Parlak Bir Gece

-Yeniden başlamak-

Orkun işe alınma şansım olduğunu  söylediği anda kalbim yerinden çıkacak kadar hızlı atıyordu. Bu kadar iyi bir yayım evinde işe girme olasılığı bile bir türlü gerçek gelmiyordu. Elif'i arayıp bu harika haberi verdiğimde o da inanamamıştı. Yarın görüşmeye gideceğim için yeni kıyafetler almam gerekiyordu. Elif paramın olmadığını bildiği için bana bu konuda da yardım etmek istedi, çekinerek kabul etmek zorunda kaldım.

'Bence bu çok iyi olur. Hem resmi görünüyor hem de rahat.'

Elif elinde tuttuğu hafif kahverengi ceket , beyaz gömlek ve kahverengi kumaş pantolonu bana gösteriyordu. Gerçekten çok şık görünüyordu ama aynı zamanda da pahalı...

Elif'in elinden alıp denemek için kabine gittim. Fiyatları tahmin ettiğimden daha uygundu ama yine de evde beyaz gömleğim olduğu için gömlekten vazgeçtim. Yeni ceket ve pantolona ihtiyacım vardı. Çalışacağım yerde alacağım maaşın yeterince iyi olduğunu hatırlayınca borcumu ödemenin o kadar da sorun olmayacağını düşündüm. Hepsini birden giyince aynada kendime baktım ve çok güzel görünüyordum. Kabinden çıkıp Elif'e de gösterdim, o da beğendi. Eşyaları alıp mağazadan çıktık ve ayakkabı almak için başka bir yere girdik.  Klasik hafif topuklu siyah renk bir ayakkabı seçtik , her zaman kullandığım siyah çantamı da takınca güzel görünecektim.

Alışverişten sonra beni yakınlardaki bir kafeye götürdü. İstemesem de ısrar ettiği için kabul ettim. İki kahve sipariş etti, kahveleri içerken muhabbet etmeye başladık.

'Eğer işi alırsam ilk işim sana yemek ısmarlamak olacak.'

'Ooo yazdım bir kenara. Şimdiden ne yiyeceğime karar vermeye bakayım'

İkimiz de gülüyorduk ama içten içe huzursuzdum, işe giremezsem ne olacak diye düşünmeden duramadım. Elif'e bu endişemden bahsetmek istemedim ama anlamış olacak ki konuşmaya başladı.

'İşi alamazsan da canını sıkma, gerçi ben inanıyorum kesin alacaksın'

'Bilmiyorum... Daha önce hiç deneyimim olmadı , ya kabul etmezlerse?'

'Aa hiç deneyimin olmadı diye böyle bir yeteneği reddederlerse onların hatası. Yazdığın kitaplar bile başlı başına harika bence.'

'Ama yayımlamadım bile, neyse kötü düşünmeyeceğim. '

'Evet canım benim kötü düşünme her şey çok iyi olacak, yarın harika bir gün olacak!'

Elif aniden hızlıca kalkıp yanıma oturdu ve bana sarıldı, gülümseyip ben de ona sarıldım.

'Merhaba, Defne Özdemir değil mi? Mülakatınız 13 nolu odada'

Heyecanım bir türlü geçmiyordu, üstümdekiler son kez düzeltip odaya doğru yürümeye başladım. Kalbimin sesi attığım adımların sesini bastırıyordu. Kapıya hafifçe tıklayıp kolu çevirdim ve içeriye girdim. Odada Uğur Işık da olmak üzere üç kişi vardı, tek tek selamlaşıp masanın yanındaki koltuğa oturdum. Sorulan sorular hazırlandığımdan farklıydı ama yine de iyi cevaplar verebilmiştim. Mülakat bittikten sonra teşekkür ettiler ve yarına kadar bilgilendireceklerini söylediler. Yarına kadar nasıl dayanacağımı bilmiyordum. Odadan çıktığımda üstümden büyük bir yük kalkmış gibi hissettim ama hala kalbim çok hızlı atıyordu. Çantamdan telefonumu çıkarıp Elif'i aradım, hemen açtı.

'Defne! Aramanı bekledim. Nasıl geçti?'

