ᝰ 𝐌𝐘 𝐇𝐄𝐑𝐎 𝐀𝐂𝐀𝐃𝐄𝐌𝐈𝐀 ✘ 僕のヒーローアカデミア
══════════════════
"Whether you win or lose, looking back and learning from your experience is a part of life." - 𝐀𝐥𝐥 𝐌𝐢𝐠𝐡𝐭
══════════════════
ꗃ ࣪𓏲ּ ᥫ᭡ ₊ ⊹ ˑ ִֶ 𓂃 ˚ ༘ ೀ⋆｡˚ ⤦
﹑𝗦𝗟𝗢𝗪 𝗨𝗣...
Çok büyük olmasa bile, hasar yaratabilecek seviyede bir deprem olmuştu. Ve Izuku o sırada evde seninle değildi. Kaos anından sonra seni aramak için eline aldığı telefonda, kaostan önce, yarım saat önce markete gideceğini belirttiğin mesajı gördü. Eve doğru koştururken aynı zamanda sana ulaşmayı deniyordu ama telefon hatları kapalıydı. Bir umut belki açılır diye, hiç vakit kaybetmeden devamlı seni çaldırmayı deniyordu. "Tanrı'm, lütfen y/n iyi olsun." Bir eliyle daha rahat nefes alabilmek için kravatını gevşetti.
Kapıya geldiğinde titreyen elleriyle anahtarı deliğe sokup çevirdi. "Y/N? Y/N!" Titrek sesiyle sana seslenirken odaları dolaştı. Elde ettiği şey koca bir boşluktu.
. . .
Midoriya'nın sana ulaşamamasının üstünden dört saat geçmişti. Izuku neredeyse kafayı yiyecekti, çoktan akşam olmuştu. Hatlar bir süre önce açılmıştı, ama o sana hala ulaşamıyordu. "Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor. Lütfen daha sonr-" "Lanet." Midoriya çattığı kaşlarıyla oturduğu yerden dizini sallamaya devam etti. Bakugou'yla dahil iletişim kurmuş ve herkesle konuşarak iyi olup olmadıklarını sormuştu. Gerek mesaj, gerek sesli. Herkes onu iyi olduğuna ikna etmişti, toplu bir alanda diğerleri gibi destek beklediğini, insanlardan ayrılmadığını, çünkü tek başına hareket etmek tehlikelidir(başta midoriyanın yaptığı gibi yapmayın<:) ve bu gibi şeyleri anlattılar. Midoriya buna inanıyordu, bunu biliyordu, ama yine de senin sesini duymaya çok ihtiyacı vardı. Gözlerini kapatıp rahatlamaya çalıştı. Sen, bilinen en iyi şirketlerden birinin baş müdürünün kız/erkek arkadaşıydın. Her şeyin bilincinde, olgun ve ağırbaşlı mükemmel biriydin.
