Other Story 🍁/Sasusaku Fanfiction [TAMAMLANDI]

29

Sakura, evinin yıkıldığını öğrendiğinde çok üzülmüştü. Ailesinin ve arkadaşlarının güvende olduğunu öğrenmesi üzüntüsünü hafifletse de evinde Sasuke'nin mektubunu bırakmıştı.

Sasuke, onun yanında değilken tek tutunduğu şey o mektuptu. O da ellerinden kayıp gitmişti.

Bu süreçte Kakashi, onların ne kadar yorgun olduğunun farkındaydı. Sasuke koskoca görevleri bitirmişti. Sakura ise yeni yeni iyileşiyordu. Şu anda Konoha'ya dönmeleri sadece birçok kargaşanın içine girmelerine sebep olacaktı.

Zaten Kakashi geceleri de köy içinde çalışarak sistemli bir şekilde yaralılarla ilgilenilmesini sağlamış ve köyün hasar tespitini yapabilmişti.

Sasuke ve Sakura'ya sadece bir süre daha orada kalmalarını söylemişti.

Üstelik şu anda Sakura'nın güzelce dinlenmesi lazımdı. İleride çok önemli işlere imza atacak kişilerden biri de o olacaktı.

Sakura ve Sasuke birbirleriyle konuştukları günden sonra daha da yakınlaşmışlardı.

Sasuke artık Sakura'nın yanında iken kendisini o kadar kasmıyordu. Bazen içinden geçen şeyleri onunla rahatça paylaşabiliyordu. Tereddüt etse bile, Sakura'nın anlayışlı bakışları onu sakinleştiriyordu.

Sakura, evinin yıkılmasına ve Sasuke'nin ona verdiği hatırayı da kaybetmesinin üzüntüsünü çok kısa bir süre çekmişti. Sasuke, haberi okuduklarından beri ona destek vermişti. Hep yanında olmuştu.

Sakura şu anda yıllardır hayalini kurduğu hayatı yaşıyor gibiydi. Gün içinde Sasuke ile daha sık görüşmeleri ağrılarının daha kısa süre de geçmesine sebep olmuştu. Zaten onun yanında iken ağrıların da bir önemi kalmamıştı.

Bazen, Maden köyünde ev için yiyecek bir şeyler alıyorlardı, bazen de ormanda yürüyüşe çıkıyorlardı.

Sakura, Sasuke'nin birçok konuda kendini aştığının farkındaydı.

**************

Hayatımda daha önce en son ne zaman bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyordum.

Sasuke-kun ile geldiğimiz Maden köyünde herkesten uzak bir iskeledeydik.Bulunduğumuz yeri aslında Naruto keşfetmiş, sonrasında Sasuke-kun'a söylemişti.

Kaldığımız eve oldukça yakındı. Bu yüzden arada gittiğimiz oluyordu.

Derin bir nefes aldım. Mutluluğumdan sarhoş olmaktan korkuyordum. Sasuke-kun'un eski haline dönmesinden korkuyordum. Şu anda bir daha bu mutlu halimde bir daha bulunamamaktan korkuyordum.

Fakat, her şeye rağmen iyiydim.

O şu anda yanımda oturuyordu. Tek ihtiyacım olan şey buydu.

Kafamı yukarı kaldırıp gökyüzüne baktım. Yıldızlar gittikçe bulanıklaşıyordu.

O ana kadar ağladığım bile farkında değildim.

İçimde yeşermediğini hissettim duygular bir bir beni buluyordu.

Şu anda hem deli gibi ağlamak istiyor hem de gülmek istiyordum.

Nasıl bir ruh halinde olduğumdan emin değildim.

Kafayı yemiştim.

Ona olan hislerim kafayı yememi sağlamıştı.

Sasuke-kun bana baktı.

"İyi misin?"

İyi miydim?

İyi olmalıydım değil mi?

Gözlerimi sonuna kadar açtım. İyi miydim?

Sasuke-kun endişelenmiş olacak ki bana doğru döndü.

Eliyle çenemi hafifçe tutup başımı kaldırdı. Ona bakmamı istiyordu.

İçimde bir şeyler parçalanıyordu. Bana bakan bu gözleri yıllardır yanımda istiyordum.

İstediğime ulaşmak beni deliliğe mi itmişti?

Sasuke-kun ona bir cevap vermeyince yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Bir şeyden emin olmak ister gibiydi. Rinneganı ay ışığında daha çok parladı.

"Bir şey mi oldu?"

Elini çenemden çekmişti.

Boğazım düğümleniyordu. Gözyaşlarım şelale gibi daha çok yanaklarımı ıslattı.

Kafamı eğmedim çünkü, o kadar çok kaçıştım ki ondan.

Ellerim titredi.

"İ-iyiyim."

Başını salladı.

"Yalan söyleme, bir şey olmuş."

Ellerimi saçlarımın içine geçirdim.

Dilimi dudaklarımda gezdirdim.

"Seni o kadar çok bekledim ki kendimin bile anlayamadığı tepkiler veriyorum."

Şaşırmış gibiydi.

"Beni o kadar çok mu seviyorsun?"

Güldüm.

Bu da soru muydu?

"Sevmek sana olan duygularımı karşılamaya yetmeyecek kadar sönük bir kelime ki."

Titrerken hala kendimi kontrol edemiyordum.

Sakura'nın geçirdiği durum bipolar atak olarak geçiyor.
Bipolarlık psikolojik bir hastalıktır ve kişinin mutlu iken bir anda mutsuz olması gibi duygu değişimlerini etkiler.

Sasusaku ile kalın...