He never Cried (ASHLEY 8) ☑

Chapter 7

Chapter 7

What happened that afternoon stays in my mind until now, actually it's been three days na nang manyari iyon, and I never get any chance to be that close to him again.

"Wala si Abraham, absent ata?" Bulong sa akin ni Laxus sabay abot sa akin ng notebook ko ng makadating ako sa classroom nila.

Napawi ang ngiti ko at napatingin sa inuupuan ni Abraham, it's empty.

"Bakit daw?" Tanong ko pa at tinanggap na ang inabot niyang notebook ko.

It's so unlikely for him to skip classes. Bakit kaya siya absent? May nangyari kaya? Ano naman kaya iyon?

Laxus shrugged his shoulders at iniwan niya na akong nakatayo sa pintuan. Balak ko sanang maghintay hanggang magbell pero baka ano pang isipin ng mga kaklase nila. Sa huli ay bumuntong hininga nalang ako at nagmartya na papuntang classroom ko.

"Absent si Eureka? Bakit naman kaya?"

Napahinto ako sa paghakbang dahil sa aking narinig, agad kong tiningnan ang mga taga-first section na grade eight-- mga kaklase ni Eureka. My breathing became heavy as I waited for more words from them. I don't want to conclude but...

"I saw her with one of the triplets-"

Napapikit ako ng mariin at tumakbo ng mabilis, dinala ako ng sarili kong mga paa sa ladies comfort rom. I opened the faucet and unconsciously washed my face, umayos ako sa pagkakatayo ng hindi na ako makahinga. Napatingin ako sa mga kamay kong nanginginig, lumunok ako at muling binasa ang mukha.

I don't know why I'm doing this, siguro kasi naiiyak ako pero ayaw kong umiyak. Is this what really supposed to happen if you fell inlove to someone? Is this how it likes to be jealous? Iyong selos na selos ka, pero wala kang magawa kundi ang umiyak dahil wala kang karapatan, dahil wala siyang alam...

I clenched my fist and finally turned the faucer off. Huminga ako ng malalim at pumikit. I need to calm down. Nagiging pathetic na ako, and I should stop being one. May oras din para sa amin, I beleive there is, there will be us.

"Kuya naman eh! I know nga kasi na ikaw iyong kahapon! It's not Kuya Second nor Kuya Third! Ikaw iyon!"

I abruptly opened my eyes and search for whoever made that noise. Napadako sa isang nakasarang cubicle ang mga mata ko, I patiently waited for that someone inside to make another sound.

"Yes way! Kung hindi ay sasabihin ko kay Ate Eury ang totoo! Na nagpapanggap kang si Kuya Second at Kuya Third... really? Wait! You're with her right now?!"

Nanlaki ang mga mata, I can't clearly understand what she's talking about but I have some idea. Dahan-dahan akong humakbang palapit sa cubicle na pinaggagalingan ng ingay. I nervously placed my ear on the wooden door of the cubicle.

"-she doesn't feel well, so I'll stay."

"Really? But she said she's fine sa akin kanina. Maybe I'll tell Kuya Se-"

"Don't you even dare, Last!"

My phone suddenly rang, kaya nagpanic ako at mabilis na inilabas ang cellphone ko, halos di ko pa ito mapatay dahil sa pagkakataranta. I heard the unlocking sound from the inside of the cubicle kaya mabilis ang maging kilos ko para magpanggap na naghuhugas ng kamay. I gulped hard as I fought my urge not to look at the person who just came out from that cubicle.