Parlak Bir Gece

-Ansızın gelen şans-

Gözlerimi vücudumu saran soğukluk yüzünden zorla açtım. Uyurken farkında olmadan üstümü açmıştım ve ev sıcak olmadığı için şu an donuyordum. Hızlıca yorganı alıp üstüme sardım, yatağımda oturup faturaları nasıl ödeyeceğimi düşünmeye başladım. Doğalgazı ve elektriği ödeyemediğim için kesmişlerdi , sadece suyu ödeyebilmiştim ve kısa sürede onu da keseceklerinden korkuyordum. Elif'ten borç istemekten utanmaya başladığım için bu işi kendim halletme kararı almıştım ama henüz başvuru yaptığım hiçbir iş yerinden geri dönüş alamamıştım. 

Karnım açtı ama evde yiyecek bir şey olmadığını hatırladım. Uykuma geri dönme kararı almıştım ki telefonum çalmaya başladı, Elif arıyordu

'Defne kalk hemen, gidiyoruz'

'Nereye ? Canım hiçbir şey yapmak istemiyor bugün'

'Birkaç saatliğine Foça'ya gel benimle , lütfeeen'

'Yine mi annen çağırıyor? Yorgunum Elif, bugün gelmesem?'

'Ama bizim için bir sürü yemek yapmış, hem biraz temiz hava almış olursun '

Başta istemesem de sonradan mantıklı geldi . Hem sıcak yer hem de yemek, tam ihtiyacım olan iki şey. Elif'in teklifini kabul ettim ve hazırlanmaya başladım. Bu gece orada kalacağımızı tahmin edebildiğim için geniş bir çanta aldım ve birkaç eşya koydum. Saçımı yapmak için aynanın karşısına geçtiğimde gördüğüm görüntü beni üzdü. Gün geçtikçe daha da çok zayıflıyordum ve yüzüm çökmüştü. Gözaltlarım  mor, dudaklarım ise soluk griydi. Çalışma masamın çekmecesini açıp herhangi bir ruju aldım ve dudağımı sürdüm, şimdi daha iyi olmuştu. Çok geçmeden Elif aradı ve evden çıkmamı söyledi.

Foça'yı çok seviyordum ama Elif'in ailesi buraya taşındığından beri bıkmıştım, neredeyse her hafta sonu ikimizi yemeğe davet ediyorlardı. Akşam dönmek isteyince de annesi geç olduğunu söyleyip kalmamız için ısrar ediyordu, artık bir rutin olmuştu. 

Bir buçuk saatlik yolculuk sonunda bitti ve Foça'ya vardık. Ben etrafa bile bakmadan yürürken Elif yine çok heyecanlıydı ve durmadan konuşuyordu.

'Defne hava burada da aynı ama ben niye çok güzelmiş gibi hissediyorum? Bayılıyorum buraya ya'

Elif'in aşırı pozitif olması beni gülümsetti, uzun zamandır onun gibi hissedemediğim için tuhaf  geliyordu. Yürümeye devam ederken bir yandan da benimle konuşuyordu .

'Hala Özgür'ü özlediğim zamanlar oluyor biliyor musun?'

Bir anda neden Özgür'den bahsettiğini anlamamıştım ama sormadım da. Başımı öne eğip sessizce 'ben de özlüyorum' dedim, duymamıştı ve konuşmaya devam etti.

'Aslında bir süre ondan hoşlanmıştım ama sonra geçti'

Elif'in söylediklerini duyunca şaşırdım ve yürümeyi kestim, o da durdu ve bana bakıp gülümsedi.

'Sen Özgür'ü seviyordun, o da seni. Başta üzülsem de çok uzun sürmedi çünkü sen en yakın arkadaşımdın ve seni kaybedecek bir şey yapmak istememiştim. '

Elif'e üzülmüştüm, o zamanlar bundan hiç haberim yoktu. Özgür'e o kadar kaptırmıştım ki Elif'in en yakın arkadaşım olduğunu unutmuştum. Gözlerim doldu, Elif'e bakıp konuşmaya başladım

'Özür dilerim, hiç fark etmemiştim ve mutluydum. Senin nasıl olduğunu düşünmemişim bile, çok özür dilerim'

Elif bana bakıp gülmeye başladı ve yanıma yaklaşıp kolunu omzuma attı