'Yaa bilmiyorum aslında gayet iyiydi ama aşırı heyecanlıydım.'

'Biliyordum ya, iyi geçecek demiştim sana. Neler sordular? '

'İşle ilgili değil de daha çok benimle ilgili sorular sordular, şaşırdım biraz.'

'Aa , olsun olsun  daha iyi işte. Umarım iyi haber verirler.'

Bir süre daha Elif'le konuştuktan sonra eve yaklaşınca kapattım. Tek hedefim  kendimi yatağın üstüne atıp yarına kadar hiçbir şey yapmadan yatmaktı...

Telefonun sesiyle gözümü hızlıca açtım, Elif arıyordu.

'Defne ! Kızım neredesin sen? mesajlarına bak hemen. Hemen!' Telefon yüzüme kapandı, ne oldu anlayamamıştım. Mesajlar kısmına girdiğimde gördüğüm mesajla bütün uykum açıldı. Mülakatı geçmişim! Elimi kalbimin üstüne götürüp birkaç saniye tepkisiz kaldıktan sonra ağlamaya başladım. Heyecandan kulaklarım kızarmıştı, içimde anlatamayacağım bir his vardı. Uzun zamandır içimde tuttuğum gözyaşlarını kendimi hiç tutmadan bıraktım , bir yandan da bulanık gözlerle mesajı tekrar tekrar okuyordum. Birkaç dakika daha ağladıktan sonra ceketimi alıp Elif'in yanına gitmek üzere evden çıktım. 

'Demedim mi sana? Dedim işte , bundan sonra her şey güzel olacak!'

Elif'le beraber heyecanla mesajı tekrar tekrar okuyorduk , bu heyecanın arasında Orkun'u aramayı unutmuştum. Aceleyle telefonu Elif'in elinden alıp Orkun'u aradım. Orkun bu kadar teşekkür etmeme gerek olmadığını söylese de durmadan teşekkür ediyordum. Yaptığı iyiliği nasıl telafi ederim hiçbir fikrim yoktu , şimdilik ona da yemek ısmarlamak konusunda söz verdim. 

İçimdeki kötü , bunaltıcı his bir anlığına da olsa gitmişti. Hiçbir şey dert etmeden dondurucu soğuğun ortasında Elif'in balkonunda kahve içiyorduk ve uzun zamandır olmadığım kadar iyi hissediyordum. 

'Sana bundan sonraki planlarımı anlatacağım şimdi'

Elif üzerindeki battaniyeye daha da sıkı sarılıp gülümsedi ve başını sallayıp anlatmamı söyledi.

'Önce tabii ki sana ve Orkun'a yemek ısmarlayacağım , unutmam. Bu ufak şeylerin dışında işimi kaybetmemek için çok fazla çalışacağım , bir yandan da kitaplarımı yayınlamak istiyor-'

Elif sözümü kesip heyecanla hangisini yayınlayacağımı sordu, başımı öne eğip birkaç saniye düşündükten sonra cevap verdim.

'Parlak bir gece. Bunu yayınlamak istiyorum . '

'Tahmin etmiştim. O kitaptaki karakter sana çok benziyor zaten, hem belki...'

Elif yanlış bir şey demekten korkuyormuş gibi sözünün kesti.

'Belki?'

'Defne sen gerçekten iyisin değil mi? O kitabın taslaklarını okuduğumda bile birkaç kısımdan fazla etkilenmiştim. Emin olmak istiyorum, iyisin değil mi?'

'İyiyim canım, gerçekten iyiyim. Hem o sadece kitap bu kadar etkilenmesene , gerçek değil onlar.'

'İyi bakalım öyle diyorsan. Ya neyse ben donuyorum hadi içeri geçelim '

Elif bunu dedikten sonra koşarak içeri geçti ama ben hala balkonda düşünüyordum. Yazdıklarımın gerçekten o kadar etkileyici olup olmadığını, sevilip sevilmeyeceğini düşündüm. Özgür'ü düşündüm... Aklıma olur olmadık anlarda gelen Özgür yine eksik kalmamıştı, bir anda içime küçük de olsa bir ihtimal doğdu, Özgür'ün kitabımı okuyabileceği ihtimali.

'