte orada buluşacaklarına anlaşmışlardı ve yeni arkadaşı ile geçireceği vakitler için çok heyecanlıydı.

  
1 hafta.. Tam 1 hafta boyunca iki küçük arkadaş sözlerini tutup aynı yerde, aynı saatte buluşmaya devam ettiler. 1 haftanın sonunda yine evlerine ayrılırken birden küçük kız/oğlan gülümsedi ve içine dolan huzurla oğlana veda etmeden önce yanağına bir öpücük kondurdu. Keigo şaşkınlıkla kızardı ve gülümsedi. Oysa ki ikisi de bunun son görüşmeleri olduğunu bilmiyorlardı..

Ertesi gün Keigo büyük bir mutlulukla buluşacakları yere erkenden gitti. Sonunda özgünlüğü çıkmıştı. Kafasının içinde girdikleri iddia vardı. "Hey Keigo, hadi bir iddiaya girelim. İlk hangimizin özgünlüğü çıkarsa diğerimiz gizli bir sırrını söyleyecek." Keigo yüzündeki kocaman gülümseme ile saatlerce Y/N'yi bekledi. Öbür gün de. Öteki gün de. Ve sonraki günlerde de... Pes etmeyecekti, ama çok kırılmıştı. "Hey Y/N, hani özgünlüğümüzü gösterecektik.."

  ఌ

Y/N hatırladıklarıyla tekrardan hüzünlendi. Dönüp baktığında koskoca 15 yıl geçmişti. Hala Keigo'yu unutamadığı için kendine kızıyordu. "Hani beni hep koruyacaktın.." Aptallık olduğunu biliyordu Y/N. O yaşta verilen bir söz ne kadar tutulabilirdi ki. Gözlerini kapatıp derin bir iç çekti. "Sana haber veremediğim için üzgünüm." kendi kendine konuştu. Şu an nerede,nasıl, ne yapıyor çok merak ediyordu. Hem kendisine kızgındı ona ulaşamadığı için, hem de Keigo'ya kızgındı kendini koruma sözü vermesine rağmen tutmadığı için. Saçmaydı, biliyordu. Ama elinde değildi. Çok içten söylemişti, kalbine dokunmuştu Y/N'nin o zaman bile. O gece eve döndüğünde babası tarafından saatlerce dövüldü Y/N. Apar topar şehir dışına taşındılar gecenin bir yarısında. Sesini kimse duymadı. Bu pek önemli değildi. Ama gelip onu kurtarması için beklediği bir çift sarı gözle karşılaşamadığı için dünyası yıkılmıştı. Gözlerini açıp döndüğü memleketine göz gezdirdi. Keigo ile tanıştığı şehir.. 1 numaralı kahraman Allmight'ın posterleri ve ismi ile doluydu her yer. Gözlerini yere indirdi bu kez ilerideki kalabalığı aldırmadan elleri ceplerinde ilerlemeye başladı. Birkaç dakika sonra tanıdık bir his ile bir anda yerine çivilendi adeta. Farkında olmadan sıkışan göğsü, yaşaran gözleriyle kafasını kaldırdı aniden. Ve o bildiği gözlerle kesişti bakışları. İkisi de şok içinde birbirine bakıyordu. İkisinin de dudakları birbirinin ismini sayıkladı. İlk adımı Keigo attı. Y/N de en sonunda kendini tutamayıp koştu ve yıllar sonunda 'gerçek' Keigo'ya ulaşabildi. İkisi de göz yaşlarını tutamadı. Sıkıca birbirlerini sarmaladılar. Özlemle birbirlerinin gözlerine gülümseyerek,ve biraz da acı ile, baktılar. "Gerçeksin." İkisi de aynı anda söylediği için kahkahalara boğuldular. Çevredeki herkes gözde yeni kahraman ve sarıldığı kızı/oğlanı şaşkınlıkla izliyordu. Ama Keigo ve Y/N için sanki sadece kendileri vardı. Tekrar sarıldılar ve Keigo fısıldadı "konuşmamız gereken çok fazla şey var yaralı kuşum." Y/N başını sallayarak onayladı. Yıllar sonunda kavuşmuşlardı, bir daha asla ayrılmayacaklarını tahmin ederek...

ఌ

Veee 761 kelime! Huh bence güzel oldu. Hoşunuza giderse aralara daha çok bu şekilde şeyler koyacağım. :3 Umarım beğenmişsinizdir! <3

İyi haftasonları diliyorum. Sonraki bölümlerde görüşmek üzere! ( ˘³˘)♥︎