Well even if he let me, it won't be fun at all. With my situation at home, how can I certainly live peacefully without wondering to myself what will be my next topic in the headline If I were to do such a rebellious act? Competently that's what they would probably assume of me.


If I were ever to refuse to them I will be punished again. And again. And for the hundred times.


"Oi, Klea you're spacing out again." bigla akong nagising sa katotohanan at dali-dali ko siyang sinundan.

Nakatulala nanaman ako sa kawalan. Kaya ako nawawalan ng kamalayan sa paligid ko, puro nalang isip ng isip ang inaatupag ko.


"sorry may inaalala lang ako, nasaan na tayo?"


"Uuwi na, uwian na."



"h-ha? Ang aga pa ah." I stammered. The hell is wrong with her. I immediately looked around to look for a clock.


"May orasan ka ba Malaiya?"


"Sa phone mo tignan."


"Deads na. Bili na patingin!"


"Gaga ano yang nasa braso mo bracelet?! May relo ka oh!"


Agad niya hinila ang braso ko at ipinakita ang relo ko.


"Oo nga pala meron akong relo. Hehe~"


"Tignan mo. Tulig kalang." Sinimangutan ko siya.


"Oh, ten-thirty-four palang oh! Lab na natin" nagmamadali ko sabi.


"Baliw ka na talaga. Uwian na uy! Baka mahuli pa tayo ng guard arat na."


"Ganon na ba kabilis ang oras? Nagmuni-muni lang naman ako ah."


"Hindi ka ba nakinig sabi ni ma'am na half-day daw ngayon. Gagamitin daw kasi yung campus para sa isang game and a party of some sort." I was left dumbfounded.


"A-ah ganon ba-" I was cut off finishing what I was supposed to say, again, when my phone rang.


"Wait sagutin ko lang." I smiled.


"Akala ko ba lowbaterry na yang cellphone mo, bakit natunog yan?" Unti unting nagiba ang muka niya.


"I lied. Inuto lang kita" I laughed sheepishly.


"Kainis ka. Bahala ka nga jan." Sabi niya sabay irap.


"Oi sabay na tayo umuwi."


"Sige hihintayin kita doon sa waiting shed!" I nodded and smile.


I waved at her as I watch her run towards the hallways. Dali-dali ko namang kinuha ang phone ko sa bag upang sagutin ito.


I instantly felt nervous when I saw Dad's number.


"Hello, po Pa."


"Where are you?" Walang buhay niyang tanong sakin.


"N-nasa school pa po, half-day po kami and pupunta po ako kayna Malaiya-"


"Di ba sabi ko deretsong uwi na?!" He shouted whispered.


"P-pero half-day naman po kami eh-"


"At magdadahilan ka pa. Alam kong half-day jan ok kaya wag ka ng paulit-ulit, para kang sirang plaka."


Ai ajuns la finalul capitolelor publicate.

⏰ Ultima actualizare: Jul 25, 2021 ⏰

Adaugă această povestire la Biblioteca ta pentru a primi notificări despre capitolele noi!

Worth And Risks | BACHELORS SERIES 1 |Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum